กระบวนการพัฒนาทักษะแห่งอนาคตสำหรับผู้ประกอบการขนาดย่อม ยุคชีวิตวิถีถัดไป: มุมมองจากนักวิชาการและนักปฏิบัติที่สอดคล้องกับ หลักสูตรการพัฒนาทักษะแห่งอนาคตเพื่อความสำเร็จในอาชีพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการพัฒนาหลักสูตรทักษะอนาคตสำหรับผู้ประกอบการขนาดย่อมในยุคชีวิตวิถีถัดไป โดยเน้นผลการศึกษาที่สอดคล้องกับการดำเนินการหลักสูตรการพัฒนาทักษะแห่งอนาคตเพื่อความสำเร็จในอาชีพ ซึ่งมุ่งยกระดับและเพิ่มขีดความสามารถทักษะใน 4 กลุ่มทักษะหลัก ประกอบด้วย 1) ทักษะด้านการคิดวิเคราะห์ 2) ทักษะด้านคน 3) ทักษะด้านเทคโนโลยี 4) ทักษะด้านการบริหารจัดการตัวเอง ผลการศึกษา พบว่า กระบวนการพัฒนาหลักสูตรเกิดขึ้นจาก 3 วิธีการ ได้แก่ 1. การประเมินสภาพปัญหาและความต้องการของผู้เรียน เพื่อนำมาจัดกระบวนการเรียนรู้ในระยะสั้นด้วยกิจกรรม ซึ่งใช้วิธีการเรียนรู้ด้วยการลงมือทำ 2. การเรียนรู้ผ่านอาจารย์พี่เลี้ยงและการฝึกภาคปฏิบัติ และ 3. การสร้างแหล่งเรียนรู้แนวใหม่เพื่อใช้หาความรู้เพิ่มเติม ซึ่งมีเครื่องมือย่อยอันประกอบด้วย กิจกรรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กรณีความสำเร็จของธุรกิจท้องถิ่น การศึกษาดูงานในสถานประกอบการที่เชื่อมโยงตามสภาพปัญหาและบริบทความต้องการของผู้ประกอบการ และ การผลิตสื่อการเรียนรู้ใหม่ตามเนื้อหาหลักสูตรที่ผู้เรียนสามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเองในรูปแบบออนไลน์ ในแง่ของความเปลี่ยนแปลงของผู้เรียน พบว่า การได้ลงมือทำในงานทำให้ผู้เรียนเกิดความมั่นใจในตนเองและมีทักษะอนาคตใหม่ที่เพิ่มเติมจากเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทักษะการใช้เทคโนโลยีและทักษะการคิดวิเคราะห์แก้ปัญหา สะท้อนให้เห็นว่าผู้ประกอบการปัจจุบันยอมรับการเปลี่ยนแปลงทางดิจิทัล และตระหนักถึงความสำคัญ “ยุคดิจิทัล” ทำให้องค์กรและผู้ปฏิบัติงานให้ความสำคัญกับทักษะใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทักษะด้านดิจิทัลและการบูรณาการงานผ่านการสำรวจปัญหาและการแก้ไขปัญหาตามความต้องการ ดังนั้นกระบวนการพัฒนาหลักสูตรทักษะอนาคตเพื่อผู้ประกอบการจึงจำเป็นต้องพัฒนาความร่วมมือใหม่ ๆ ให้เกิดการออกแบบหลักสูตรที่สอดคล้องกับความต้องการของอุตสาหกรรมและผู้ประกอบการให้มากยิ่งขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
เกษสุดา บูรณศักดิ์สถิตย์. (23 กุมภาพันธ์ 2565). ทักษะการประกอบการธุรกิจเชิงสร้างสรรค์ภายใต้วิถีชีวิตแบบใหม่ (New Normal). https://bsru.net/ทักษะการประกอบการธุรกิจ/
ปภัสสร แสวงสุขสันต์. (2564). สำรวจความพร้อมด้านทักษะดิจิทัลในอุปทานแรงงานไทย. https://www.bot.or.th/content/dam/bot/documents/th/research-and-publications/research/stat-horizon-and-stat-in-focus/stat-in-focus/2021-DigitalSkillMismatch.pdf
มนกนก ภาณุสิทธิกร. (2562). กระบวนการเรียนรู้ของผู้ประกอบการสตาร์ทอัพ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์].
วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2561). ขอบฟ้าใหม่แห่งการเรียนรู้สู่การสร้างสรรค์อนาคต. จรัล สนิทวงศ์การพิมพ์.
สัชฌุเศรษฐ์ เรืองเดชสุวรรณ, เจนจิรา ถาปินตา, นินุช บุณยฤทธานนท์, และ พิชัย เหลี่ยวเรืองรัตน์. (2566). การพัฒนาทักษะแห่งอนาคตเพื่อความสำเร็จในอาชีพยุค Next Normal [เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น.
สุดฉกาจ สุดแก้ว. (2563). การศึกษารูปแบบการเรียนรู้การสร้างทักษะผู้ประกอบการของกลุ่มครูผู้สอน สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและตามอัธยาศัยในประเทศไทยในบริบทการศึกษานอกระบบ (Non-formal education) [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล].https://archive.cm.mahidol.ac.th/handle/123456789/4015
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). สภาวะการศึกษาไทยปี 2559/2560 แนวทางการปฏิรูปการศึกษาไทยเพื่อก้าวสู่ยุค Thailand 4.0. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. https://backoffice.onec.go.th/uploads/Book/1581-file.pdf
สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). รายงาน เรื่อง ทักษะที่จำเป็นแห่งอนาคต (Future Skill) เพื่อเตรียมการพัฒนาคุณภาพคนไทยทุกช่วงวัยรองรับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว (Disruption) ของโลกศตวรรษที่ 21: ผลการศึกษาและแนวทางการส่งเสริม. กระทรวงศึกษาธิการ.
สภาเศรษฐกิจโลก. (2020). รายงานตามติดเศรษฐกิจไทยประเทศไทยท่ามกลางวิกฤตโควิด- ฉบับ 19 มิถุนายน 2563, https://documents1.worldbank.org/curated/en/905771598936764150/pdf/Executive-Summary.pdf
Blank, S. & Dorf, B. (2020). The Startup Owner's Manual: The Step-by-Step Guide to Building a Successful Business. JOHN WILEY & SONS SINGAPORE PTE.
Economic Forum. (2023, May 6). The Future of Jobs Report 2020. https://www.weforum.org/reports/the-future-of-jobs-report-2020
Henschke, J. K. (2014). Measurable Performance Indicators [MPI] for lifelong learning: reorientation of a traditional higher education institution. In S. Charungkaittikul, (Ed.). Lifelong Education and Learning. Chulalongkorn University Press.
Pittaway, L., Huxtable-Thomas, L., & Hannon, P. (2018). Learning and Educational Programs for Entrepreneurs. In The SAGE Handbook of Small Business and Entrepreneurship.
Skalka, J., Drlik, M., Benko, L., Kapusta, J., Rodríguez Del Pino, J. C., Smyrnova-Trybulska, E., Stolinska, A. Svec, P. & Turcinek, P. (2021). Conceptual Framework for Programming Skills Development Based on Microlearning and Automated Source Code Evaluation in Virtual Learning Environment. Sustainability, 13(6), 1-30 https://doi.org/10.3390/su13063293
Sokolovic, N., Coleman, A., & Jenkins, J. M. (2022). Teaching empathy to mental health practitioners and trainees: Pairwise and network meta-analyses. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 90(11), 851–860. https://doi.org/10.1037/ccp0000773
