ประเพณีแห่พญายม : กระบวนการสร้างความหมายและรูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม

PHAYA YOM Procession Tradition : THE Meaning Creation Process and Forms of Cultural Reproduction

Authors

  • ศศิวงศ์ พูลพิพัฒน์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • เทพพร มังธานี คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • บุญรอด บุญเกิด บุญเกิด คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

Keywords:

Keywords : Phaya Yom Parade Festival , The Meaning of Creation Process , Forms of Cultural Reproduction

Abstract

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องประเพณีแห่พญายม : กระบวนการสร้างความหมายและรูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยมีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาความเป็นมาของประเพณีแห่          พญายม 2) วิเคราะห์กระบวนการสร้างความหมายของประเพณีแห่พญายม และ3) วิเคราะห์รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมที่เกิดจากประเพณีแห่พญายม โดยใช้ทฤษฎีสัญวิทยา ทฤษฎีคติชนสร้างสรรค์ และแนวคิดการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม วิธีการเก็บข้อมูลจากเอกสาร หนังสือ งานวิจัย และการลงพื้นที่จริงของผู้วิจัยด้วยวิธีการสัมภาษณ์กลุ่มเป้าหมาย สังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วมและการสนทนากลุ่ม กลุ่มเป้าหมายผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 20 คนโดยเลือกแบบเจาะจงและตรวจสอบข้อมูลแล้ว ผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลแบบอุปนัย (Induction) นำเสนอผลการวิจัยในเชิงพรรณนาวิเคราะห์

ผลการวิจัยพบว่า 1) ประเพณีแห่พญายม เกิดจากเรื่องเล่าในอดีตของตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี กล่าวถึงการแพร่ระบาดของโรคมาลาเรียทำให้คนเจ็บป่วยล้มตายจำนวนมาก จึงหาวิธีลบล้างให้พ้นจากโรคระบาดนี้ โดยการปั้นหุ่นองค์พญายม ชาวบ้านจึงมารวมตัวกันเพื่อทำพิธีบวงสรวง เซ่นไหว้ ขอขมาลาโทษฝากความทุกข์โศกโรคภัยไข้เจ็บไว้กับหุ่นรูปปั้นพญายม และนำไปจำเริญทะเลในเวลาเย็น ซึ่งประเพณีแห่พญายมจัดขึ้นในวันที่ 17 -18 เมษายนของทุกปีในช่วงหลังจากเทศกาลสงกรานต์ในภาคตะวันออกเรียกว่า เทศกาลวันไหล 2) กระบวนการสร้างความหมายของประเพณีแห่พญายม เป็นวิธีการที่จะทำให้ประเพณีแห่พญายมเกิดความหมายขึ้นในพื้นที่แบ่งเป็น 4 กระบวนการดังนี้ 1. กระบวนการสร้างความหมายผ่านเรื่องเล่าในอดีต 2. กระบวนการสร้างความหมายผ่านหุ่นรูปปั้นพญายม 3. กระบวนการสร้างความหมายผ่านพิธีกรรม และ4. กระบวนการสร้างความหมายผ่านบุคคล 3) รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมที่เกิดจากประเพณีแห่พญายมมี 3 รูปแบบ                          1.ศิลปวัตถุ 2.วรรณกรรม 3.การแสดงและการจัดกิจกรรม รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมนี้ถือการอนุรักษ์และสืบทอดให้ประเพณีแห่พญายมคงอยู่ต่อไป

คำสำคัญ : ประเพณีแห่พญายม, กระบวนการสร้างความหมาย, รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม

References

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา แก้วเทพและสมสุข หินวิมาน. (2560). สายธารแห่งนักคิด ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับ

การสื่อสาร. มหาสารคาม: อินทนิล.

กิตติภัณฑ์ ชิตเทพ. (2560). ดนตรีในประเพณีแห่พญายม ตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี .ชลบุรี

: มหาวิทยาลัยบูรพา.คณะดนตรีและการแสดง.

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2560). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมประเพณีแห่พญายม.สืบค้นเมื่อวันที่ 3 กันยายน

จาก https://www.ich-thailand.org/heritage/detail/6291e5b8978f238e.

