การประเมินหลักสูตรสถานศึกษาแผนการเรียนวิทยาการดิจิทัล (Digital Science) ของโรงเรียนอัสสัมชัญธนบุรี AN EVALUATION OF THE SCHOOL-BASED CURRICULUM IN THE DIGITAL SCIENCE PROGRAM OF ASSUMPTION COLLEGE THONBURI
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินหลักสูตรสถานศึกษาแผนการเรียนวิทยาการดิจิทัล (Digital Science) ของโรงเรียนอัสสัมชัญธนบุรี ประยุกต์ใช้รูปแบบการประเมินหลักสูตรของสคริฟเวนในการประเมิน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินหลักสูตรสถานศึกษาในขั้นระหว่างดำเนินการประเมิน (Formative Evaluation) แผนการเรียนวิทยาการดิจิทัล (Digital Science) ของโรงเรียนอัสสัมชัญธนบุรี 2) วินิจฉัยและตัดสินใจถึงความคุ้มค่าของหลักสูตรสถานศึกษาในขั้นประเมินผลสรุป (Summative Evaluation) แผนการเรียนวิทยาการดิจิทัล (Digital Science) ของโรงเรียนอัสสัมชัญธนบุรีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้แยกออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ 1) ข้อมูลปฐมภูมิ (Primary Data) เป็นแบบตรวจสอบรายการ และแบบสอบถาม จำนวน 5 ชุด มีกลุ่มเป้าหมายเป็นผู้บริหาร 8 คน ครูผู้สอนในหลักสูตร 15 คน ครูผู้สอนนอกหลักสูตร 45 คน นักเรียนในหลักสูตร 150 คน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 2) ข้อมูลทุติยภูมิ (Secondary Data) เป็นการวิเคราะห์จากเอกสารหลักสูตร ข้อมูลผลการเรียน แบบบันทึกพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ และแบบบันทึกข้อมูลผลงานการแข่งขัน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยแจกแจงความถี่ และร้อยละผลการวิจัยพบว่า 1) หลักสูตรแผนการเรียนวิทยาการดิจิทัลมีความสอดคล้องกับจุดมุ่งหมายทางการศึกษาของทางโรงเรียน จุดประสงค์ของหลักสูตร และการเลือกประสบการณ์การเรียนรู้ 2) การประเมินเนื้อหาสาระของหลักสูตรพบว่าด้านโครงสร้างหลักสูตรโดยรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก ด้านเนื้อหาสาระและประสบการณ์การเรียนรู้โดยรวมของโครงสร้างหลักสูตรมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด 3) การประเมินกระบวนการใช้หลักสูตรพบว่าด้านความพร้อมในการจัดการเรียนรู้ของโรงเรียนอยู่ในระดับเหมาะสมมากที่สุด ด้านขั้นตอนการใช้หลักสูตรและการวัดและประเมินผลมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด 4) การประเมินคุณภาพผู้เรียน พบว่าคุณภาพผู้เรียนโดยรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก นักเรียนในแผนการเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนผ่านเกณฑ์เป้าหมายที่ร้อยละ 80 มีพฤติกรรมที่ดีโดยไม่ปรากฏข้อมูลพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ และได้รับรางวัลจากการแข่งขันทั้งระดับนานาชาติ ระดับประเทศ และภูมิภาคอย่างต่อเนื่อง 5) ผลการประเมินความพึงพอใจตามวัตถุประสงค์ของหลักสูตร พบว่าหลักสูตรมีความสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของหลักสูตรและมีความเหมาะสม สมควรดำเนินงานต่อเป็นอย่างยิ่ง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). ให้เปลี่ยนแปลงมาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด. สืบค้น เมษายน 2, 2567, จาก https://www.skprivate. go.th/group/detail/21
วิสาข์ สอตระกูล. (2557). นิยามของการออกแบบบริการ. สืบค้น เมษายน 10, 2567, จาก http://www.tcdc.or.th/src/20223/[3] กาญจนา คุณารักษ์. (2540). หลักสูตรและการพัฒนา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กาญจนา คุณารักษ์. (2540). หลักสูตรและการพัฒนา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2556). การประเมินผลหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 ในโรงเรียนต้นแบบการใช้หลักสูตร. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อนุวัตร อินทรชิตจุ้ย และวรกาญจน์ สุขสดเขียว. (2563). การประเมินการบริหารจัดการหลักสูตรของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคกลาง. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 18(2), 304-319.
Frankin, J.B. (1918). The Curriculum 1918. Cornell University Library, Houghton Mifflin Company, Boston.
Taba, H. (1996). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt, Brace and World Inc.
สุภา นิลพงษ์. (2554). การประเมินหลักสูตรโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์พุทธศักราช 2552. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต,สาขาวิชาวิทยาการการประเมิน มหาวิทยาลัยศรีนครินทร-วิโรฒ.
รุจิร์ ภูสาระ. (2545). การพัฒนาหลักสูตรตามแนวปฏิรูปการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บุคพอยท์.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2537). กระบวนการพัฒนาหลักสูตรและการเรียนการสอนภาคปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุวีริยาสาส์น.
Scriven, M. (1967). The Methodology of Evaluation. In R. W. Tyler, R. M. Gagne, & M. Scriven (Eds.), Perspectives of Curriculum Evaluation Chicago (pp. 39-83). Rand McNally.
เอมอร แซ่จิว และคณะ. (2548). การวิจัยประเมินผลหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2546. คณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่.
วิชัย แย้มหลั่งทรัพย์. (2562). การประเมินหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิตหลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2559 มหาวิทยาลัยบูรพา. งานวิจัยได้รับทุนสนับสนุนการวิจัยจากงบประมาณเงินรายได้ มหาวิทยาลัยบูรพา.
พรพิมล มัลลิกาวงศ์. (2562). การประเมินหลักสูตรกลุ่มสาระภาษาต่างประเทศระดับมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนแม่เจดีย์วิทยาคมจังหวัดเชียงราย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประภัสสร วงษ์ศรี. (2541). การรับรู้อัตตสมรรถนะความภาคภูมิใจในตนเองกับผลสัมฤทธิ์; ทางการเรียนของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลศรีมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษา วิทยาลัยพยาบาลศรีมหาสารคาม มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จิรภา คำทา. (2558). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการสอนของอาจารย์กับพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา คณะบริหารธุรกิจ สถาบันเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น. Veridian E–Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 8(2), 1528-1542.
นพดล โป่งอ้าย. (2549). การประเมินหลักสูตรวิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาวิศวกรรม อุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
