ปัจจัยที่ทำให้เกิดหนี้ครัวเรือน กรณีศึกษาเกษตรกรในจังหวัดนครพนม
คำสำคัญ:
ปัจจัย, หนี้ครัวเรือนบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ทำให้เกิดหนี้ครัวเรือนของเกษตรกรในจังหวัดนครพนม และ 2) เพื่อจัดทำข้อเสนอแนะเชิงนโยบายเพื่อเป็นแนวทางในการแก้ไขปัญหาภาระหนี้ครัวเรือนของเกษตรกรในจังหวัดนครพนม ใช้รูปแบบการวิจัยเชิงผสมผสาน โดยการวิจัยเชิงปริมาณใช้การสุ่มตัวอย่างตามสะดวก จำนวน 385 คน สถิติในการวิเคราะห์ ได้แก่ ความถี่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญเกษตรกร และเจ้าหน้าที่ของรัฐ จำนวน 8 คน ผลการศึกษาเชิงปริมาณ พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุระหว่าง 36 - 60 ปี สถานภาพสมรสแล้ว ส่วนใหญ่มีจำนวนสมาชิกในครัวเรือน 3 - 4 คน โดยเป็นกลุ่มเกษตรกรทำนามากที่สุด มีระยะเวลาประกอบอาชีพเกษตรกร 21 - 30 ปี มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน 5,000 - 10,000 บาทด้านภาระหนี้สิน หนี้สินในปัจจุบันของเกษตรกร ร้อยละ 89.6 เป็นหนี้ในระบบที่กู้มาจากสถาบันการเงินเฉพาะกิจ เช่น ธนาคารออมสิน ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร และปัจจัยที่ทำให้เกิดหนี้ครัวเรือน ได้แก่ ปัจจัยทางเศรษฐกิจอยู่ในระดับความคิดเห็นมาก และมีปัจจัย 4 ด้านที่มีระดับความคิดเห็นน้อย ได้แก่ ปัจจัยทางสังคม ปัจจัยทางพฤติกรรม ปัจจัยทางภูมิศาสตร์และสภาพแวดล้อม และปัจจัยส่วนบุคคลและครอบครัว ตามลำดับ การวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่ทำให้เกิดหนี้ครัวเรือนที่สำคัญ ได้แก่ ปัจจัยทางเศรษฐกิจ จากกู้ยืมเงินเพื่อต้องการทุนผลิตทางการเกษตร ด้านปัจจัยทางสังคม การตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าตามกระแสความนิยมเพื่อให้เกิดการยอมรับในสังคม ด้านปัจจัยส่วนบุคคลและครอบครัว มีสมาชิกในครัวเรือนจำนวนมากที่ต้องดูแลและรับผิดชอบ อย่างเช่น ค่าเทอม ค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียน แนวทางในการแก้ไขปัญหาภาระหนี้ครัวเรือน ได้แก่ นโยบายการพัฒนาความรู้และทักษะในการประกอบอาชีพ นโยบายด้านการบริหารจัดการการเงิน นโยบายสวัสดิการและมาตราการช่วยเหลือของภาครัฐ และนโยบายเศรษฐกิจพอเพียง
ผลการศึกษาจากสถิติเชิงพรรณนา พบว่า เกษตรกรกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุระหว่าง 36-60 ปี สถานภาพสมรสแล้ว มีจำนวนสมาชิกในครัวเรือนมากที่สุด 3-4 คน โดยเป็นกลุ่มเกษตรกรทำนามากที่สุด มีระยะเวลาประกอบอาชีพเกษตรกร 21-30 ปี เมื่อวิเคราะห์ข้อมูลด้านรายได้ ส่วนใหญ่มีแหล่งที่มาของรายได้จากผลผลิตทางการเกษตรอย่างเดียวและมีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน 5,000-10,000 บาท ด้านรายจ่าย มีค่าใช้จ่ายครัวเรือนที่ต้องจ่ายต่อเดือน 5,000-10,000 บาท และด้านภาระหนี้สิน หนี้สินในปัจจุบันของเกษตรกร ร้อยละ 89.6 เป็นหนี้ในระบบที่กู้มาจากสถาบันการเงินเฉพาะกิจ เช่น ธนาคารออมสิน ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร
การวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่ทำให้เกิดหนี้ครัวเรือนของเกษตรกรในจังหวัดนครพนมที่สำคัญ คือ ปัจจัยทางเศรษฐกิจ โดยส่วนใหญ่ทำการกู้ยืมเงินเพื่อต้องการทุนทำการผลิตทางการเกษตร เพราะมีแหล่งที่มาของรายได้จากผลผลิตทางการเกษตรอย่างเดียวและมีปริมาณลดลงเนื่องจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ในขณะที่ภาระค่าใช้จ่ายในครัวเรือนมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้น นอกจากนี้ยังพบว่าปัจจัยทางสังคม ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อสินค้าตามกระแสความนิยมของสังคมเพื่อให้เกิดการยอมรับในสังคม ปัจจัยทางพฤติกรรม สมาชิกในครอบครัวมีพฤติกรรมการบริโภคที่เกินความจำเป็นเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเองและครอบครัว ในส่วนปัจจัยส่วนบุคคลและครอบครัว มีสมาชิกในครัวเรือนจำนวนมากที่ต้องดูแลและรับผิดชอบ อย่างเช่น ค่าเทอม ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียน เกษตรกรมองว่าการใช้จ่ายด้านศึกษาของบุตรหลานเป็นการลงทุนในระยะยาวที่คุ้มค่าจะส่งผลให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีในอนาคต รวมถึงปัจจัยทางภูมิศาสตร์และสภาพแวดล้อม สร้างความเสียหายต่อผลผลิตทางการเกษตร เกษตรกรขาดแคลนรายได้ไปจนถึงบางรายขาดทุน สำหรับนโยบายเพื่อเป็นแนวทางในการแก้ไขปัญหาภาระหนี้ครัวเรือนที่กลุ่มตัวอย่างและเจ้าหน้าที่ของรัฐให้ความสำคัญมาก ได้แก่ นโยบายการพัฒนาความรู้และทักษะในการประกอบอาชีพ นโยบายด้านการบริหารจัดการการเงิน นโยบายสวัสดิการและมาตราการช่วยเหลือของภาครัฐ และนโยบายเศรษฐกิจพอเพียง
เอกสารอ้างอิง
กฤษณะ ฐานวรกลู. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภคในการเลือกซื้อยาในเขตอำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่.
วิทยานิพนธ์ปริญญาธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาการจัดการทั่วไป, มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ชุติพงศ์ ศาตนันทพิพัฒน์. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการก่อหนี้นอกระบบ กรณีศึกษาบุคลากรสังกัดกรม
ส่งเสริม การปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอเมืองปทุมธานี จังหวัดปทุมธานี. การค้นคว้าอิสระเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรรัฐศาสตร, สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ, นักบริหารคณะรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดนุวัศ สาคริก และปนันดา จันทร์สุกรี. (2560). ผลกระทบของปัจจัยทางเศรษฐกิจสังคมสถาบันและการ
เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศต่อรายได้และรายจ่ายในภาคการเกษตรของเกษตรกรไทย.
วารสารรัฐประศาสนศาสตร์, 5(18), 58-74.
ไทยพับลิก้า. (2561). ระดับหนี้ครัวเรือนกระทบชีวิตและธุรกิจ. วันที่ค้นข้อมูล 6 กันยายน 2566, เข้าถึงได้
จาก https://thaipublica.org/2018/05/kkp-financial-literacy-19/
ไทยรัฐออนไลน์. (2565). โควิดทำคนจนเพิ่มเป็น 20 ล้านคน รัฐผ่านเกณฑ์ “บัตรคนจน” รอบใหม่ใช้ได้ 1
ต.ค. วันที่ค้นข้อมูล 6 กันยายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.thairath.co.th /money/
economics/thailand_econ/2304134
ธนา สุวัฑฒน และคณะ. (2557). ปัญหาหนี้ครัวเรือนต่อเศรษฐกิจประเทศไทย. การบริหารเศรษกิจ
สาธารณะสำหรับนักบริหารระดับสูง
ปรีญานุช บุตรน้ำเพชร. (ม.ป.ป.). ปัจจัยที่มีผลต่อสถานะทางการเงินส่วนบุคคลในช่วงสถานการณ์
COVID - 19 ของประชาชนในกรุงเทพมหานคร. วิชาค้นคว้าอิสระ, สาขาวิชาการบัญชี, คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยรามคำแหง
พัทธ์ธีรา สมทรง. (2560). บทบาทของผู้นำชุมชนในการหนุนสนับสนุนเพิ่มเติมในส่วนการควบคุมทาง
การเงินของคนในการลดเพียงเล็กน้อยลงผ่านการจัดระเบียบ องค์กรของชุมชนบ้านสามขา
อำเภอแม่ทะจังหวัดลำปาง. วารสารบริหารธุรกิจสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศ
ไทย, 6(2), 146-155.
