Exchange Rate of Thailand in the Modern Era: Floating Exchange Rate

Abstract

บทคัดย่อ

งานวิจัยชิ้นนี้เป็นการศึกษาการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราระหว่างเงินบาทกับเงินดอลลาร์สหรัฐฯ เงินเยน และเงินยูโร ภายหลังจากที่ประเทศไทยเปลี่ยนมาใช้ระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัว โดยใช้แบบจำลอง Sticky price monetary model วิเคราะห์อัตราแลกเปลี่ยน ปริมาณเงินโดยเปรียบเทียบ ส่วนต่างอัตราดอกเบี้ย ส่วนต่างการคาดการณ์อัตราเงินเฟ้อ และระดับรายได้โดยเปรียบเทียบ โดยทำการศึกษาระหว่างเดือนกรกฎาคม 2540 - ธันวาคม 2554 วิธีการศึกษา แบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกทำการทดสอบความนิ่งของข้อมูลโดยใช้วิธี Unit root test ผลการทดสอบ คือ ตัวแปรในแบบจำลองมีทั้ง Stationary at level, First difference และ Second difference ทำให้ทราบถึงช่วงที่เกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของตัวแปรแต่ละตัว ในส่วนที่สองเป็นการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ในระยะยาวของตัวแปรโดยใช้วิธี Cointegration ผลการทดสอบพบว่า กรณีค่าเงินบาทต่อเงินดอลลาร์สหรัฐฯมีความสัมพันธ์ในระยะยาวและตัวแปรในแบบ จำลองมีนัยสำคัญทุกตัว  โดยช่วงเวลาที่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างคือช่วงเดือนพฤศจิกายน  2543 ส่วนกรณีค่าเงินบาทต่อเงินเยนมีความสัมพันธ์ในระยะยาว แต่มีเพียงตัวแปรส่วนต่างอัตราดอกเบี้ยที่มีนัยสำคัญและไม่เป็นไปตามทฤษฏี  โดยช่วงเวลาที่เกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างคือช่วงเดือนตุลาคม 2550 กรณีสุดท้ายค่าเงินบาทต่อยูโร ผลการศึกษาพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ในระยะยาว

คำสำคัญ: อัตราแลกเปลี่ยน ยุคสมัยใหม่ ประเทศไทย

Abstract

            The objective of this study was to study the movement of Baht exchange rate towards international currency exchange such as US Dollar, Yen, and Euro under structural break after Thailand has used floating exchange rate system. Sticky price monetary model was used to analyze the data of exchange rate, relative money supply, interest rate differential, expected inflation differential and relative income from July 1997 to December 2011. At first, the stationary of data was tested by using Unit Root Test created by Zivot and Andrews (1992). The result showed that the variables in the model had the stationary at level, first and second differences, and it also informed the period starting the change of each variable structure. For the second part, the long run relations of variables in the model were analyzed by Cointegration presented by Gregory and Hansen (1996). The results have shown that in case of Baht Exchange Rate towards US Dollar, there were the long run relations and all variables in the model were significant. However, there was only income variable by comparing having the check mark. The structural changing period was in November 2000. For Baht Exchange Rate towards Yen, there were the relations in a long period, but interest rate spread only was significant and the symbol was not in the line with the theory. The structural changing period was in October 2007. Moreover, in case of Baht Exchange Rate towards Euro, there was no relation in a long period.

Keywords: Exchange Rate, Modern Era, Thailand