การศึกษานวนิยายเรื่องเมียหลวงโดยใช้ทฤษฎีวรรณกรรมแนวรื้อสร้าง

ผู้แต่ง

  • ทำนอง วงศ์พุทธ

คำสำคัญ:

รื้อสร้าง, ทฤษฎีวรรณกรรม, วรรณกรรมวิจารณ์

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่อง “การวิจารณ์วรรณกรรมแนวรื้อสร้าง : แนวคิด ทฤษฎี และแนวทางการวิจารณ์” งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการวิจารณ์วรรณกรรมแนวรื้อสร้างใน 2 ประเด็นคือ (1) แนวคิดและทฤษฎีการวิจารณ์วรรณกรรมแนวรื้อสร้าง และ (2) แนวทางการวิจารณ์วรรณกรรมโดยใช้ทฤษฎีวรรณกรรมวิจารณ์แนวรื้อสร้าง โดยรวบรวมความรู้จากหนังสือทฤษฎีวรรณกรรมและวรรณกรรมวิจารณ์และทดลองศึกษากับวรรณกรรมไทย

บทความนี้นำเสนอผลการศึกษานวนิยายเรื่อง เมียหลวง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาในวัตถุประสงค์ข้อที่ 2 ผลการศึกษาพบว่า ความหมายของตัวบทนั้นมีสองระดับ ระดับแรกคือความหมายหลักที่สื่อผ่านกรอบโครงของเรื่อง ส่วนอีกระดับหนึ่งคือความหมายในทางตรงข้ามที่ซุกซ่อนอยู่ในตรรกะอันเป็นรายละเอียดปลีกย่อยของเรื่อง คู่ตรงข้ามที่สำคัญของนวนิยายเรื่องนี้คือคู่ระหว่าง ความไม่เจ้าชู้/ความเจ้าชู้ คู่ตรงข้ามประเด็นความเท่าเที่ยมทางเพศระหว่าง วิธีคิดแบบใหม่/วิธีคิดแบบเก่าและคู่ตรงข้ามระหว่าง เนื้อแท้/เปลือกนอก ทั้งหมดนี้ในความหมายระดับกรอบโครงของเรื่องตัวบทนำเสนอความเป็นคู่ตรงข้ามโดยให้ค่ากับองค์ประกอบแรกเหนือองค์ประกอบที่สอง ความไม่เจ้าชู้มีค่าเหนือกว่าความเจ้าชู้ เพราะความเจ้าชู้คือสิ่งที่สร้างปัญหาให้เพศหญิง วิธีคิดแบบใหม่ที่ให้ความสำคัญกับความเท่าเทียมระหว่างเพศมีค่าเหนือกว่าวิธีคิดแบบเก่าในสังคมชายเป็นใหญ่ และความรักหรืออารมณ์เสน่หาที่ตัวบทจัดให้เป็นเนื้อแท้มีค่าเหนือกว่าเกียรติยศ ชื่อเสียง เงินทองที่ตัวบทจัดให้เป็นเปลือกนอก อย่างไรก็ตามเมื่อตรวจสอบตรรกะในรายละเอียดของเรื่องกลับพบความหมายในด้านตรงข้ามคือการที่องค์ประกอบที่สองถูกให้ค่าว่าอยู่เหนือองค์ประกอบแรกซุกซ่อนอยู่ด้วยเช่นกัน ในคู่ที่ 1 ตัวบทให้ค่ากับความเจ้าชู้ว่าอยู่เหนือความไม่เจ้าชู้ เพราะตรรกะในอีกด้านหนึ่งตัวบทสื่อความว่าความเจ้าชู้คือคุณสมบัติของเพศชายที่เพศหญิงพึงครอบครอง คู่ที่ 2 วิธีคิดแบบเก่าอยู่เหนือวิธีคิดแบบใหม่เพราะตัวบทกำหนดให้ตัวเอกหญิงต่อสู้กับปัญหาอยู่ในกรอบโครงของวิธีคิดแบบโบราณ คู่ที่ 3 เนื้อแท้ไม่ได้อยู่เหนือเปลือกนอก ด้วยเหตุผล 2 ประการ ประการแรกความรักและอารมณ์เสน่หานั้นทำหน้าที่ที่ไม่ต่างจากเกียรติยศ ชื่อเสียง เงินทอง คือสร้างความรู้สึกแก่ตัวละครว่าตนมีสถานะสำคัญเหนือผู้อื่น ประการที่สองคือตัวบทยังมีตรรกะอีกด้านหนึ่งที่นำเสนอว่าตัวละครที่เป็นเป้าหมายของการครอบครองนั้นโดยแท้แล้วก็อยู่ในฝั่งของเปลือกนอก

เอกสารอ้างอิง

กฤษณา อโศกสิน. (2551). เมียหลวง. กรุงเทพฯ : เพื่อนดี.
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. (2545). อ่าน (ไม่) เอาเรื่อง. กรุงเทพฯ : โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ทำนอง วงศ์พุทธ. “การวิจารณ์วรรณกรรมแนวรื้อสร้าง : แนวคิด ทฤษฎี และแนวทางการวิจารณ์”. วารสารของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น . 37, 2 (พฤษภาคม - สิงหาคม 2563) : 278 – 296.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2559). ทฤษฎีวรรณคดีวิจารณ์ตะวันตกในคริสต์สตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Blessler, Charles E. (1998). Literary criticism : an introduction to theory and practice. 2nd ed. New Jersey : Prentice Hall.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-04-22

รูปแบบการอ้างอิง

วงศ์พุทธ ท. . (2022). การศึกษานวนิยายเรื่องเมียหลวงโดยใช้ทฤษฎีวรรณกรรมแนวรื้อสร้าง. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 39(1), 21–41. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HUSO/article/view/249490

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย