ไตรลักษณะปัญหาในการจัดการภัยพิบัติของท้องถิ่นที่สำคัญของไทย: ข้อค้นพบจากวรรณกรรมทางวิชาการเบื้องต้น
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
ข้อถกเถียงในเรื่องของปัญหาการจัดการภัยพิบัติในประเทศไทยจากนักวิชาการด้านภัยพิบัติมีมา
อย่างยาวนาน ถึงแม้ว่าข้อค้นพบจากการวิจัยและการศึกษาแบบสหวิทยาการในประเด็นข้างต้นในหลายๆ ครั้ง
พบว่ายังมีความสับสนในบางประเด็น ทั้งนี้หากจะรวบรวมปัญหาในกระบวนการจัดการภัยพิบัติของไทยนั้น
การศึกษาโดยบทความฉบับนี้ได้มีการทบทวนและศึกษาจากงานเขียนในการจัดการภัยพิบัติทั้งในด้าน
การจัดการ การกำหนดนโยบาย และปัญหาในการจัดการภัยพิบัติในประเทศกำลังพัฒนา รวมถึงประเทศไทย
ในช่วงระยะเวลาหนึ่งทศวรรษพบว่า ลักษณะปัญหาในการจัดการภัยพิบัติของไทย กำลังเผชิญกับ 3 ลักษณะ
ปัญหาทางโครงสร้างการปกครองขององค์การท้องถิ่น อันได้แก่ การรวมศูนย์ของรัฐไทย ปัญหาด้านผู้นำ
และนักการเมือง และความสำนึกทางสิ่งแวดล้อมและการมีส่วนรวมของประชาชน
Debate on fundamental problem of Thailand disaster management have been discussed
by Thai disaster academic for long period of times. Although, recently these researches and study
schemes have been done by several inter-disciplinary academia, the findings and conclusions are
still muddling and confusing. In order to identify the collective problem of Thailand disaster procedures
in overall, this paper reviewed numerous literatures in regards with management, policy making,
and problems of disaster management in developing countries and Thailand during a decade.
The study reveals that Thailand disaster management in most levels and many areas have been
confronting the three characteristics structural problems and traps. For instance, over centralization
and bureaucracy problem, elite and leader problem, and public mind problem. These are
originally chronic problem which have embedded in disaster management system of Thailand.
Article Details
1. Any views and comments in the FEU Academic Review Journal are the authors’ views. The editorial staff have not to agree with those views and it is not considered as the editorial’s responsibility.
2. The responsibility of content and draft check of each article belongs to each author. In case, there is any lawsuit about copyright infringement. It is considered as the authors’ sole responsibility.
3. The article copyright belonging to the authors and the Far Eastern University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and the Far Eastern University in written form.
References
กาญจน์จิรนันท์ คลองข่อย. (2555). ชุมชนเข้มแข็งกับการจัดการภัยพิบัติ ศึกษากรณี การจัดการวิกฤตน้ำท่วมของหมู่บ้านแหลมกลาง. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกริก.
ทวิดา กมลเวชช. (2554). คู่มือจัดการภัยพิบัติท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
พันธุ์ศิริ ธนาริยะวงศ์. (2555). เครือข่ายการจัดการภัยพิบัติจากอุทกภัย หมู่บ้านเก้ากอ ตําบลทอนหงส์ อําเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (รัฐประศาสนศาสตร์) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
ไพรัช ตระการศิรินนท์. 2553. โครงการสร้างความเข้มแข็งแก่ชุมชนในการแก้ไขปัญหาวิกฤตหมอกควัน กิจกรรมการพัฒนาชุมชนเป็นแหล่งเรียนรู้การแก้ไขปัญหามลภาวะหมอกควันในชุมชน: รายงานฉบับสมบูรณ์. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วรัทยา พรหมชาติ. (2556). ความพร้อมในการจัดการภัยพิบัติทางธรรมชาติขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นใน จังหวัดเชียงใหม่. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ศิริรักษ์ สิงหเสม. (2554). เครือข่ายนโยบายและการจัดการภัยพิบัติจากอุทกภัย : กรณีศึกษาเฉพาะจังหวัดนครราชสีมาและจังหวัดชัยภูมิ. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย. 3 (3), 175-213.
ส่วนกฎหมาย สำนักมาตรการป้องกันสาธารณภัย กระทรวงมหาดไทย. (2550). พระราชบัญญัติป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย พ.ศ.2550 และอนุบัญญัติ. กรุงเทพ: กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย.
Adefisoye, T. (2015). An Assessment of Nigeria’s Institutional Capacity in Disaster Management. Scientific Research Journal. 3 (1), 37-48.
Atkinson, C.L. (2015, June). Deforestation and Trans-Boundary Haze in Indonesia Path Dependence and Elite Influences. Environment and Urbanization Asia. 5(2), 253-267. doi:10.1177/0975425315577905.
Bussell Jeniffer. (2013). Research Brief Institutional capacity for Natural Disasters: Finding From Case Studies In Africa. Austin,Texas: The Robert S. Strauss Center.
Charoenmuang, T. (2006). Thailand: A Late Decentralizing Country. Chiang Mai: Urban Development Institute Foundation.
Center for Research on the Epidemiology of disaster(CRED). (2016).
disasters in numbers. Retrieved May 2, from, http://www.preventionweb.net/publications/view/47804.
Department of Public Works and Town & Country Planning (DPT). (2014). Summary Chiang Rai Earthquake 2014. Retrieved May 25, 2016, from, http://eservices.dpt.go.th/eservice_6/ejournal/44/44-04.pdf?journal_edition=44.
