ปัจจัยการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ กรณีวิทยาลัยการอาชีพวัดโฆสมังคลาราม DEVELOPMENT OF TEACHER FOR LEARNING MANAGEMENT IN THE NEW NORMAL: CASE OF WAT KOSAMANGKLARAM VOCATIONAL COLLEGE

Main Article Content

นิพล แก้วกาหลง
ธวัชชัย ไพใหล
ศิกานต์ เพียรธัญญกรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายของการวิจัยเพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบของภาวะผู้นำครูเพื่อการจัด การเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ 2) ศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการจำเป็นในการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ 3) ศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ 4) ศึกษาผลการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ กลุ่มเป้าหมายในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วยผู้วิจัยจำนวน 1 คน ผู้ร่วมวิจัยเป็นครูและบุคลากร จำนวน 9 คน กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ประกอบด้วย ผู้บริหารวิทยาลัย จำนวน 1 คน ตัวแทนนักเรียน จำนวน 10 คน และตัวแทนผู้ปกครองนักเรียน จำนวน 10 คน รวมทั้งสิ้น จำนวน 31 คน ดำเนินการวิจัยแบบการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมดำเนินการวิจัย 2 รอบ 4 ขั้นตอน คือ ขั้นที่ 1 วินิจฉัย ขั้นที่ 2 ดำเนินการ ขั้นที่ 3 วัดผล ขั้นที่ 4 สะท้อนผล


            ผลการวิจัย พบว่า


          1. องค์ประกอบของภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ของวิทยาลัยการอาชีพวัดโฆสมังคลารามมี 5 องค์ประกอบ 32 ตัวบ่งชี้ประกอบด้วย 1) ภาวะผู้นำเชิงทักษะวิชาชีพ 2) ความรู้ด้านวิชาการ 3) เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ 4) การทำงานเป็นทีมและการสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ 5) การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและสร้างนวัตกรรม


  1. สภาพปัญหาและความต้องการจำเป็นในการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ของวิทยาลัยการอาชีพวัดโฆสมังคลาราม พบว่า ปัญหาประกอบด้วย 1) ครูมีความรู้ด้านวิชาการน้อย 2) ครูขาดทักษะวิชาชีพ 3) ครูใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและสร้างนวัตกรรมในการจัดการเรียนรู้น้อย 4) ครูส่วนมากขาดความเป็นบุคคลแห่ง การเรียนรู้ 5) ครูยังไม่มีการทำงานเป็นทีม ความต้องการจำเป็น เรียงตาม(Participatory Action Research) พบว่าลำดับดังนี้ 1) ความรู้ด้านวิชาการ 2) ทักษะวิชาชีพ 3) การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและสร้างนวัตกรรม 4) เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ 5) การทำงานเป็นทีมและ การสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้

          3. แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ของวิทยาลัยการอาชีพวัดโฆสมังคลารามดำเนินการ 5 โครงการ 19 กิจกรรมดังต่อไปนี้ 1) โครงการพัฒนาทักษะวิชาชีพ ประกอบด้วย 4 กิจกรรม 2) โครงการพัฒนาความรู้ด้านวิชาการ ประกอบด้วย 3 กิจกรรม 3) โครงการพัฒนาบุคลากรให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ ประกอบด้วย 4 กิจกรรม 4) โครงการพัฒนาการทำงานเป็นทีมและการสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ ประกอบด้วย 4 กิจกรรม 5) โครงการพัฒนาการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและสร้างนวัตกรรม ประกอบด้วย 4 กิจกรรม การพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ของวิทยาลัยการอาชีพวัดโฆสมังคลาราม ผลการพัฒนาภาวะผู้นำครูโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.70) พบว่า ครูมีการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ มีการพัฒนาตนเอง ทำงานเป็นทีมและการสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้รวมกับเพื่อนร่วมงานพัฒนาการจัดการเรียนรู้ มีการออกแบบการเรียนการสอนใหม่ ๆ มีความหลากหลายเพื่อกระตุ้นและพัฒนาให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะวิชาชีพ วางแผนการเรียนรู้และประเมินผลตามสภาพจริง ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและสร้างนวัตกรรมเพื่อประกอบการจัดการเรียนรู้ทำให้น่าสนใจ เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แก้วกาหลง น., ไพใหล ธ. . ., & เพียรธัญญกรณ์ ศ. . (2025). ปัจจัยการพัฒนาภาวะผู้นำครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ตามวิถีปกติใหม่ กรณีวิทยาลัยการอาชีพวัดโฆสมังคลาราม: DEVELOPMENT OF TEACHER FOR LEARNING MANAGEMENT IN THE NEW NORMAL: CASE OF WAT KOSAMANGKLARAM VOCATIONAL COLLEGE. T-VET Journal สถาบันการอาชีวศึกษาภาคเหนือ 3, 9(17), 106–126. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/TVETJournal_IVEN3/article/view/278618
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชัยชนะ มิตรพันธ์. (2563). [ออนไลน์]. ปรับไลฟ์สไตล์ชีวิตใหม่รับ New Normal หลังวิกฤตโควิด-19. [สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2565] จาก https://www.etda.or.th/th/ UsefulResource/knowledge-sharing/articles/New-Normal- Lifestyle.aspx.

