The Effects of Nature-Based Classroom Activities Involving Handicrafts from Local Materials on Fostering Nature Conservation Awareness among Youth
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study explored the effects of nature-based classroom activities involving handicrafts from local materials on youth development in Chiang Mai Province, Thailand. The research aimed to: (1) foster environmental conservation awareness, (2) enhance creative thinking and product design skills, and (3) promote collaborative learning between youth and local communities. A participatory action research (PAR) approach was employed with 60 youths across three communities. Activities integrated technical drawing, design, and art with hands-on practice in authentic contexts. Data were collected through questionnaires, semi-structured interviews, and observation, and analyzed using descriptive statistics and content analysis with triangulation. The findings showed a notable improvement in participants’ environmental conservation awareness, with mean scores rising from 3.25 to 4.56 on a five-point scale. Creative thinking and design skills also improved, with a post-activity mean score of 4.42. Beyond individual learning outcomes, the process fostered collaboration between youth and communities, strengthened intergenerational relationships, and resulted in innovative products made from natural and recycled local materials. These results demonstrate that experiential and participatory learning approaches, grounded in local culture and resources, can effectively nurture sustainable environmental awareness, creativity, and community engagement among youth. The study provides insights into how integrating local materials and traditions into education can serve as a practical pathway for fostering ecological responsibility and creative capacity in young people.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. Any views and comments in the Journal of Social Innovation and Lifelong Learning are the authors’ views. The editorial staff have not to agree with those views and it is not considered as the editorial’s responsibility.
2. The responsibility of content and draft check of each article belongs to each author. In case, there is any lawsuit about copyright infringement. It is considered as the authors’ sole responsibility.
3. The article copyright belonging to the authors and The Far Eastern University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and The Far Eastern University in written form.
References
กัญญาณัฐ สิมสวัสดิ์. (2565). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน: กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ท่ามกลางสถานการณ์โควิด 19. วารสารวิจัยศรีล้านช้าง, 2(6), 47–55. https://ojs.mbuslc.ac.th/index.php/srj/article/view/151
จิราภรณ์ ทัพซ้าย. (2564). แนวการบูรณาการ STEM Education เพื่อพัฒนาสมรรถนะผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารการศึกษาพุทธและการวิจัย, 7(2), 288–299. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/251094
บุญยืน ทูปแป้น. (2561). การพัฒนาชุดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมจิตสำนึกสาธารณะของเยาวชนในพื้นที่ต้นน้ำแม่ลาว จังหวัดเชียงราย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 11(1), 1–28. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/social_crru/article/view/157229
ปภาวิน ศรีพล. (2564). การประยุกต์ใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบในการแก้ปัญหาชุมชนจากผักตบชวาโดยนำมาทำกระถางต้นไม้คอนกรีต (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยสยาม. https://e-research.siam.edu/kb/application-of-design/
วลิดา อุ่นเรือน และ อังคณา อ่อนธานี. (2566). การพัฒนาแนวทางการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสาธารณะของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 25(1), 222–237. http://nuir.lib.nu.ac.th/dspace/handle/123456789/3376
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). การศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน: แนวทางสู่การปฏิบัติ. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566–2570). https://www.nesdc.go.th/download/Plan13/Doc/Plan13_DraftFinal.pdf
สุธี พลมาศ และ สุรีย์พร สว่างเมฆ. (2563). การพัฒนาแนวทางการจัดการเรียนรู้โดยใช้บริบทเป็นฐานร่วมกับการโต้แย้งเพื่อส่งเสริมการรู้สิ่งแวดล้อม เรื่องทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(3), 315–327. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/240794
อลงกรณ์ นันทะแสง และ ศิวัช ศรีโภคางกุล. (2566). รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาการเรียนรู้แบบองค์รวมด้วย STEM ศึกษาโดยใช้โครงงานเป็นฐานสำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารการพัฒนาการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 8(29), 103–119. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/261571
เอกลักษณ์ นาคพ่วง. (2564). กระบวนการสร้างจิตสำนึกในการจัดการทรัพยากรของประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตบึงบอระเพ็ด จังหวัดนครสวรรค์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(5), 2074–2087. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/journal-peace/article/view/244772
Chawla, L. (2020). Childhood nature connection and constructive hope: A review of research on connecting with nature and coping with environmental loss. People and Nature, 2(3), 619–642. https://doi.org/10.1002/pan3.10128
Kalpana, T. (2014). A constructivist perspective on teaching and learning: A conceptual framework. International Research Journal of Social Sciences, 3(1), 27–29. http://www.isca.in/IJSS/Archive/v3/i1/6.ISCA IRJSS 2013 186.pdf
Kruesopon, P. P. S., & Kruesopon, P. P. (2025). Youth-led coastal restoration initiatives can empower environmental stewardship. npj Ocean Sustainability, 4(25), Article 118. https://doi.org/10.1038/s44183-025-00118-5
Mann, J., Gray, T., & Truong, S. (2022). Getting out of the classroom and into nature: A systematic review of nature-specific outdoor learning on school children's learning and development. Frontiers in Public Health, 10, Article 877058. https://doi.org/10.3389/fpubh.2022.877058
Organisation for Economic Co-operation and Development. (2020). Education for sustainable development: Learning to act, learning to change. In H. Canton (Ed.), Education for Sustainable Development (pp. 21–25). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781003179900-102
Otto, S., & Pensini, P. (2017). Nature-based environmental education of children: Environmental knowledge and connectedness to nature, together, are related to ecological behavior. Global Environmental Change, 47, 88–94. https://doi.org/10.1016/j.gloenvcha.2017.09.009
Powell, K. C., & Kalina, C. J. (2009). Cognitive and social constructivism: Developing tools for an effective classroom. Education, 130(2), 241–250.
Sobel, D. (2025). Childhood and Nature: Design Principles for Educators (2nd ed.). Comstock Publishing Associates (Cornell University Press). ISBN 9781501778544
United Nations Environment Programme. (2022). Making peace with nature: A Scientific blueprint to tackle the climate, biodiversity and pollution emergencies [Report]. https://www.unep.org/resources/making-peace-nature
WWF Thailand, & Environmental and Social Foundation. (2023). Environmental education tour: Empowering Thai youths for a sustainable future. WWF Thailand.
