การศึกษาเปรียบเทียบคำแสดงความเป็นเจ้าของ“ของ” ในภาษาไทย และ “的” ในภาษาจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบโครงสร้าง ความหมายของโครงสร้าง และวิธีการใช้ “ของ” และ “的” โดยรวบรวมประโยคตัวอย่างที่มีโครงสร้าง “ของ” เป็นส่วนประกอบจากนวนิยายเรื่อง สี่แผ่นดิน (เล่ม 1) เพื่อศึกษาประเภทของโครงสร้าง “ของ” หลังจากนั้นเลือกศึกษาเฉพาะโครงสร้างนามวลีที่แสดงความสัมพันธ์แบบเจ้าของเพื่อวิเคราะห์ความหมายของโครงสร้างรวมถึงวิธีการใช้ “ของ” และนำไปเปรียบเทียบกับ “的” ต่อไป ผู้วิจัยใช้แบบบันทึกรายการ สถิติพื้นฐาน การวิเคราะห์เนื้อหาในการเก็บรวบรวม ประมวลผลและวิเคราะห์ข้อมูลตามลำดับ ผลการศึกษาพบว่า โครงสร้าง ความหมายของโครงสร้าง และวิธีการใช้ “ของ” และ “的” มีทั้งข้อเหมือนและข้อแตกต่างโดยวิธีการใช้ “ของ” มีความยืดหยุ่นมากกว่า “的” กล่าวคือ “ของ” นอกจากใช้เชื่อมคำนามกับคำนามแล้ว ยังสามารถใช้เชื่อมคำนามกับคำชนิดอื่น ๆ หรือวลีได้อีกด้วย นอกจากนี้การใช้หรือไม่ใช้ “ของ” ขึ้นอยู่กับประเภทคำมากกว่าความหมายของโครงสร้าง อีกทั้งไม่มีความสัมพันธ์กับกฎการสัมผัสคำและกฎระยะทางที่คล้ายคลึงกัน ( 距离相似原则) เหมือน “的”
Article Details
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
คึกฤทธิ์ ปราโมช. (2543). สี่แผ่นดิน (เล่ม 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ดอกหญ้า.
Kukrit Pramoj. (2000). Four Reign (Volume one). Bangkok : Dokya Publishing House.
นววรรณ พันธุเมธา. (2553). ไวยากรณ์ไทย. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Navavan Bandhumedha. (2010). Thai Grammar. Bangkok : Chulalongkorn University Faculty of Arts.
นันทกา พหลยุทธ. (2526). การศึกษาเปรียบเทียบการใช้คำบุพบทในสมัยสุโขทัย อยุธยา กับสมัยปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Nanthaka Phahonyut. (1983). The use of prepositions in the Sukhothai,Ayudhya and Ratanakosin periods : a comparative study. Bangkok : Chulalongkorn University.
ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คลังข้อมูลภาษาไทยแห่งชาติ 2. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2559, จาก http://www.arts.chula.ac.th/~ling/TNCII/
Department of Linguistics Faculty of Arts Chulalongkorn University. Thai National Corpus II. Retrieved October 10, 2016, from http://www.arts.chula.ac.th/~ling/TNCII/
เมอร์ฟี่ และ ศรีภูมิ อัครมาส. (2002). Essential Grammar in Use : ฉบับคำอธิบายภาษาไทยพร้อมคำเฉลย (พิมพ์ครั้งที่ 2). เคมบริดจ์: มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.
Murphy and Sriphum Akkaramat. (2002). Essential Grammar in Use (2nd ed.). Cambridge : University of Cambridge.
ยามาซากิ, อิชิอิ, ซาซากิ, ทากาฮาชิ และ มาชิดะ. (2557). ไดจิ 1 ภาษาญี่ปุ่นชั้นต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ภาษาและวัฒนธรรม สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
Yamasaki, Ichii, Sasaki, Takahashi & Mashida. (2014). Daichi 1 Beginning Japanese. Bangkok : TPA Press.
ราชบัณฑิตยสถาน. ( 2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุคส์พับลิเคชั่นส์.
Royal Institute of Thailand. (2003). The Royal Institute Dictionary 1999. Bangkok : Nanmeebooks Publications.
สอางค์ มะลิกุล. (2556). ไวยากรณ์ฝรั่งเศส (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ข้าวฟ่าง.
Saang Malikun. (2013). French Grammar (3rd ed.). Bangkok : Khaofang Publishing.
เสนีย์ วิลาวรรณ. (2536). หนังสือเรียนภาษาไทย ท 071 หลักภาษาไทยชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วัฒนาพานิช.
Senee Wilawan. (1990). Thai Language Textbook for Senior High School. Bangkok : Watthanaphanit Publishing.
Cui, Xiliang. (1992). On the Problem of “De” in Personal Pronouns. (人称代词修饰名词时“的”字隐现问题). Chinese Teaching in the World. 1992(3), 179-184.
Jin, Renkui. (2010). Han Han Lingge Biaoji Yinxian Xianxiang Duibi kaocha. Master of Arts. (汉朝领格标记隐现现象对比考察). Beijing: Ethnic Minority Literature Major, Faculty of Chinese Language, Beijing Language and Culture University.
Kong, Lingda. (1994). Semantic Rules of N2 Ellipsis in N1+N2 (名1+名2结构中名2省略的语义规则). 90s Grammar Thinking. January 1st, 1994 Beijing Language and Culture University. Beijing: Beijing Language and Culture University Press.
Kukrit Promoj. (1992). Si Chao dai (Shang ce). [Four Reign (Volume one)] (Qian Guang, Trans.). Taiyuan: Beiyue Literature and Art Publishing House.
Lu, Jianming. (2002). Talk about “He ate three apples” Structure-Property. (再谈“吃了他三个苹果”一类结构的性质). Chinese Language. 2002(4), 317-325.
Lu, Jianming. (2005). A Study Course of Modern Chinese Grammar (Third edition). (现代 汉语语法研究教程 (第三版)). Beijing: Peking University Press.
Lu, Jianming. (2009). Modern Chinese (revised edition). (现代汉语(重排本)). Beijing: The commercial Press.
Luo, Xinrong. (2009). The Principle of presence or absence of “De” in Modern Chinese. (现代汉语定中词组中结构助词“的”的隐现规律). Entrepreneur World. 2009(4), 174-175.
Lv, Shuxiang. (2005). Eight Hundred Words in Modern Chinese. (现代汉语八百词). Beijing: The Commercial Press.
Pei, Xiaorui. (2007). New Thai Grammar. (泰语语法新编). Beijing: Peking University Press.
Wen, Zhenhui. (1998). Semantic Analysis of “N1(的)N2” in the Attribute Category. (表属性范畴的“N1(的)N2” 结构的语义分析). Chinese Teaching in the World. 1998(1), 35-40.
Wen, Zhenhui. (1999). Identification of Semantic Relations between N1 and N2 in Attributive Structure. (“N1(的)N2” 偏正结构的N1与N2之间的语义关系的鉴定). Linguistic Researches. 1999(3), 22-27.
Zhang, Min. (1998). Cognitive Linguistics and Chinese Noun Phrases. (认知语言学与汉语名词短语). Beijing: China Social Science Publishing House.
Zhu, Dexi. (1957). Attribute and Adverbial. (定语和状语). Shanghai: New knowledge Press.
Zhu, Dexi. (2008). Explanations on Grammar. (语法讲义). Beijing: The Commercial Press.
