ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์เพื่อจัดการข้อมูลภูมิปัญญาท้องถิ่น กรณีศึกษา เทศบาลเมืองเมืองแกนพัฒนา อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์เพื่อจัดการข้อมูลภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยแบ่งขั้นตอนการดำเนินงานวิจัยออกเป็น 5 ระยะ ได้แก่ 1) ศึกษาสภาพบริบทของชุมชน
2) วิเคราะห์และออกแบบระบบสารสนเทศและระบบฐานข้อมูล 3) พัฒนาระบบโดยใช้ภาษา PHP ใช้ MySQL ในการจัดเก็บฐานข้อมูล ใช้ Google Map API ในการแสดงผลข้อมูลบนแผนที่ออนไลน์ 4) ทดลองใช้งานระบบ และ 5) ส่งมอบระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ให้กับชุมชน กลุ่มตัวอย่าง ประกอบด้วย กลุ่มผู้ให้ข้อมูล
ด้านภูมิปัญญาท้องถิ่น 12 ท่าน ได้มาโดยการคัดเลือกแบบเจาะจง ผู้เชี่ยวชาญประเมินประสิทธิภาพ
ด้านการทำงานของระบบ จำนวน 5 ท่าน ได้มาโดยการคัดเลือกแบบเจาะจง และผู้ใช้งานระบบจำนวน
63 ท่าน ได้มาโดยวิธีสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์แบบมีโครสร้าง แบบสอบถาม แบบประเมินประสิทธิภาพ ด้านการทำงานของระบบ แบบประเมินความพึงพอใจระบบ วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติพรรณนา ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบข้อมูลภูมิปัญญา
จำนวน 12 ภูมิปัญญา ผลการพัฒนาระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์จัดการข้อมูลภูมิปัญญาท้องถิ่นสามารถนำเสนอข้อมูลในรูปของ ภาพนิ่ง ข้อความ ฐานข้อมูลเชิงพื้นที่ แสดงตำแหน่งที่ตั้ง ภาพประกอบของ
แหล่งความรู้ด้านภูมิปัญญาท้องถิ่น ส่วนของผู้ดูแลระบบสามารถจัดการข้อมูลภูมิปัญญาท้องถิ่นได้ และได้ผ่านการประเมินประสิทธิภาพด้านการทำงานของระบบจากผู้เชี่ยวชาญมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก
(= 4.38) ส่วนผลการประเมินความพึงพอใจระบบ ของผู้ใช้งานอยู่ในระดับพึงพอใจมาก (
= 3.97)
Article Details
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
ประกอบ ใจมั่น. (2539). การศึกษาสภาพและความต้องการเกี่ยวกับการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการเรียนการสอนในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัด ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Jaiman, P. (1996). A study of state, problems and needs concerning the utilization of the folk wisdom for instruction in schools under the expansion of basic education opportunity project under the jurisdiction of the office of the Provincial Primary Education, lower Northeastern Region. Thesis Master of Education Program in Educational Technology and Communications Faculty of Education, Chulalongkorn University.
พุฒพัณณิน คำวชิระพิทักษ์ ทรงพลธนฤทธ์ มฤครัฐอินแปลง และมนัญญา คำวชิระพิทักษ์. (2559). การจัดทำฐานข้อมูลสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อการพัฒนาเครือข่าย OTOP และแหล่งท่องเที่ยวในเขตริมน้ำ อำเภอเมืองและอำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 2(11), 1-11.
Khamwachirapithak, P. ; Maruekarajtinplaeng, S. & Khamwachirapithak, M. GIS Database Making for network development OTOP and Places of Attractions along the riverside at Amphoe Sam Khok and Amphoe Mueang, Pathum Thani province. VRU Research and Development Journal Humanities and Social Science. 2(11), 1-11.
กัญญ์พัสวี กล่อมธงเจริญ. (2560). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นหัตถกรรม OTOP 5 ดาว กรณีสินค้าเรือใบจำลอง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. 11(3), 79-92.
Klonthongjaroen, K. (2016). The Knowledge Management of Local Wisdom of 5 Stars OTOP A Case Study of Saiboat Wooden Craft, Chiang Mai. FEU Acadimic Review. 11(3), 79-92.
ทรงกรด พิมพิศาล. (2557). การศึกษาและพัฒนาระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ด้านความชำนาญและภูมิปัญญาท้องถิ่น ในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 4(2), 79-91.
Phimphisan, S. (2014). The Study and Development of an Information System in Skill and Local Knowledge in the Province of Kalasin. Journal of Industrial Technology Ubon Ratchathani Rajabhat University. 4(2), 79-91.
พัชรินทร์ เสริมการดี และธีระ สุภเพียร. (2558). เส้นทางการท่องเที่ยวชุมชน: สินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) ในอำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง. การประชุมวิชาการหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 6, 26 มิถุนายน 2558. (น. 1042-1052). หาดใหญ่: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
Sermkarndee, P. & Supaphian, T. (2015). Travel Community: One Tambon One Product (OTOP) in Amphoe Phakpayoon, Phatthalung Province. The 6th Hatyai National and International Conference. 26 June 2015. (pp. 1042-1052). Hatyai: Hatyai University. [in Thai]
สายใจ ทันการ และคณะ (2558). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ การวิจัยและพัฒนาการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวจังหวัดบุรีรัมย์ด้วยระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์. บุรีรัมย์: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
Tangarn, S. & Others (2015). Research and Development for Buriram Province Tourism Public Relations by Geographic Informatics System. Buriram: Research and Development Institute Buriram Rajabhat University. [in Thai
