ประเทศไทย: ก้าวหน้าหรือล้าหลัง

Abstract

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพยายามตอบคำถามที่ว่าประเทศไทยจะเดินไปในทิศทางใดในอนาคต เราจะเป็นประเทศที่ล้าหลังหรือไม่ จากการทบทวนการพัฒนาของประเทศไทยในมิติต่าง ๆ ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ทั้งทางด้านการเจริญเติบโตทางด้านเศรษฐกิจ การพัฒนาทางด้านการเงิน ตลอดจนทางด้านกำกับดูแลและธรรมาภิบาล  พบว่าประเทศไทยมีความเติบโตทางด้านเศรษฐกิจที่ใกล้เคียงกับประเทศคู่เทียบ เช่น ฮ่องกง สิงคโปร์ เกาหลีใต้ มาเลเซีย อินโดนีเซีย และเวียดนาม ถึงแม้ไทยมีการพัฒนาทางด้านการเงินดีขึ้นเล็กน้อย แต่ยังมีปัญหาทางด้านความเหลื่อมล้ำทางด้านรายได้ การพัฒนาทางด้านการกำกับดูแลและธรรมาภิบาลแย่ลงในทุกมิติสำหรับแนวโน้มในการพัฒนาของประเทศในอนาคตนั้น จากการวิเคราะห์พบว่าประเทศไทยมีปัญหาทางด้านกลุ่มพลังในการพัฒนา (Development Cluster) ซึ่งเกิดขึ้นจากปัญหาการขัดแย้งทางด้านการเมืองซึ่งจะส่งผลกระทบต่อความสามารถในการดำเนินงานของรัฐบาลและรายได้ของประเทศในที่สุด  นอกจากนั้น ระบบสถาบันการเมืองของไทยยังมีลักษณะแสวงหาผลประโยชน์ (Extractive Political Institutions) มากกว่าการมีส่วนร่วม (Inclusive Political Institutions) เมื่อพิจารณาเส้นทางเดินของประเทศไทยที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน โดยใช้กรอบการวิเคราะห์ในลักษณะของบริษัท พบว่าเส้นทางเดินของประเทศได้มีลักษณะที่อาจก้าวไปสู่ความล้มเหลวได้ดังนั้นถ้าผู้บริหารประเทศและนักการเมืองยังไม่ตระหนักถึงปัญหาและมีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ แต่ยังเชื่อว่าประเทศเรายังดีอยู่อีกไม่นานประเทศไทยก็คงเป็นตัวอย่างให้ประเทศอื่นศึกษาถึงความล้มเหลวอย่างเช่น กรีซ หรือ  อาร์เจนตินา

คำสำคัญ: การพัฒนา ประเทศไทย

Abstract

This article aims to assess the future path of Thailand by comparing various development indicators with those of other selected countries in Asia during the past 10 years. The evidence shows that the economic growth of Thailand is about the same as other counties in the region, such as Hong Kong, Singapore, South Korea, Malaysia, Indonesia, and Vietnam. Although Thailand has been progressing slightly in financial development the income inequality remains a problem. In addition, the governance indicators have been worsened in all aspects. Based on the development cluster framework, the ongoing political instability will adversely affect the governance capability in tax collection and law enforcement which, in turn hurts the country’s income. Moreover, the characteristics of Thai political institutions are more extractive rather than inclusive. This makes the development of the country unsustainable in the long run. Finally, the recent stages of Thailand’s development exhibit some similarities with the path of once-successful-but-failed companies. Hence, it may be concluded that if the Thai politicians or policy makers still ignores these problems and do not initiate real reforms, Thailand certainly will be a case study for failure like that of Greece or Argentina

Keywords: Development, Thailand