ประสิทธิภาพเชิงเทคนิคจากการปลูกยางพาราในพื้นที่เสี่ยง: กรณีศึกษาพื้นที่เพาะปลูกภาคใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความมีประสิทธิภาพเชิงเทคนิค ด้วยข้อมูลทุติยภูมิ
และ 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพเชิงเทคนิค ของผู้ผลิตยางพาราในพื้นที่เสี่ยง
ดินถล่ม ภาคใต้ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2550 – พ.ศ.2558 พื้นที่จังหวัดสงขลา จังหวัดสราษฎร์ธานี และ
จังหวัดนครศรีธรรมราช วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อหาประสิทธิภาพเชิงเทคนิคโดยอาศัยแบบจำลองฟังก์ชั่นการผลิตด้วยวิธี Data Envelopment Analysis (DEA) การทดสอบรูปแบบฟังก์ชัน
การผลิตที่เหมาะสมจะใช้ค่าสถิติทดสอบ Wald Test และฟังก์ชันการผลิตแบบ Translog Function
เพื่อประมาณค่า Production Frontier หาปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพเชิงเทคนิคการผลิตใช้วิธี Maximum- Likelihood Estimation ผลการวิจัยพบว่า ค่าสัมประสิทธิ์ของพื้นที่เพาะปลูกในพื้นที่ปลูก (β2) ยางพารา 3 จังหวัด มีค่าเท่ากับ 0.317 0.348 และ 0.262 ตามลำดับ ผกผันในทิศทางเดียวกับผลผลิต ส่วนต้นทุนอื่นๆ (β9) (ค่าปุ๋ย ค่ายาฆ่าแมลง) มีความผกผันในทิศทางตรงกันข้ามกับผลผลิต ส่วนปัจจัยที่เกี่ยวข้องต่อความไม่มีประสิทธิภาพเชิงเทคนิค พบว่าปัจจัยอุณหภูมิอากาศ (Z1) และปริมาณน้ำฝน (Z2) มีค่านัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 90 ซึ่งอุณหภูมิอากาศ (Z1) มีค่า (δ1) เป็นลบ แสดงความไม่มีประสิทธิภาพลดลงจริง การวิเคราะห์ประสิทธิภาพเชิงเทคนิคจากการปลูกยางพาราด้วยเทคนิค DEA รายจังหวัด พบว่ามีค่าเท่ากับ 0.822 0.890 และ 0.843 ตามลำดับ
Article Details
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
กฤษณี พิสิฐศุภกุล. 2558. สถานการณ์ ยางพาราปี 2557 และแนวโน้มปี 2558. กรุงเทพฯ: ธนาคารแห่งประเทศไทย สำนักงานภาคใต้.
กรมทรัพยากรธรณี. 2558. ปีที่เกิดดินถล่มในพื้นที่ต่างๆ ประเทศไทย. ค้นเมื่อ วันที่ 30 สิงหาคม 2558, จากกรม ทรัพยากรธรณี http://www.dmr.go.th.
กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณะภัย. 2558. ข้อมูลข่าวสารจากดินถล่มประเทศไทย. ค้นเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน 2558, จาก กระทรวงมหาดไทย.http://www.disaster.go.th
กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. 2558. ปัญหาการบุกรุกที่ดินป่าไม้. ค้นเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 2558, จากกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. www.mnre.go.th.
ธัช อ่าวสมบัติกุล. 2545. ผลกระทบการเจริญเติบโตทางด้านปัจจัยการผลิต การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี การผลิตและการปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิตที่มีผลต่อการผลิตทางการเกษตรในภาคกลางของประเทศไทย ระหว่างปี 2520 – 2542. วิทยานิพนธ์ (เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต) คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ประชา คุณธรรมดี. 2559. วิกฤตยางพารา: ปัญหาและแนวทางแก้ไข. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พงษ์ศักดิ์ วิทวัสชุติกุล. 2555. สวนยางตัวการวิกฤติ ดิน น้ำ ป่า. ค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2558, จาก www.gotomanager.co.th
พรพรรณ ธิมายอม. 2553. ประสิทธิภาพทางเทคนิคในการผลิตข้าวของเกษตรกรในจังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้เส้น พรมแดนการเลือกตนเอง. วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิชา เศรษฐศาสตร์เกษตร) คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สถาบันวิจัยยางปี. 2558. ข้อมูลพื้นที่ปลูกยางพาราของประเทศไทย. ค้นเมื่อ 12 เมษายน 2558, จากสถาบันวิจัย ยาง เว็บไซต์: www.rubberthai.com/statistic/stat_index.htm
สมชาย หาญหิรัญ. (2548). แนวคิดการวัดประสิทธิภาพการผลิตทางเศรษฐศาสตร์. กรุงเทพ:
สำนักงานเศรษฐกิจอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม.
สายัณห์ สดุดี และและอัศมน ลิ่มสกุล. (2558). ภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลงกระทบต่อยางพาราในภาคใต้. กรุงเทพฯ. โครงการวิจัยที่ได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. 2558. ข้อมูลสัดส่วนมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ. ค้นเมื่อ 28 พฤษภาคม 2559, จากสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ http://www.nesdb.go.th/main.php?filename=macroeconomics
Abarnes, W.W.Cooper and E. Rhodes. (1978). Measuring the Inefficiency of Decision-Making Units. European Journal of Operational Research, 2: 429-444
Banker R.D., Charnes A., Cooper. W.W. 1984. Some Models for Estimating Technical and Scale Efficiency in Data Envelopment Analysis. “Management Science 30(9): 1078-1092.
Farrell, M. (1957). The Measurement of Productive Efficiency. Journal of Royal Statistical Society, 253-290.
Luan N.K. 2013. Natural Rubber Industry Report 2013. Vietnam: FPT Securities Joint Stock Company, HCMC Branch.
Neomi, A. K. (2001). Investigating technical and scale efficiencies of Australian Universities through data envelopment analysis. Socio-Economic Planning Sciences, 57-80.
Reutens. A. J. 1974. An Econometric Analysis of the International Rubber Economy. Thesis (Ph.D.) University of Illinois at Urbana, 13.
Ryan, T., & Smith, Peter. (1954). Principle of Industrial Psychology. New York: The Mcnanla Press Company.
William M. Lankford. 2004. Supply chain management and the Internet. Online Information Review, Vol 28 Issue: 4, p. 301-305
