การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะการจัดการเรียนการสอนของครูในห้องเรียนหลากหลายชาติพันธุ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบและตัวบ่งชี้สมรรถนะการจัดการเรียนการสอนของครูในห้องเรียนหลากหลายชาติพันธุ์ เพื่อให้นักเรียนมีคุณลักษณะการยอมรับความหลากหลายทางวัฒนธรรม การเคารพสิทธิของผู้อื่น และการอยู่ร่วมกันในสังคมที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม โดยทำการศึกษาพฤติกรรมบ่งชี้สมรรถนะการจัดการเรียนการสอนจาก 3 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ 1 ตำรา เอกสาร งานวิจัย บทความที่เกี่ยวข้องกับการจัดการเรียนการสอนทั้งในประเทศและต่างประเทศ จำนวน 20 เล่ม
ด้วยการเลือกแบบเจาะจง กลุ่มที่ 2 อาจารย์ที่มีความสนใจเกี่ยวกับการจัดการศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ หรือ
การจัดการศึกษาเชิงพหุวัฒนธรรมจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่ จำนวน 9 คน ด้วยการเลือกแบบเจาะจง และกลุ่มที่ 3 นักเรียนที่เรียนในห้องเรียนหลากหลายชาติพันธุ์ ในโรงเรียน
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา จำนวน 9 โรงเรียน ในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และ ตาก จำนวน 900 คน จากการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวิเคราะห์พฤติกรรมการจัดการเรียนการสอนของครู แบบสอบถามความเหมาะสมของพฤติกรรมบ่งชี้สมรรถนะการจัดการเรียนการสอน
ของครูในห้องเรียนหลากหลายชาติพันธุ์ และแบบสอบถามพฤติกรรมการจัดการเรียนการสอนของครูในห้องเรียนหลากหลาย ชาติพันธุ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์เนื้อหา ค่าเฉลี่ย
ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (EFA) ผลการวิจัย พบว่า ได้องค์ประกอบสมรรถนะการจัดการ เรียนการสอนของครูในห้องเรียนหลากหลายชาติพันธุ์ จำนวน 4 องค์ประกอบ
คือ ด้านการเคารพสิทธินักเรียนชาติพันธุ์ ด้านเทคนิคการสอนห้องเรียนหลากหลายชาติพันธุ์ ด้านการส่งเสริม
การสร้างตัวตนให้กับ นักเรียนชาติพันธุ์ และด้านการรู้จักนักเรียนชาติพันธุ์ โดยมีตัวบ่งชี้พฤติกรรม
การจัดการเรียนการสอนทั้งหมด 35 ข้อ ที่สามารถอธิบายลักษณะขององค์ประกอบในแต่ละด้าน
Article Details
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กองบรรณาธิการ คณะกรรมการคาทอริกเพื่อการพัฒนาสังคม แผนกลุ่มชาติพันธุ์. (2553). การละเมิดสิทธิมนุษยชนกลุ่มชาติพันธุ์และชนเผ่าในประเทศไทย. ชนเผ่าพื้นเมือง. 30(16), 30-38.
Editorial committee of Catholic commission for ethnic group (2010). Violation of Human Rights, Ethnic and Tribal Groups in Thailand. Native tribe. 30(16), 30-38.
ขวัญชีวัน บัวแดง ปนัดดา ปุณยสาระนัย และ ประสิทธิ์ ลีปรีชา. (2546). วิถีชีวิตชาติพันธุ์ในเมือง. เชียงใหม่: มิ่งเมือง.
Kwancheewan Buadeang, Panadda Punyasaranai, and Prasit Leepreecha.(2003 ). The Way of Life of Ethnic Group in The City. Chiang Mai: Ming Muang.
เงาศิลป์ คงแก้ว สมนึก เบญจวิทยาธรรม สุวิชานนท์ รัตนภิมล (บรรณาธิการ). มปป. ชีวิตบนเส้นด้ายของ13 เผ่าไทย. เอกสารอัดสำเนา.
Ngaosilp Kongkaew, Somnuek Benjawittayatham, and Suwichanon Rattanapimol (editors). n.d. 13 Thai Tribes, Life Hangs by a Thread. Mimeographed.
ชูพินิจ เกษมณี. (2555). ความหลากหลายทางวัฒนธรรมในสังคมพหุลักษณ์ Cultural Diversity in Pluralistic Society. กรุงเทพฯ : มปพ.
Chupinit Kesmanee. (2012). Cultural Diversity in Pluralistic Society. Bangkok: n.p.
บัญญัติ ยงย่วน. (2550). การใช้กิจกรรมศิลปะเพื่อส่งเสริมการยอมรับความหลากหลายในสังคมพหุวัฒนธรรม. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
Banyat Yongyuan. (2007). Using Art Activities to Encourage Diversity Acceptance in Multicultural Society. Pattanee: Prince of Songkla University, Pattanee Campus.
บัญญัติ ยงย่วน ปนัดดา ธนเศรษฐกร และ วสุนันท์ ชุ่มเชื้อ. (2553). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรมในโรงเรียนประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล
Banyat Yongyuan, Panadda Tanasettakorn, and Vasunun Chumchua. (2010). A development of Multicultural Education Model in Elementary School. Bangkok: National Institute for Child and Family Development, Mahidol University.
บุบผา อนันต์สุชาติกุล. (2554). รูปแบบและการจัดการศึกษาสำหรับทายาทรุ่นที่สองของผู้ย้ายถิ่นจากประเทศพม่า. เอกสารอัดสำเนา
Buppa Anansuchatkul. (2011). Education models for The Second Generation Migrants From Myanmar. Mimeographed.
สมพงษ์ ดุลยอนุกิจ. (2549). สังคมศาสตร์กับการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
Sompong Dullaya-Anuki. (2006). Social Science and Development. Bangkok: Odeon Store.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). แผนการศึกษาแห่งชาติ (พ.ศ. 2545-2549). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Office of the National Education Commission. (2002). National Education Plan (2002-2006). Bangkok: Prikwan Graphic.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2556). บทวิเคราะห์สถานภาพการพัฒนาครูทั้งระบบและข้อเสนอแนะแนวทางการพัฒนาครูเพื่อคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพฯ: พริกหวาน กราฟฟิค.
Office of the Education Council. (2013). Review on the Status of Whole System Teacher Development and Suggestion for Teacher Development to Improve Student Quality. Bangkok: Prikwan Graphic.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2551). สภาพปัจจุบัน ปัญหา และแนวโน้มบริบทการเปลี่ยนแปลงสังคมโลกและสังคมไทย ภายใต้กระแสโลกาภิวัตน์ ด้านประชากร. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
Office of the Education Council. (2008). The State, Problems and Trends of Changing World Society and Thai Society under Globalization in Population. Bangkok: Prikwan Graphic.
อรทัย ชื่นมนุษย์. (2516). จิตวิทยาอคติ Psychology of Prejudice. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Orathai Chuenmanus. (1973). Psychology of Prejudice. Bangkok: Ramkamhaeng University.
Allen J., and Labbo, L. (2001). Giving It Second Thought: Making Culturally Engaged Teachingculturally Engaging. Language Arts. 79(1), 40-50.
Burton Lorelie. (2005). Understanding Students Diversity and Factors that Influence Academic Success: A Preliminary Study. Retrieved July 1, 2011, from: http://www.infoagepub.com /products /series/titles/1-59311-4.html
Jared Keengwe. (2010). Fostering cross Cultural Competence in Pre-service Teachers through Multicultural Education Experiences . Retrieved July 26, 2011, from:http://www.springerlink.com/ content/1g64056025840xkj.
Manning M. L. and Baruth L. G. (2004). Multicultural Education of Children and Adolescents. (4th ed.). Boston: Peason.
Vescio V., Bondy E., and Poekert P. (2009). Prepare Multicultural Teacher Educators: Toward a Pedagogy Transformation. Teacher Education Quarterly. 36(2), 5-24.
