การบูชาบรรพบุรุษของกลุ่มผู้นับถือนิกายคาทอลิกในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (กรณีศึกษา ประเทศเวียดนาม)

บทคัดย่อ

การบูชาบรรพบุรุษ ถือเป็นประเพณีที่แสดงความกตัญญูของลูกหลานชาวเวียดนาม  ซึ่งในปี คริสต์ศักราช 1553 ในเวียดนามเกิดการแผ่ขยายอิทธิพลของศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก ทำให้การบูชาบรรพบุรุษถูกทำลายลง เนื่องจากการเกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างกลุ่มที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก และกลุ่มที่ไม่ได้นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก จนกระทั่งปัจจุบันการละทิ้งการบูชาบรรพบุรุษของศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก นั้นก็ยังคงอยู่ในสังคมเวียดนาม ซึ่งการละทิ้งการบูชาบรรพบุรษดังกล่าวนำไปสู่ผลลัพธ์ ต่าง ๆ ทางสังคม อาทิ ร่องรอยของความขัดแย้งจากอดีต ความเป็นอื่นของผู้ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก การห้ามมิให้มีแต่งงานกับผู้ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก เป็นต้น ซึ่งบทความนี้ให้ความสำคัญกับการอธิบายการบูชาบรรพบุรุษของคนกิงห์ (Kinh) ของผู้ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิกในเวียดนาม โดยมีฐานข้อมูลทางประวัติศาสตร์และการสำรวจทางสังคมวิทยาใน 3 เขตศาสนา ดังนี้ เขตศาสนา โหนว หลึก (No Luc) ในจังหวัดฟู๋ เถาะ(Phu Tho) ตื่อ เน (Tu Ne) ใน จังหวัดบ๊าก นิง (Bac Ninh)  ก๋าย เมิน (Cai Mon) ในจังหวัด เบ๋น แจ (Ben Tre) โดยบทความนี้จะอธิบายให้เห็นถึงการบูชาบรรพบุรุษของศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก ผ่านทางกิจกรรมต่าง ๆ เช่น งานศพ งานแต่งงาน วันหยุดในเทศกาลปีใหม่เวียดนาม (Tet) นอกจากนี้ยังบรรยายถึงความแตกต่างและความเหมือนของกลุ่มที่นับถือคาทอลิกและกลุ่มที่ไม่ได้นับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิกในเวียดนาม ดังเช่น ความเหมือนระหว่างศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก ในเวียดนามกับจีน ฟิลิปปินส์ และคาทอลิกญี่ปุ่น จากที่กล่าวมาจะเห็นได้จาก กระบวนการการบูรณาการผสมผสานกันระหว่างศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก กับวัฒนธรรมพื้นเมืองซึ่งจะทำให้เห็นความชัดเจนมากขึ้น