Development of a Curriculum toward the ASEAN Community with the Use of Partnership Process for Mattayom Suksa III Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were to develop and to study the effectiveness of the curriculum. Divided into 2 parts, including 5 steps. Part 1 Development of the curriculum has 3 steps. : 1) information study, 2) curriculum compilation 3) the curriculum trial course.
A total of 20 people participated in the development was voluntary participation in research by researchers and representatives of governmental and non-governmental organizations. The research instruments were focus group and examination of the components of the curriculum. Data were analyzed by using percentages, arithmetic mean and content analysis. Part 2: The study of the effectiveness of the curriculum consists of two steps: 1) curriculum implementation and 2) curriculum evaluation and improvement.The sample group, obtained by cluster sampling, was 27 Mathayom Suksa III students. The research instruments were
1) the ASEAN community curriculum 4 learning units, 2) a test on ASEAN knowledge
3) a collaborative skill test and 4) an attitude test on the Thai and the ASEAN.
The percentage, arithmetic mean, standard deviation, and t-test were employed to analyze the data. The results of the research were: The curriculum had 7 components. In each one was consistentwith the multicultural, the needs of learners, and communities performance. In aspect of the curriculum efficiency: After using this curriculum, the learning achievement of students had higher, had the highest level of collaboration skills with others, and acquired highly positive attitude of Thai and ASEAN values.
Article Details
1. Any views and comments in the FEU Academic Review Journal are the authors’ views. The editorial staff have not to agree with those views and it is not considered as the editorial’s responsibility.
2. The responsibility of content and draft check of each article belongs to each author. In case, there is any lawsuit about copyright infringement. It is considered as the authors’ sole responsibility.
3. The article copyright belonging to the authors and the Far Eastern University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and the Far Eastern University in written form.
References
กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กิตติคุณ รุ่งเรือง (2560). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาประวัติศาสตร์สำหรับนักเรียนนานาชาติ.
ดุษฎีนิพนธ์สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
ขนิฎฐา กาญจนรังษีนนท์. (2551). การสร้างเครือข่ายเพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานวิจัยและ พัฒนา.กรมการพัฒนาชุมชน.
ฆนัท ธาตุทอง.(2552).เทคนิคการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา.พิมพ์ครั้งที่ 3.นครปฐม : เพชรเกษมการพิมพ์.
________ . (2554) .การพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 2) เพชรเกษมการพิมพ์ : นครปฐม.
จิณณวัตร ปะโคทัง. (2549). รูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานของ
โรงเรียนดีเด่น โรงเรียนกันทรารมณ์ จังหวัดศรีษะเกษ.วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา
ใจทิพย์ เชื้อรัตนพงษ์. (2539). การพัฒนาหลักสูตร: หลักการแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์
อิมเพรส.
ชวลิต ชูกำแพง. (2553). การวิจัยหลักสูตรและการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 2) มหาสารคาม : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เชษฐ์ ศิริสวัสดิ์.(2550).ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบวัฏจักรสืบเสาะหาความรู้ 7 ขั้น (7E) ร่วมกับการใช้คำถามระดับสูง ที่มีผลต่อการคิดอย่างมีเหตุผลและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ระบบย่อยอาหาร ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
ณรงค์ ฤทธิเดช.(2553).การพัฒนารูปแบบการดำเนินการอาชีวศึกษาระบบทวิภาษา ระดับอาชีวศึกษาจังหวัดโดยใช้กระบวนการภาคีเครือข่าย วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัย เทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ทักษิณา เครือหงส์. (2550). การพัฒนาหลักสูตรบูรณาการเนื้อหารายวิชาคณิตศาสตร์กับวิชาคำนวณของช่างอุตสาหกรรรมระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล.ปริญญาการศึกษาดุษฏีบัณฑิต สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธำรง บัวศรี. (2542). ทฤษฎีหลักสูตรการออกแบบและพัฒนา. พิมพ์ครั้งที่4.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
นำพงศ์ สุขสบาย.(2556).การพัฒนาคุณลักษณะความเป็นพลเมืองดีที่พึงประสงค์ของประชาคมอาเซียน ด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2.วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและ การสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บัณฑิตา ลิขสิทธิ์ (2553). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องประวัติศาสตร์ไทยและความ ภาคภูมิใจในความเป็นไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่มีความบกพร่องทางการ ได้ยินจากการสอนสาระประวัติศาสตร์ไทยที่ใช้วิธีการแสดงบทบาทสมมติร่วมกับการใช้สื่อรับรู้ทางสายตา . ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2553). การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เบญญาภา ต่อมคำ.(2555).สภาพการมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษานอกระบบระดับการศึกษาขั้น
พื้นฐานของภาคีเครือข่าย สังกัดศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย อําเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต.มหาวิทยาลัยพะเยา
ปฏล นันทวงศ์ และ ไพโรจน์ ด้วงวิเศษ. (2543). หลักสูตรและการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สงขลา :
สถาบันราชภัฎสงขลา.
