พฤติกรรมการเรียนรู้ภาษาที่สองเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนมัธยมศึกษา: กรณีศึกษาโรงเรียนหนองคายวิทยาคาร อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย

Main Article Content

Niyom Chatsupap

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ


การศึกษาวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเรียนรู้ภาษาที่สองเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนหนองคายวิทยาคาร อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย 2) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบพฤติกรรมการเรียนรู้ภาษาที่สองเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนหนองคายวิทยาคาร อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลจากลุ่มตัวอย่างที่เป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนหนองคายวิทยาคาร จำนวน 170 ตัวอย่าง ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบค่าที และทดสอบค่าเอฟ


ผลการวิจัย พบว่า 1) พฤติกรรมการเรียนรู้ภาษาที่สองเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนหนองคายวิทยาคาร อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยเรียงลำดับจากมากไปหาน้อยดังนี้ ด้านสื่อและเทคโนโลยี มีค่าเฉลี่ย (  = 3.59) ด้านการใช้ชีวิต มีค่าเฉลี่ย (  = 3.21) ด้านการเรียนรู้ มีค่าเฉลี่ย (  = 3.11) และด้านสารสนเทศ มีค่าเฉลี่ย       (  = 3.02) สรุปได้ว่า พฤติกรรมการเรียนรู้ภาษาที่สองเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนหนองคายวิทยาคาร มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องให้นักเรียนได้ศึกษาและสามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันของตนเองได้ 2) ผลการเปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของนักเรียนต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ภาษาที่สองเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนหนองคายวิทยาคาร อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย พบว่า ด้านเพศ โดยภาพรวม ไม่แตกต่างกัน ซึ่งปฏิเสธสมมติฐานที่ตั้งไว้ ส่วนด้านอายุ และด้านระดับการศึกษา โดยภาพรวม แตกต่างกัน ซึ่งยอมรับสมมติฐานที่ตั้งไว้

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2540). หลักสูตรภาษาอังกฤษ พุทธศักราช 2539. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (พ.ศ.2552 – 2561). กรุงเทพมหานคร : พริกหวานกราฟฟิค.

กุสุมา ล่านุ้ย. (2538). การสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร ระดับมัธยมศึกษา. ปัตตานี : โรงเรียนสาธิตคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.

ธัญทิพ บุญเยี่ยม และทิวาพร ทาวะรมย์. (2556). ทัศนคติต่อความสำคัญของภาษาในอาเซียน. ใน รายงานวิจัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.

รสสุคนธ์ มกรมณี. (2556). ครูไทยกับ ICT, การประชุมทางวิชาการของคุรุสภา ประจำปี 2556 “การวิจัยเพื่อเพิ่มคุณภาพการศึกษาและการพัฒนาวิชาชีพ. สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา, 14 – 15 กันยายน 2556.

ศรีวัย สุวรรณกิติ. (2520). การสอนอังกฤษ. พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ พิษณุโลก.

สงบ ลักษณะ. (2541). ปัญหาการเรียนภาษาอังกฤษที่ทำให้ต้องคิดค้นวิธีการเรียนที่ดีขึ้น. เรียกใช้เมื่อ 7 มกราคม 2564 จาก http://www.moe.go.th/main2/article/article7.htm.

สมเกียรติ อ่อนวิมล. (2554). บันทึกอาเซียน ASEAN DIARY : การใช้ภาษาอังกฤษและภาษาอื่นในภูมิภาคกับอนาคต ไทยในอาเซียน (1). เรียกใช้เมื่อ 13 กรกฎาคม 2564 จาก http://varieties-thailand.blogspot.com/2011/07/1-2_20.html

อรอุมา เพชรนุ้ย. (2556). การศึกษาความสามารถอ่านคำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่มีปัญหาทางการเรียนรู้ด้านการอ่าน จากการใช้วิธีสอนอ่านเป็นคำร่วมกับเทคนิค Picture Me Reading. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

Guglielmeno, L.M. (1977). “Devrlopment of the Self-directed Learning Readiness Scale. Doctoral dissertation University of Georgia Dissertation Abstracts International. Johnson,Keith, and Keith Morrow. Communication in the Classroom. London : Longman.

Kara. (2009). The Effect of a “Learning Theory” Unit on Students towards Learning. Australian Journal of Teacher Education : 34Z3X.

Rubin,J. (1975). What the “good language leaner” can teach us. TESOL Quartely, 9.

T.Hutchinson, & A. Water. (1984). English for Specific Purposes : A Learning Centered Approach. Cambridge University.