ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับชั่วโมงการทำงานของแรงงานหญิงอีสานย้ายถิ่นในถิ่นปลายทาง

Factors Associated to Working Hours of Isan Female Migrant Workers in Place of Destination

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับชั่วโมงการทำงานของแรงงานหญิงอีสานย้ายถิ่นในถิ่นปลายทาง ใช้หน่วยการวิเคราะห์ระดับปัจเจก กลุ่มตัวอย่างคือ แรงงานหญิงอีสานที่ย้ายถิ่นไปทำงานในพื้นที่ภาคกลาง จำนวน 1,713 คน จากข้อมูลทุติยภูมิระดับย่อยโครงการสำรวจการย้ายถิ่นของประชากร สำนักงานสถิติแห่งชาติ พ.ศ. 2562 ซึ่งเก็บข้อมูลเมื่อตุลาคม-ธันวาคม 2562 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ
เชิงพรรณนาและสถิติไคสแควร์ เพื่อทดสอบปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับชั่วโมงการทำงานของแรงงานหญิงอีสานย้ายถิ่นในถิ่นปลายทาง

ผลการวิจัยพบว่า แรงงานหญิงย้ายถิ่นเป็นคน Generation Y (24-41 ปี) และ Generation X
(42-56 ปี) ร้อยละ 48.6 และ 41.2 ตามลำดับ ส่วนใหญ่ร้อยละ 62.1 สำเร็จการศึกษาไม่เกินระดับการศึกษาภาคบังคับ และเป็นโสด ร้อยละ 71.3 ราวร้อยละ 55.5 ย้ายถิ่นไปทำงานในกรุงเทพฯ
และปริมณฑล ร้อยละ 72.8 ทำงานในกลุ่มอาชีพทักษะระดับที่ 2 (เสมียน พนักงานบริการ ฯลฯ) ส่วนใหญ่ร้อยละ 65.5 ได้รับค่าจ้าง 9,001-15,000 บาทต่อเดือน และทำงานไม่เกิน 48 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ร้อยละ 71.6 และราว 1 ใน 3 ทำงานมากกว่า 48 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ เป็นที่น่าสังเกตว่า แรงงานหญิงย้ายถิ่นที่สำเร็จการศึกษาไม่เกินระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ราว 1 ใน 3 ทำงานในกรุงเทพฯ และปริมณฑล ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพในทักษะระดับที่ 2 ร้อยละ 72.8 และมีค่าจ้างต่อเดือน 9,001-15,000 บาท ร้อยละ 71.6 เป็นกลุ่มที่ทำงานมากกว่า 48 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งไม่เป็นไปตามที่กฎหมายกำหนด และพบว่าระดับการศึกษา อาชีพ พื้นที่ปลายทาง และค่าจ้างต่อเดือน มีความสัมพันธ์กับชั่วโมงการทำงาน
ของแรงงานหญิงย้ายถิ่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05