ประเพณีแห่พญายม : กระบวนการสร้างความหมายและรูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม
PHAYA YOM Procession Tradition : THE Meaning Creation Process and Forms of Cultural Reproduction
Keywords:
Keywords : Phaya Yom Parade Festival , The Meaning of Creation Process , Forms of Cultural ReproductionAbstract
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องประเพณีแห่พญายม : กระบวนการสร้างความหมายและรูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยมีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาความเป็นมาของประเพณีแห่ พญายม 2) วิเคราะห์กระบวนการสร้างความหมายของประเพณีแห่พญายม และ3) วิเคราะห์รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมที่เกิดจากประเพณีแห่พญายม โดยใช้ทฤษฎีสัญวิทยา ทฤษฎีคติชนสร้างสรรค์ และแนวคิดการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม วิธีการเก็บข้อมูลจากเอกสาร หนังสือ งานวิจัย และการลงพื้นที่จริงของผู้วิจัยด้วยวิธีการสัมภาษณ์กลุ่มเป้าหมาย สังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วมและการสนทนากลุ่ม กลุ่มเป้าหมายผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 20 คนโดยเลือกแบบเจาะจงและตรวจสอบข้อมูลแล้ว ผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลแบบอุปนัย (Induction) นำเสนอผลการวิจัยในเชิงพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า 1) ประเพณีแห่พญายม เกิดจากเรื่องเล่าในอดีตของตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี กล่าวถึงการแพร่ระบาดของโรคมาลาเรียทำให้คนเจ็บป่วยล้มตายจำนวนมาก จึงหาวิธีลบล้างให้พ้นจากโรคระบาดนี้ โดยการปั้นหุ่นองค์พญายม ชาวบ้านจึงมารวมตัวกันเพื่อทำพิธีบวงสรวง เซ่นไหว้ ขอขมาลาโทษฝากความทุกข์โศกโรคภัยไข้เจ็บไว้กับหุ่นรูปปั้นพญายม และนำไปจำเริญทะเลในเวลาเย็น ซึ่งประเพณีแห่พญายมจัดขึ้นในวันที่ 17 -18 เมษายนของทุกปีในช่วงหลังจากเทศกาลสงกรานต์ในภาคตะวันออกเรียกว่า เทศกาลวันไหล 2) กระบวนการสร้างความหมายของประเพณีแห่พญายม เป็นวิธีการที่จะทำให้ประเพณีแห่พญายมเกิดความหมายขึ้นในพื้นที่แบ่งเป็น 4 กระบวนการดังนี้ 1. กระบวนการสร้างความหมายผ่านเรื่องเล่าในอดีต 2. กระบวนการสร้างความหมายผ่านหุ่นรูปปั้นพญายม 3. กระบวนการสร้างความหมายผ่านพิธีกรรม และ4. กระบวนการสร้างความหมายผ่านบุคคล 3) รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมที่เกิดจากประเพณีแห่พญายมมี 3 รูปแบบ 1.ศิลปวัตถุ 2.วรรณกรรม 3.การแสดงและการจัดกิจกรรม รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมนี้ถือการอนุรักษ์และสืบทอดให้ประเพณีแห่พญายมคงอยู่ต่อไป
คำสำคัญ : ประเพณีแห่พญายม, กระบวนการสร้างความหมาย, รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรม
References
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา แก้วเทพและสมสุข หินวิมาน. (2560). สายธารแห่งนักคิด ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับ
การสื่อสาร. มหาสารคาม: อินทนิล.
กิตติภัณฑ์ ชิตเทพ. (2560). ดนตรีในประเพณีแห่พญายม ตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี .ชลบุรี
: มหาวิทยาลัยบูรพา.คณะดนตรีและการแสดง.
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2560). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมประเพณีแห่พญายม.สืบค้นเมื่อวันที่ 3 กันยายน
จาก https://www.ich-thailand.org/heritage/detail/6291e5b8978f238e.
ชลธิชา นิสัยสัตย์. (2564). เทศกาลสงกรานต์-วันไหลภาคตะวันออกของไทย : พลวัตและบทบาทของคติชนใน
บริบทสังคมไทยร่วมสมัย.(ดุษฎีนิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิตสาขาภาษาไทย).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
กรุงเทพฯ.
ฆัสรา ขมะวรรณ. (2537). แนวความคิดของเรย์มอนด์ วิลเลียมส์ ในวัฒนธรรมศึกษาและการวิเคราะห์วัฒนธรรม
บริโภค. (วิทยานิพนธ์หลักสูตรสังคมวิทยาและมานุษยวิทยามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.ปทุมธานี
ทัศนีย์ ทานตวณิช. (2554). ประวัติศาสตร์และภูมิปัญญาท้องถิ่นตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี.
วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,19(31),31-55.
เทพพร มังธานี. (2563).ศิลปะทางศาสนา: แนวคิดพื้นฐานและแนวทางการศึกษา.วารสารปรัชญาและศาสนา ,
(1),19-33.
เทพพร มังธานี มนตรี วิวาห์สุข บุญรอด บุญเกิด และปัทวี สัตยวงศ์ทิพย์. (2566). ประเพณีก่อพระทราย:
กระบวนการสร้างพื้นที่ทางวัฒนธรรมในเทศกาลวันไหลบางแสน.วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และ
สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.31,49-63.
นพพร ประชากุล. (2544). “โรล็องด์ บาร์ตส์กับสัญศาสตร์วรรณกรรม” ในมายาคติสรรนิพนธ์จาก Mythologies
ของRoland Barthes. แปลจากภาษาฝรั่งเศส โดยวรรณพิมล อังคศิริสรรพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คบไฟ.
นุสรา จิตตเกษม. (2558). กระบวนการสร้างความหมายให้กับรูปเคารพขนาดใหญ่มหึมาทางศาสนาระหว่าง พ.ศ.
-2557. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา).มหาวิทยาลัยบูรพา.ชลบุรี
ประพันธ์ พลเมืองรัตน์. การสร้างหุ่นรูปปั้นและพิธีกรรมในประเพณีแห่พญายม.[สัมภาษณ์];10 กันยายน 2567
พจมาน มูลทรัพย์. (2564). คติชนสร้างสรรค์จากความเชื่อเรื่องพญานาคในภาคอีสานตอนบนของ
ประเทศไทย. (ดุษฎีนิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาไทย).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพฯ.
สมเจตน์ เกตุวัตถา. รูปแบบการผลิตซ้ำทางวัฒนธรรมในประเพณีแห่พญายม.[สัมภาษณ์];18 กันยายน 2567
วริศรา อนันตโท. (2559). จามเทวีบูชา : การผลิตช้ำตำนานและการสร้างพิธีบวงสรวงในสังคมไทยร่วมสมัย.
(ดุษฎีนิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาไทย).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพฯ.
ศิราพร ณ ถลาง และปรมินท์ จารุวร. (2560). อิงอดีต สนองปัจจุบัน คติชนสร้างสรรค์ สังคมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ:
โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเทศบาลตำบลบางพระ. (2552). ย้อนรอยเมืองบางพระ.ชลบุรี: โรงพิมพ์สุทธิพงษ์.
เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2532). การสืบทอดและปรับปรุงวัฒนธรรมให้สมสมัย.สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรม
แห่งชาติ (Ed.), สู่โฉมหน้าใหม่ของวัฒนธรรมกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้ง กรุ๊พ จำกัด.
Barthes, R. (1967). Elements of semiology. Translated from the French by Annette Lavers
and Colin Smith. New York: Hill and Wang.