การออกแบบแนวทางการพัฒนาสมรรถนะของครูนิเทศก์ เพื่อส่งเสริมการจัดการศึกษาในยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาพและปัญหาของการนิเทศการจัดการศึกษาที่เกี่ยวเนื่องกับการพัฒนาสมรรถนะของครูนิเทศก์ ออกแบบและศึกษาผลการใช้แนวทางการพัฒนาสมรรถนะของครูนิเทศก์ที่ส่งเสริมการจัดการศึกษาในยุคดิจิทัล เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบเป็นกรอบวิจัย พื้นที่วิจัย คือ โรงเรียนเขตอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มเป้าหมายแบ่งเป็น 3 กลุ่ม ตามวัตถุประสงค์ของการวิจัย คือ กลุ่มที่ 1 ครูผู้รับการนิเทศ 45 คน กลุ่มที่ 2 ศึกษานิเทศก์ 2 คน ผู้บริหารสถานศึกษา 3 คนและกลุ่มที่ 3 ครูนิเทศก์ 10 คน ครูผู้รับการนิเทศ 3 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามเกี่ยวกับสภาพและปัญหาของการนิเทศการจัดการศึกษาที่เกี่ยวเนื่องกับการพัฒนาสมรรถนะของครูนิเทศก์ แบบสัมภาษณ์เกี่ยวกับการพัฒนาสมรรถนะของครูนิเทศก์ แบบสังเกตพฤติกรรมการปฏิบัติงานของครูนิเทศก์ และแบบสัมภาษณ์ครูผู้รับการนิเทศ ผลการวิจัย พบว่าสภาพและปัญหาของการนิเทศการจัดการศึกษา ที่เกี่ยวเนื่องกับการพัฒนาสมรรถนะของครูนิเทศก์ด้านความรู้ในการนิเทศ ด้านทักษะในการนิเทศ และ ด้านการส่งเสริมการจัดการศึกษาในยุคดิจิทัล อยู่ในระดับปานกลาง แนวทางการพัฒนาสมรรถนะของ ครูนิเทศก์ เพื่อส่งเสริมการจัดการศึกษาในยุคดิจิทัล ประกอบด้วย 4 ขั้นตอน คือ 1. การประเมินความต้องการ 2. การออกแบบกิจกรรม 3. การนำไปใช้ 4. การติดตามผล ซึ่งผลการใช้แนวทาง พบว่าพฤติกรรมการปฏิบัติงานด้านการนิเทศที่ส่งเสริมการจัดการศึกษาในยุคดิจิทัล มีการปฏิบัติโดยมีการแสดงความรู้ด้านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับการจัดการเรียนรู้อยู่ในระดับปานกลาง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2566). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566. https://www.moe.go.th/360policy-and-focus-moe-2023/
กิตติศักดิ์ อังคะนาวิน. (2560). รูปแบบการนิเทศภายในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต1. วารสารวิจัยทางการศึกษาคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 13(2), 17–30. https://ejournals.swu.ac.th/index.php/jre/article/view/11038
กีรติ ยศยิ่งยง. (2549). การจัดการความรู้ในองค์การ และกรณีศึกษา. มิสเตอร์ ก๊อปปี้.
จีระพงษ์ โพพันธุ์. (2562). ความหมายของเทคโนโลยี. https://kru-it.com/design-and technology-m1/definition-of-technology/
ชัษษพณขิ์ จันวงค์เดือน และ วริญรดา บรรหาร. (2565). หลักสูตรแกนกลางและหลักสูตรฐานสมรรถนะ. วารสารครุทรรศน์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 2(2), 89–102. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JER/article/view/251998
ทิพวรรณ ถาวรโชติ. (2564). รูปแบบการนิเทศด้วยเครือข่ายความร่วมมือเพื่อส่งเสริมประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร]. http://nuir.lib.nu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/3380/3/61030440.pdf
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 5). สุวีริยาสาส์น.
ประยุทธ์ จันทร์โอชา. (2562). คำแถลงนโยบายของคณะรัฐมนตรี. สำนักงานเลขาธิการคณะรัฐมนตรี.
พุทธชาด แสนอุบล. (2560). สภาพปัญหาและแนวทางการปรับปรุงการนิเทศภายในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 29 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา].
ไพศาล ไกรสิทธิ์. (2541). รายวิชาการพัฒนาตน (เอกสารคำสอน). คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). สุวีริยาสาส์น.
ศิวาพัชญ์ บำรุงเศรษฐพงษ์, ภูริส ฐานปัญญา, และ เกรียงไกร สัจจะหฤทัย. (2563). การเรียนการสอนแบบไฮบริด (Hybrid Learning) กับการพัฒนาคุณภาพการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 12(3), 213-224. https://so04.tci- thaijo.org/index.php/nakboot/article/view/245900
สงัด อุทรานันท์. (2529). การนิเทศการศึกษา:หลักการ ทฤษฎีและปฏิบัติ (ฉบับปรับปรุงเพิ่มเติม) (พิมพ์ครั้งที่ 2). มิตรสยาม.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุกิจ อัครมหาเสนาวงศ์. (2564). แนวทางการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย].
สุจิตรา ธนานันท์ . (2552). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). คณะรัฐประศาสนศาสตร์สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2563). แนวทางการพัฒนาบุคลากรภาครัฐ พ.ศ.2563 - พ.ศ.2565. https://www.ocsc.go.th/civilservice
หน่วยศึกษานิเทศก์ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แนวทางการนิเทศภายในโดยใช้ห้องเรียนเป็นฐานเพื่อพัฒนาคุณภาพของผู้เรียน. http://krukob.com/web/ wpcontent/uploads/2020/.pdf
องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ. (2565). How to design capacity development interventions and ensure their sustainability. https://www.fao.org/capacity-development/resources/practical-tools/design-capacity-development/en/
อติพร เกิดเรือง. (2560). การส่งเสริมการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 เพื่อรองรับสังคมไทยในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 6(1), 173–184. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JLPRU/article/view/91025
Briggs, Thomas H. & Joseph Justman. (1952). Improving Instruction through Supervision. McMillan.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Test (5th Ed.). Harper Collins.
