ความสำคัญของเพชรบุรีต่อราชอาณาจักรไทยและบทบาทของชนชั้นนำจากรัฐส่วนกลางต่อเมืองเพชรบุรีในระบบกินเมือง

ผู้แต่ง

  • ณัชชานุช พิชิตธนารัตน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี

คำสำคัญ:

เพชรบุรี, ชนชั้นนำ, สกุลบุนนาค, รัตนโกสินทร์ตอนต้น

บทคัดย่อ

เพชรบุรีเป็นเมืองที่ชนชั้นนำไทย อันได้แก่ พระมหากษัตริย์ และขุนนางผู้มีอำนาจให้ความสำคัญและอยู่ในความสนใจในฐานะเมืองยุทธศาสตร์ของรัฐไทยมาโดยตลอดตั้งแต่สมัยอยุธยา เนื่องจากเมืองเพชรบุรีมีความพร้อมทั้งด้านการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ หลังจากตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ เพชรบุรีได้รับความสนใจอย่างยิ่งจากชนชั้นนำจากรัฐส่วนกลาง ซึ่งเป็นศูนย์กลางอำนาจทั้งพระมหากษัตริย์และขุนนางกลุ่มสกุลบุนนาคที่มีอำนาจมากเนื่องจากทั้งสองกลุ่มของชนชั้นนำต้องการเข้ามามีบทบาทสำคัญใน      การกำกับทรัพยากรของเพชรบุรี ซึ่งเป็นแหล่งผลผลิตที่สำคัญในเชิงยุทธศาสตร์ อันได้แก่ ข้าว เกลือ และน้ำตาล รวมทั้งผลผลิตอื่น ๆ ทั้งทางการเกษตร ของป่าและทรัพยากรจากทะเล  บทบาทการเป็นโครงสร้างอำนาจของตระกูลขุนนางใดตระกูลหนึ่งโดยเฉพาะไม่เกิดขึ้นในเมืองเพชรบุรีกระทั่งถึงช่วงรัชสมัยของรัชกาลที่ 3 ขุนนางกลุ่มสกุลบุนนาคเริ่มเข้ามามีบทบาทเนื่องจากพบว่าเพชรบุรีเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญ และในสมัยรัชกาลที่ 4 ภายหลังการทำสนธิสัญญาบาวริ่งใน พ.ศ. 2398 ระบบเศรษฐกิจของรัฐไทยที่เปลี่ยนแปลงอย่างมาก ความอุดมสมบูรณ์และเป็นแหล่งผลิตที่สำคัญทำรายได้ให้รัฐจำนวนมาก เพชรบุรีจึงเป็นแหล่งผลประโยชน์ที่สำคัญและได้รับความสนใจจากชนชั้นนำโดยพระมหากษัตริย์คือ รัชกาลที่ 4  และรัชกาลที่ 5 เข้ามาสอดส่องและคานอำนาจการกำกับดูแลและปกครองเมืองเพชรบุรีของสกุลบุนนาคเพิ่มมากขึ้น

เอกสารอ้างอิง

คมเนตร ญาณโสภณ. (2534). อำนาจท้องถิ่นแบบจารีตและผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงการ

ปกครองท้องถิ่นในยุคเทศาภิบาล. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชา

ประวัติศาสตร์, คณะศิลปศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

คริส เบเคอร์ และผาสุก พงษ์ไพจิตร. (2558). ประวัติศาสตร์ไทยร่วมสมัย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ:

มติชน.

ชุมนุมพระบรมราชาธิบายในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ภาคที่ 3 หมวดราชจารีต

โบราณ. (2474). พระนคร: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร.

ญาดา ประภาพันธ์. (2527). ระบบเจ้าภาษีนายอากรสมัยกรุงเทพ ฯ ยุคต้น. ประวัติศาสตร์

เศรษฐกิจไทยจนถึง พ.ศ. 2484. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นวลสวาท อัศวินานนท์. (2535). ความเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเศรษฐกิจของเมืองเพชรบุรี

(พ.ศ. 2400-2460). วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาประวัติศาสตร์, บัณฑิต

วิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2529). การเมืองไทยสมัยพระนารายณ์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2539). คำถามถึงอนาคตของระบบอุปถัมภ์ไทย. สองหน้าสังคมไทย. กรุงเทพฯ:

นำอักษรการพิมพ์.

บลัดเลย์, แดน บีช. (2508). จดหมายเหตุเรื่องมิชชันนารีอเมริกันเข้ามาในประเทศสยาม. ประชุม

พงศาวดารภาคที่ 31 (แปลโดย ป่วน อินทุวงศ์). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.

ประชุมพงศาวดารฉบับหอสมุดแห่งชาติ เล่ม 1-50. (2505-2527). พระนคร: องค์การค้าของครุสภา.

ปิยะฉัตร ปิตะวรรณ. (2526). ระบบไพร่ในสังคมไทย พ.ศ. 2411-2453. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ผาสุก พงษ์ไพจิตร และ คริส เบเคอร์. (2546). เศรษฐกิจการเมืองไทยสมัยกรุงเทพฯ (พิมพ์ครั้งที่ 3).

กรุงเทพฯ: ซิลค์เวอร์ม.

เพชรบุรี. จังหวัด (2525). สมุดเพชรบุรี 2525. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.

มนู อุดมเวช. (2531). รายงานการวิจัย เรื่อง เพชรบุรีสมัยอยุธยา และ รัตนโกสินทร์ตอนต้น.

กรุงเทพฯ: โครงการศูนย์วัฒนธรรมท้องถิ่น กรมการฝึกหัดครู.

ศาลารัฐบาลมณฑลราชบุรี. (2468). สมุดราชบุรี. พระนคร: โรงพิมพ์หนังสือพิมพ์ไทย.

สิริลักษณ์ ศักดิ์เกรียงไกร. (2522). ต้นกำเนิดชนชั้นนายทุนในประเทศไทย พ.ศ. 2398-2445.

วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาประวัติศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2551, 24 มิถุนายน). สยามประเทศไทย ช่องสิงขร ประจวบคีรีขันธ์ 3,000 ปีมาแล้ว

เส้นทางข้ามคาบสมุทร อ่าวไทย-อันดามัน. มติชน. หน้า 20.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. (จ.ศ. 1171-1173). จดหมายเหตุรัชกาลที่ 2.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. เอกสารรัชกาลที่ 4 เล่ม 5.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. เอกสารรัชกาลที่ 5 เลขที่ 172/8 เรื่องพระยาศรีพิพัฒน์ขอพระราชทาน

ทำบาญชีผูกปี้จีน.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. เอกสารรัชกาลที่ 5 ม. 2.12 ก/1. ใบบอกเมืองเพชรบุรี. กันยายน

ร.ศ. 91- มีนาคม ร.ศ. 104.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. เอกสารรัชกาลที่ 5 ม. 2.12 ก/4. ใบบอกเมืองพิจิตร. 23 ตุลาคม ร.ศ. 108.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. เอกสารรัชกาลที่ 5 ร.ศ. 113.

First Page

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-06-30