การจัดการความขัดแย้งในองค์กรเกษตรกร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งอธิบายการจัดการความขัดแย้งในองค์กรเกษตรกร ซึ่งมุ่งเน้นการทำงานร่วมกันของสมาชิกเพื่อเพิ่มพูนความรู้ ผลผลิต ที่สามารถนำไปสู่การสร้างความยั่งยืนในภาคการเกษตรขึ้นได้ ความขัดแย้งในองค์กรเกษตรกรเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเกิดขึ้นได้จากการมีเป้าหมาย วิธีการทำงาน หรือการจัดสรรทรัพยากรที่แตกต่างกัน หากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม จะส่งผลให้เกิดการบั่นทอนประสิทธิภาพและความสามัคคีภายในองค์กรเกษตรก อย่างไรก็ตาม การจัดการความขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์จะสามารถเปลี่ยนปัญหาให้กลายเป็นโอกาสในการพัฒนาองค์กรเกษตรกรขึ้นได้ ซึ่งแนวทางการจัดการความขัดแย้ง 5 รูปแบบ ได้แก่ การประสานประโยชน์ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การเอาชนะ การหลีกเลี่ยงและการประนีประนอมโดยพิจารณาคุณค่าและผลลัพธ์ที่ได้รับจากแต่ละแนวทาง ทั้งในด้านการเสริมสร้างความสามัคคีพัฒนา แนวทางการแก้ปัญหาเสริมสร้างประสิทธิภาพในการผลิตทางการเกษตร ส่งเสริมบรรยากาศในการเพิ่มประสิทธิภาพการสื่อสาร รวมถึงการสร้างสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนการพัฒนาองค์กรเกษตรกรเกิดความยั่งยืน โดยอ้างอิงงานวิจัยและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องเพื่อสนับสนุนบทวิเคราะห์ ทำให้บทความนี้เป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการนำไปประยุกต์ใช้เป็นแนวทางการจัดการความขัดแย้งองค์กรเกษตรกรได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธฺ์ของวารสารเกษตร มสธ.
ข้อความที่ปรากฎใน
References
กระทรวงพาณิชย์. (2563). การพัฒนาศักยภาพวิสาหกิจชุมชนเพื่อยกระดับเศรษฐกิจฐานราก. สำนักงานนโยบายและ
ยุทธศาสตร์การค้า.
ศรีเสด็จ กองแกน. (2566). การจัดการความขัดแย้ง. วารสารส่งเสริมและพัฒนาวิชาการสมัยใหม่, 1(2), 36-49.
Amason, A. C. (1996). Distinguishing the effects of functional and dysfunctional conflict on strategic
decision making: Resolving a paradox for top management teams. Academy of Management
Journal, 39(1), 123-148.
Cooperative Development Collaboration Project in Thailand. (2018). The role of agricultural organizations
in community economic development. Bangkok: Cooperative Promotion Department.
Cooperative Promotion Department. (2018). Guidelines for resolving conflicts in cooperatives. Bangkok:
Cooperative Promotion Department.
Deutsch, M. (1973). The resolution of conflict: Constructive and destructive processes. Yale University
Press.
District Agricultural Office. (2020). Promotion of the establishment of agricultural organizations in Thailand.
Retrieved from https://www.moac.go.th
Friedman, R. A., Tidd, S. T., Currall, S. C., & Tsai, J. C. (2000). What goes around comes around: The impact
of personal conflict style on work conflict and stress. International Journal of Conflict
Management, 11(1), 32-55.
Jehn, K. A. (1995). A multimethod examination of the benefits and detriments of intragroup conflict.
Administrative Science Quarterly, 40(2), 256-282.
Jehn, K. A. (1997). A qualitative analysis of conflict types and dimensions in organizational groups.
Administrative Science Quarterly, 42(3), 530-557.
Jehn, K. A., & Mannix, E. A. (2001). The dynamic nature of conflict: A longitudinal study of intragroup
conflict and group performance. Academy of Management Journal, 44(2), 238-251.
Katz, D., & Kahn, R. L. (1978). The Social Psychology of Organizations (2nd ed.). Wiley.
Nicolas Faysse and Wattanai Onsamrarn. (2561). กลยุทธ์ของสหกรณ์การเกษตรในประเทศไทยเพื่อการเข้าถึงตลาดสู่
การพึ่งพาตนเอง. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 11(3), 13-26.
Ortmann, G. F., & King, R. P. (2007). Agricultural cooperatives I: History, theory and problems. Agrekon,
(1), 40-68.
Pereira, L. (2019). Conflict management in agricultural cooperatives: Addressing member disputes
effectively. Journal of Rural Cooperation, 47(2), 133-145.
Pfeffer, J., & Veiga, J. F. (1999). Putting people first for organizational success. Academy of Management
Executive, 13(2), 37-48.
Pondy, L. R. (1967). Organizational conflict: Concepts and models. Administrative Science Quarterly, 12(2),
-320.
Pruitt, D. G., & Rubin, J. Z. (1986). Social Conflict: Escalation, Stalemate, and Settlement. McGraw-Hill.
Rahim, M. A. (1983). A measure of styles of handling interpersonal conflict. Academy of Management
Journal, 26(2), 368-376.
Rahim, M. A. (2002). Toward a theory of managing organizational conflict. International Journal of Conflict
Management, 13(3), 206-235.
Thomas, K. W. (1992). Conflict and negotiation processes in organizations. In M. D. Dunnette & L. M.
Hough (Eds.), Handbook of industrial and organizational psychology (Vol. 3, pp. 651-717).
Thomas, K. W., & Kilmann, R. H. (1974). Thomas-Kilmann Conflict Mode Instrument. Consulting
Psychologists Press.
Tjosvold, D. (2008). The conflict-positive organization: It depends upon us. Journal of Organizational
Behavior, 29(1), 19-28.
Wageman, R. (1995). Interdependence and group effectiveness. Administrative Science Quarterly, 40(1),
-180.