Gopalakrishnan M. and Kulkarni S.A. (2007). Agricaltural land drainage in India. Irrigation and Drainage. 56(S1), S59-S67).
Hai, D. P. (2013). Process of Public Policy Formulation in Developing Countries. Retrieved May 25, 2016, from, http://www.icpublicpolicy.org/IMG/pdf/panel_11_s1_hai_phu_do.pdf.
Joyeeta, G. (2010). A history of international climate change policy. Wiley Interdisciplinary Reviews: Climate Change. 1(5), 636–653.
Kapucu, N. (2012). Disaster Resilience and Adaptive Capacity in Central Florida, US, and in Eastern Marmara Region, Turkey. Journal of Comparative Policy Analysis: Research & Practice. 14(3), 202-216.
Lebel, L., Manuta, J.B. and Garden, P. (2011). Institutional Traps and Vulnerability to Changes in Climate and Flood Regimes in Thailand. Regional Environmental Change. 11(1), 45-58.
Manuta, J.B., Khurtmuang, S. and Lebel, L. (2005). The Politics of Recovery: Post Asian Tsunami Reconstruction in Southern Thailand. Tropical Coast. 7(1): 30-39.
Manuta J.B., Khrutmuang, S., Huaisai, D. and Lebel, L. (2009). “Institutionalized incapacities and practice in flood disaster management in Thailand.” Science and culture. (72), 10-22.
McEntire, D. and Mathis, S. (2007). Comparative Politics and Disaster: Assessing Substantive and Methodological Contributions.
Disasters and Emergency Management: The Convergence and Divergence of Concepts, Issues and Trends from the Research Literature. Springfield: Charles C. Thomas.
Meteorological Department of Thailand (MDT). (2016). Technical Chiang Rai Earthquake Summary Report. Retrieved May 10, 2016, from, http://www.seismology.tmd.go.th/documents/file/seismo-doc-1422078516.pdf.
Mishra, S. K. (2012). Flood in Thailand: Assessment Institutionalized Capacities to Reduce Vulnerability. Social Change. 42(3), 411-423.
Mori, A. (2013). Sustainable development and Environmental governance in East Asia Environmental Governance for Sustainable Development: East Asia Perspective (Multilevel Environmental Governance for Sustainable Development). New York: United Nations University Press.
Mori, A. (2013). Thailand’s Snail’s Progress towards Good Environment Governance In Environmental Governance for Sustainable Development: East Asia Perspective (Multilevel Environmental Governance for Sustainable Development. New York: United Nations University Press.
Murdiyarso, D., Lebel L., Gintings, A.N, Tampubolon, S., Heil, A. and Wasson, M. (2004). Policy responses to complex environmental problems: insights from a science-policy activity on trans boundary haze from vegetation fires in Southeast Asia. Journal of Agriculture, Ecosystems and Environment. 104, 47–56.
Neal, D.M. and Philips, B.D. (1995). Effective Emergency Management: Reconsidering the Bureaucratic Approach. Disaster. 19 (4), 327-329.
Nikitina, E. (2005). Institutional Capacity in National Disaster Risk Reduction: A Comparative Analysis Institutions, National Policies and Coorporative Response to Flood in Asia. Progressive Report For Asia-Pacific Network for Global Change Research Project. Moscow: Econ-Policy Research and Consultancy.
Raungratanaampron, I. (2014). Determination Towards Decision of Public Response in Flood Situation: Case Study in Urban Flood Prone Area in Central Region in Thailand. Applied Environment Research. 36 (3), 77-94.
Sirimongkonlertkun, N. (2014). Smoke Haze Problem and Open Burning Behavior of Local People in Chiang Rai Provience. Environment and Natural Resources. 12 (2), 29-34.
Soloway, L. (2004). Reduction the Effects of The Natural Hazards on Urban Areas. Natural Disaster and Sustainable Development. Berlin: Springer.
Supajakwattana, W. (2016). Disaster Management, What disappears in Thailand from Lessons, Researches and Field Trips Experiences. (draft)
Sylves, R. (2015). Disaster Policy, Emergency Management and Homeland Security. (2th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
Takeda, M.B. and Helms, M.M. (2006). Bureacracy, Meet Catastrophe: Analysis of Hurricane Katrina Relief efforts and Their Implications for Emergency Response Governance. International Journal Public Management. 19 (4), 397-411.
Tiyapairat, Y. (2012). Public Sector Responses to Sustainable Haze Management in Upper Northern Thailand. Environment Asia. 5(2), 1-10.
Tonami, A.and Mori A. (2007). Sustainable Development in Thailand Lessons From Implementing Local Agenda 21 in Three Cities. The Journal of Environment and Development. 16(3), 269-289.
The United Nations office for Disaster Risk Reduction(UNISDR). (2016). Global Assessment Report Risk Reduction 2015. Retrieved May 5, 2016, from, http://www.preventionweb.net/english/hyogo/gar/2015/en/gar-pdf/GAR15_Pocket_EN.pdf.
The United Nations Economic and Social Commission for Asia and the Pacific (UNESCAP). (2016). The Asia-Pacific Disaster Report 2015. Retrieved May 5, 2016, from, http://www.unescap.org/resources/asia-pacific-disaster-report-2015.
Wolensky, R.P and Wolensky, K.C. (1990). Local Government’s Problem with Disaster Management: A Literature Review and Structure Analysis. Policy Studies Review. 9(4), 703-725.