การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการใช้นามวลีภาษาจีนของนักศึกษาชาวไทยในเขตพื้นที่ภาคเหนือตอนบนของไทย The Error Analysis of Chinese Noun Phrase Usage by Thai College Students in the Upper North of Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อจำแนกข้อผิดพลาดจากการใช้นามวลีภาษาจีนของนักศึกษาชาวไทยในเขตพื้นที่ภาคเหนือตอนบนของไทย และเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหา ซึ่งประชากรที่ได้ทำการศึกษาวิจัยในครั้งนี้ คือ นักศึกษาชาวไทยที่เรียนในสาขาวิชาภาษาจีนจากสถาบันในระดับอุดมศึกษาทางภาคเหนือตอนบนของไทย จำนวน 5 แห่ง โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงทั้งหมด 290 คน และเก็บข้อมูลโดยการใช้แบบทดสอบ (Test) รวมทั้งวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ (Percentage) ผลจากการวิจัยพบว่า ข้อผิดพลาดจากการใช้นามวลีภาษาจีนของนักศึกษาชาวไทยในเขตพื้นที่ภาคเหนือตอนบน สามารถจำแนกออกได้เป็น 3 รูปแบบ ได้แก่ การลำดับคำผิด การเพิ่มคำและการแทนที่การใช้นามวลีด้วยรูปแบบทางไวยากรณ์อื่น ซึ่งข้อผิดพลาดที่พบเห็นมากที่สุด คือ ข้อผิดพลาดที่เกิดจากการลำดับคำผิด รองลงมาคือ ข้อผิดพลาดที่เกิดจากการแทนที่การใช้นามวลีด้วยรูปแบบทางไวยากรณ์อื่นและข้อผิดพลาดจากการเพิ่มคำ ซึ่งมีสาเหตุมาจากอิทธิพลของภาษาแม่ที่มีต่อผู้เรียน และจากปัญหาดังกล่าว ผู้วิจัยได้เสนอแนะแนวทางในการแก้ไขปัญหา โดยเสนอให้ผู้สอนนำรูปแบบของนามวลีภาษาจีนมาเปรียบเทียบกับรูปแบบของนามวลีในภาษาไทยเพื่อให้ผู้เรียนเห็นถึงความแตกต่างของทั้งสองภาษาอย่างชัดเจน และสร้างแบบฝึกหัดการแปลภาษาจีนเป็นภาษาไทยและการแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน โดยเน้นที่การแปลนามวลี เพื่อให้ผู้เรียนเกิดความชำนาญในการใช้นามวลีภาษาจีนที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์และลดข้อผิดพลาดในการใช้นามวลีภาษาจีนของผู้เรียนชาวไทย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
วรวรรธน์ ศรียาภัย. (2556). ภาษาศาสตร์ภาษาไทย.นนทบุรี: สำนักพิมพ์สัมปชัญญะ.
กิตติธน ยงประพัฒน์. (2553). การศึกษาการเรียนรู้หน่วยขยายซับซ้อนในภาษาจีนกลางของนักเรียนไทย.วารสารจีนศึกษา, 3(3).
ชัชวาล ศรีทอง. (2558). ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ภาษาสเปนในอนุกรมวิธานกลยุทธ์พื้นผิว : กรณีศึกษาวิชาการเขียนภาษาสเปนของนักศึกษาไทยระดับมหาวิทยาลัย.มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 11(1).
หลี่ ซุนเสี่ยวและจินตนา พุทธเมตะ. (2554). การศึกษาข้อผิดพลาดการใช้นามวลีภาษาไทยของนักศึกษาจีน วิชาเอกภาษาไทย ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยชนชาติกวางสี. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา, 6(12).
ราตรี ธันวารชร. (2516). ลักษณะของคำไวยากรณ์ในภาษาไทย.กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Dulay, H.C. Burt, M.K. and Kreshen, S. (1982). Language Two. New York: Oxford University Press.
Richards, J.C.and Schmidt, R. (2002). Dictionary of Language Teaching and Applied Linguistics. Pearson Education Limited. London: Longman.
蔡宝卫.(2014).泰国学生汉语中定语语序偏误研究.广州：华南理工大学。
鲁健骥.(1994).外国人学汉语的语法偏误分析.语言教学与研究，第1期。
房玉清.(2008).实用汉语语法（第二本修订版）.北京：北京语言大学 出版社。
吕叔湘.(1980).现代汉语八百词.北京：商务印书馆。
刘珣.(2015).新实用汉语课本第二版.北京：北京语言大学出版社。
刘月华.(2001).使用现代汉语语法.北京：商务印书馆。
王力.(1943).中国现代语法.北京：商务印书馆。
杨寄洲.(2006).汉语教程第一册.北京：北京语言大学出版社。
杨寄洲.(2006).汉语教程第二册.北京：北京语言大学出版社。
张敏.(1998).认知语言学与汉语名词短语.北京：中国社会科学出版社。
朱德熙.(1982).语法讲义.北京：商务印书馆。