ชลธิชา นิสัยสัตย์. (2564). เทศกาลสงกรานต์-วันไหลภาคตะวันออกของไทย : พลวัตและบทบาทของคติชนใน

บริบทสังคมไทยร่วมสมัย.(ดุษฎีนิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิตสาขาภาษาไทย).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

กรุงเทพฯ.

ฆัสรา ขมะวรรณ. (2537). แนวความคิดของเรย์มอนด์ วิลเลียมส์ ในวัฒนธรรมศึกษาและการวิเคราะห์วัฒนธรรม

บริโภค. (วิทยานิพนธ์หลักสูตรสังคมวิทยาและมานุษยวิทยามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.ปทุมธานี

ทัศนีย์ ทานตวณิช. (2554). ประวัติศาสตร์และภูมิปัญญาท้องถิ่นตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี.

วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,19(31),31-55.

เทพพร มังธานี. (2563).ศิลปะทางศาสนา: แนวคิดพื้นฐานและแนวทางการศึกษา.วารสารปรัชญาและศาสนา ,

(1),19-33.

เทพพร มังธานี มนตรี วิวาห์สุข บุญรอด บุญเกิด และปัทวี สัตยวงศ์ทิพย์. (2566). ประเพณีก่อพระทราย:

กระบวนการสร้างพื้นที่ทางวัฒนธรรมในเทศกาลวันไหลบางแสน.วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และ

สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.31,49-63.

นพพร ประชากุล. (2544). “โรล็องด์ บาร์ตส์กับสัญศาสตร์วรรณกรรม” ในมายาคติสรรนิพนธ์จาก Mythologies

ของRoland Barthes. แปลจากภาษาฝรั่งเศส โดยวรรณพิมล อังคศิริสรรพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คบไฟ.

นุสรา จิตตเกษม. (2558). กระบวนการสร้างความหมายให้กับรูปเคารพขนาดใหญ่มหึมาทางศาสนาระหว่าง พ.ศ.

-2557. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา).มหาวิทยาลัยบูรพา.ชลบุรี

ประพันธ์ พลเมืองรัตน์. การสร้างหุ่นรูปปั้นและพิธีกรรมในประเพณีแห่พญายม.[สัมภาษณ์];10 กันยายน 2567

พจมาน มูลทรัพย์. (2564). คติชนสร้างสรรค์จากความเชื่อเรื่องพญานาคในภาคอีสานตอนบนของ

ประเทศไทย. (ดุษฎีนิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาไทย).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพฯ.

สมเจตน์ เกตุวัตถา. รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมในประเพณีแห่พญายม.[สัมภาษณ์];18 กันยายน 2567

วริศรา อนันตโท. (2559). จามเทวีบูชา : การผลิตช้ำตำนานและการสร้างพิธีบวงสรวงในสังคมไทยร่วมสมัย.

(ดุษฎีนิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาไทย).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพฯ.

ศิราพร ณ ถลาง และปรมินท์ จารุวร. (2560). อิงอดีต สนองปัจจุบัน คติชนสร้างสรรค์ สังคมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ:

โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานเทศบาลตำบลบางพระ. (2552). ย้อนรอยเมืองบางพระ.ชลบุรี: โรงพิมพ์สุทธิพงษ์.

เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2532). การสืบทอดและปรับปรุงวัฒนธรรมให้สมสมัย.สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรม

แห่งชาติ (Ed.), สู่โฉมหน้าใหม่ของวัฒนธรรมกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้ง กรุ๊พ จำกัด.

Barthes, R. (1967). Elements of semiology. Translated from the French by Annette Lavers

and Colin Smith. New York: Hill and Wang.

Downloads

Published

2025-04-29

How to Cite

พูลพิพัฒน์ ศ., มังธานี เ. ., & บุญเกิด บ. บ. (2025). ประเพณีแห่พญายม : กระบวนการสร้างความหมายและรูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม: PHAYA YOM Procession Tradition : THE Meaning Creation Process and Forms of Cultural Reproduction. Journal of Humanities and Social Sciences (HUSOKKU), 42(1), 1–25. retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HUSO/article/view/276810

Issue

Section

บทความวิจัย