ปราชญา กล้าผจัญ. (2552). หลักและทฤษฎีการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ปารณทัตต์ แสนวิเศษ.(2555).การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานของโรงเรียน
ระดับประถมศึกษา:การสร้างทฤษฎีรากฐาน.วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต.
มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร
ผ่องพรรณ มุสิกานนท์.(2557).รูปแบบความร่วมมือของเครือข่ายการจัดการสุขภาพระดับองค์กรส่วนท้องถิ่นในจังหวัดร้อยเอ็ด.วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต.มหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
พงษ์ศักดิ์ ภูกาบขาว. (2540). เอกสารความรู้แนวทางสู่ความเป็นมืออาชีพ. ขอนแก่น : สำนักงาน
การประถมศึกษาขอนแก่น.
เพ็ชรี รูปะวิเชตร์.(2550). การพัฒนาศักยภาพกำลังคนในสถาบันอาชีวศึกษาและสถานประกอบการ . รายงานการวิจัย.คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มัลลวีย์ รอสโฟล(2554).การพัฒนาโรงเรียนดีประจำตำบลผ่านกระบวนการภาคีเครือข่ายประเทศไทย.วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัญฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2552). จากหลักสูตรแกนกลางสู่หลักสูตรสถานศึกษา: กระบวนทัศน์ใหม่การพัฒนา.กรุงเทพฯ : จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
___________. (2555). การพัฒนาหลักสูตรแบบครบวงจร.กรุงเทพฯ. สุวีรยาสาส์น.
ศิริพร ตันติยมาศ.(2550). รูปแบบการบริหารเครือข่ายโรงเรียนแบบมีส่วนร่วมที่มีประสิทธิผล สังกัด กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุระพี อาคมคง.(2550).รูปแบบความร่วมมือขององค์การบริหารส่วนตำบลในการจัดการศึกษาขั้น
พื้นฐานในเขตภาคเหนือตอนล่าง.วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต.มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุทธนู ศรีไสย์. (2551). สถิติประยุกต์สําหรับงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน(2555).การพัฒนาสถานศึกษาสู่ประชาคมอาเซียน. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัดโรงพิมพ์อักษรไทย (น.ส.พ.ฟ้าเมืองไทย)
สำนักนายกรัฐมนตรี.(2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่11 พ.ศ.2555-2559. กรุงเทพฯ.
.(2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่12 พ.ศ.2560-2564. กรุงเทพมหานคร.
อ่องจิต เมธยะประภาส.(2550). การพัฒนาตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานด้วยวิธีปฎิบัติการแบบมีส่วนร่วม.วิทยานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต.มหาวิทยาลัยรามคำแหง
Burroughs, C.D. (1997). “Popular Music in the History Classroom: A Case. Study.” Ph.D., Dissertation. Mississippi State University Publication Number AAT. 9818673.
Caswell, H. L., & Campbell, D. S. (1935). Curriculum development. New York: American Book.
Francis, D. & D. Young. (1979). Improving Work Group : A Practical Manual for Team Building. La Jolla, Calif. : University Associates.
Good, C. V. (1973). Dictionary of Education. New York: McGraw-Hill Book. Likert, R.
Jackson, S. E., Brett, J. F., Sessa, V. I., Cooper, D. M., Julin, J. A., & Peyronnin, K. (1991). Some Differences Make a Difference: Individual Dissimilarity and Group Heterogeneity as Correlates of Recruitment, Promotions, and Turnover. Journal of Applied Psychology, 76(5), 675-689.
Marsh, C. and G. Willis. (1995). Curriculum: alternative approach, ongoing issues. Englewood Cliffs, N.J.
Mayo, E. (1933). The Human Problems of an Industrial Civilization. New York : Macmillan.
Michaels, J.U., Crossman, R.M. & Scott, L.F. (1975). New Design for elementary curriculum & Instruction. New Delhi: McGraw Hill Book Company.
Oliva, P.F. (1992). Developing Curriculum. 3rd ed. New York: Harper Collins Publisher.
Parker, G. M. (1990). Team Players and Team Work : The New Competitive Business. Strategy. San Francisco, Calif. : Jossey – Bass. Robinson, G. C. (1994). Managers .
Sowell ,E.J.(2000). Curriculum: An integrative introduction (2nd edition). Upper Saddle River, NJ: Merrill/Prentice Hall. (S)
Taba, H.(1962). Curriculum: Theory and Practice. Jovanovich: Harcourt, Brace.
Tyler,R.W..(1949). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Illinois: Chicago University Press.
Woodcock, M. (1989). Team Development Manual . (2 nd ed.). Worcester : Great Britain by Billing & Son Ltd.