การจัดการปกครองแบบร่วมคิดร่วมทำ (Collaborative Governance): ปัจจัยที่มีผลต่อการสร้างและนำไปปฏิบัติ
คำสำคัญ:
การจัดการปกครองแบบร่วมคิดร่วมทำ (Collaborative Governance), ตัวแบบความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับภาคส่วนที่ไม่ใช่รัฐบทคัดย่อ
บทความปริทัศน์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจความหมายและที่มาของทฤษฎีการจัดการปกครองแบบร่วมคิดร่วมทำ (Collaborative Governance) และปัจจัยที่นำไปสู่ความสำเร็จหรือล้มเหลว โดยเนื้อหาประกอบด้วย 2 ส่วน ส่วนแรกกล่าวถึงความหมาย ความสำคัญและขอบเขตของ Collaborative Governance รวมไปถึงที่มาของ Collaborative Governance และความแตกต่างกับตัวแบบความสัมพันธ์ ระหว่างรัฐกับภาคส่วนที่ไม่ใช่รัฐอื่นๆ ในส่วนที่ 2 เรียบเรียงปัจจัยที่มีผลต่อการสร้างCollaborative Governance และอุปสรรคเมื่อนำไปปฏิบัติ ประกอบด้วยปัจจัย 3 มิติ คือโครงสร้างและสถาบัน มิติลักษณะของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและ มิติความสัมพันธ์ระหว่างผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย โดยอาศัยงานเขียนทางทฤษฎีและกรณีศึกษา เช่น Kirk Emerson (2012) John Abbott (2012) Chris Ansell and Alison Gash (2008) ฯลฯ
เอกสารอ้างอิง
พัชรี สิโรรส และธีรพัฒน์ อังศุชวาล. (2558). เปิดกล่องนโยบายศึกษา (Unpacking policy studies) ว่าด้วยที่มา ที่เป็น และที่ไปของการศึกษานโยบายสาธารณะ. ใน วสันต์ เหลืองประภัสร์, พัชราภา ตันตราจิน, ธีรพัฒน์ อังศุชวาล (บก.). เปิดกล่องนโยบายสาธารณะ: หลากมุมมองในการศึกษานโยบายสาธารณะร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: โครงการตำราและสิ่งพิมพ์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Abbott, J. (2012). Collaborative Governance and Metropolitan Planning in South East Queensland – 1990 to 2010: From a Voluntary to a Statutory Model March 2012. Report for the Australian Centre of Excellence for Local Government (ACELG) in collaboration with the Council of Mayors SEQ and the Queensland Department of Local Government and Planning (Growth Management Queensland). Retrieved March day, 2015, from http://www.acelg.org.au/upload/program1/1332994183_Abbott_Final_ACELG_Report.pdf
Agranoff, R., & McGuire, M. (2003). Collaborative Public Management: New Strategies for Local Governments. Washington, DC: Georgetown University Press.
Ansell, C. & Gash, A. (2008). Collaborative Governance in Theory and Practice. Journal of Public Administration Research and Theory, 18(4), 543-571.
Booher, D. E. (2004). Collaborative Governance Practices and Democracy. National Civic Review. 93(4), 32–46.
Donahue, J. D. & Zeckhauser, R. J. (2011). Collaborative Governance: Private Roles for Public Goals in Turbulent Times. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Emerson, K. & Nabatchi, T., & Balogh, S. (2012). An Integrative Framework for Collaborative Governance. Journal of Public Administration Research and Theory, 22(1), 1-29.
Huxham, C. (2000). The Challenge of Collaborative Governance. Public Management, 2(3), 337-357. .
Innes, E. J. (2006). Collaborative Governance in the CALFED Program: Adaptive Policy Making for California Water. Institute of Urban and Regional Development, University of California.
Kapucu, N. & Yuldashev, F., & Bakiev, E. (2009). Collaborative Public Management and Collaborative Governance: Conceptual Similarities and Differences. European Journal of Economic and Political Studies. 2(1), 39-60.
O’Flynn, J. & Wanna, J. (Ed.). (2008). Collaborative Governance: A New Era of Public Policy in Australia?. Australia: ANU E Press.
Pierre, J. & Peters, B. G. (2000). Governance Politics and the State . New York: st. Martin’s Press, Inc.
Sranko, G. R. (2011). Collaborative Governance and a Strategic Approach to Facilitating Change: Lessons Learned from Forest Agreements in South East Queensland and the Great Bear Rainforest. A Journal for and about Social Movements, 3(1), 210 – 239.
Thomson, A. M. & Perry, J. L. (2006). Collaboration Processes: Inside the Black Box. Public Administration Review, 66, S1, 23.
Unger, D. H. & Siroros, P. (2011). Trying to Make Decisions Stick: Natural Resource Policy Making in Thailand. Journal of Contemporary Asia, 41(2), 206-228.