วนัชพร จามิต และบุฏกา ปัณฑุรอัมพร. (2563) ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาระหนี้สินครัวเรือนเพิ่มขึ้นจาก
สถานการณ์ โควิด - 19 ของประชาชนในกรุงเทพมหานคร. วิชาค้นคว้าอิสระ, สาขาวิชาการเงิน,
คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วรางคณา บัวล้อม. (2558). พฤติกรรมที่มีผลต่อการก่อหนี้ของพนักงานธนาคารพาณิชย์แห่งหนึ่งในจังหวัด
เชียงใหม่. การค้นคว้าแบบอิสระ, หลักสูตรปริญญาเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต,
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
วลัยพร สกุลพอง. (2551). พฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยของประชาชนในเขตเทศบาลเมืองมาบตาพุด
จังหวัดระยอง. ปัญหาพิเศษรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารทั่วไป,วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศรัญญา ศึกสงคราม และอนงค์นุช เทียนทอง. (2563).อิทธิพลของความรู้และทัศนคติทางการเงินต่อการ
ก่อหนี้ส่วนบคุคลในวัยเริ่มทำงาน: หลักฐานการศึกษาในจังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 2(5), 84-85.
ศิรินภา โภคานิชย์ และสัญญา เคณาภูมิ. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาระหนี้สินของเกษตรกรอำเภอท่าบ่อ
จังหวัดหนองคาย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์มจร, 5, 194-200.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2566). หนี้นอกระบบ...ปัญหาที่ซับซ้อนในด้านสังคม คุณภาพชีวิต และเศรษฐกิจของ
ภาคครัวเรือน (มองเศรษฐกิจ ฉบับที่ 4027). วันที่ค้นข้อมูล 6 กันยายน 2566, เข้าถึงได้จาก
https://www.kasikornresearch.com/th
สมหมาย ปะติตังโข, พิสมัย ประชานันท์, กิ่งแก้ว ปะติตังโข, สมศักดิ์ จีวัฒนา, นงลักษณ์ ทองศรี
และนวมินทร์ ประชานันท์. (2558). การศึกษาแบบบูรณาการเพื่อแก้ปัญหาความยากจนในชุมชนโดยใช้ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง: กรณีศึกษาบ้านตราดตวน ตำบลชุมเห็ด อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิจัยละพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 10(1), 68-77.
สุพจน์ บุญวิเศษ และสิริพัฒถ์ ลาภจิ. (2561). แนวทางการเพิ่มศักยภาพชาวนาอีสานใต้เพื่อคุณภาพชีวิตที่
ยั่งยืน. วารสารเกษมบัณฑิต, 19(2), 77-82.
สำนักงานเกษตรจังหวัดนครพนม. (2564). วิเคราะห์ด้านการเกษตร. วันที่ค้นข้อมูล 6 กันยายน 2566,
เข้าถึงได้จาก https://nakhonphanom.doae.go.th/province/
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แนวทางการดำเนินงานในการ
แก้ไข. วันที่ค้นข้อมูล 6 กันยายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.nesdc .go.th /main. php? filename=intro
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครพนม. (2564). ความยากจนจำแนกตามเขต
และพื้นที่. วันที่ค้นข้อมูล 6 กันยายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://nakhonphanom.m-society.go.th
สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง. (2565). การลดความยากจนและ Big Data ผู้มีรายได้น้อย. วันที่ค้นข้อมูล 6
กันยายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://tijrold.org/wp-content/uploads/2022/02/การลดความยากจนความเหลื่อมล้ำ- Big-Data-ผู้มีรายได้น้อย-RoLD.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). หนี้สินของครัวเรือนเกษตร พ.ศ. 2564. วันที่ค้นข้อมูล 15 กันยายน 2566,
เข้าถึงได้จาก http://service.nso.go.th/nso/nsopublish/pubs/ebook/Agriculture_
Household_Debt_ 2564/index.html
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). รายงานสถานการณ์ความยากจนและ
ความเหลื่อมล้ำของประเทศไทย. สำนักพัฒนาฐานข้อมูลและตัวชี้วัดภาวะสังคม. (ม.ป.ท).
อีสานอินไซต์. (2564). อาชีพหลัก vs รายได้หลักของคนอีสาน. วันที่ค้นข้อมูล 6 กันยายน 2566, เข้าถึงได้
จาก https://isaninsight.kku.ac.th/archives/636
อุษา อมรรัชยาวิจารณ์. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดหนี้นอกระบบของประชาชนในอำเภอเมืองชุมพร
จังหวัดชุมพร. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 9(1), 62-72.