สุภาภรณ์ พรหมบุตร. (2563). [ออนไลน์]. New Normal กับวิถีชีวิตที่เปลี่ยนแปลง. [สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2565] จาก https://dsp.dip.go.th/th/category.

นงลักษณ์ อัจนปัญญา. (2563). [ออนไลน์]. เมื่อไวรัสโควิด-19 กำลังพลิกโฉมระบบการศึกษาโลก. [สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2565] จาก https://www.eef.or.th/30577.

ธัญญลักษณ์ จีระออน. (2563). สภาพการดำเนินงานการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคี ตามเกณฑ์ การประเมินคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาตามมาตรฐาน การอาชีวศึกษา พ.ศ. 2561 กรณีศึกษาวิทยาลัยพณิชยการธนบุรี. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

ภาตะวัน บุญจี๊ด. (2565). แนวทางการพัฒนาการจัดการศึกษาระบบทวิภาคีของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนแห่งหนึ่งในอำเภอศรีราชา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยบูรพา.

สุเมธ รินทลึก และวิชิต แสงสว่าง. (2564). การจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีสู่ความเป็นเลิศในสถานศึกษา สังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, ปีที่ 10 ฉบับที่ 3. 39-53.

ธีรวัฒน์ ขัดมะโน. (2563). ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 กับการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคี สังกัดสำนักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษาในจังหวัดระยอง จันทบุรี และตราด. วิทยานิพนธศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

ทองสุข พามี. (2565). การพัฒนาการจัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมนักศึกษาอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีแผนกวิชาช่างยนต์ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) ของวิทยาลัยการอาชีพ โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ฉัตรชัย พุ่มชูศักดิ์. (2564). รูปแบบการจัดการศึกษาที่บูรณาการการเรียนรู้กับการทำงานของสถานศึกษา สังกัด สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

Shuler W. B. (2007). Actions and perceptions in dismantling the dual system of public higher education in three states: A facilities study. Tennessee: University of Memphis

Schroeder. (2009). The impact of IDEA 2007 on teachers, beliefs and collaborative practices as participants on IEP teams at one middle school. Lowa University of Northern Iowa.

Ramsaroop. (2011). Vocational and technical education changes that are potential contributors to the economic development of Trinidad and Tobago. Virginia Polytechnic Institute and State University of Virginia.

Parker. (2018). Factors that contribute to a successful secondary vocational education program in the state of Mississippi. Mississippi University of Southern Mississippi.

James,E.A., Milenkiewicz, M.T. and Bucknam (2008). Participatory Action Research for Educational Leadership. California: Sage.

สมนึก ภัททิยธนี. (2560). การวัดผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 10. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.

สร้อยสุดา กรีน. (2563). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครู ในการจัดการเรียนรู้ ในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11. วิทยานิพนธ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ไพวัน วงพะจัน. (2565). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการของพนักงานครูในมหาวิทยาลัย สะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์.มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

สกุณา บุญรอดรัมย์. (2563). รูปแบบการการพัฒนาครูมืออาชีพระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์.มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์.

พระมหาพชรพล พชรเมโธ. (2566). แนวทางการจัดการเรียนรู้ในยุคฐานวิถีชีวิตใหม่ของโรงเรียนมัธยมวัดใหม่กรงทอง ในพระราชูปถัมภ์ฯ. วิทยานิพนธ์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Force & Unesco. (2020). BACK TO SCHOOL NEW NORMAL. Retrieved from https://www.educathai.com/knowledge/articles/362?fbclid=IwAR2VlQ DYmsV5kGvs Hb5FnXAqZjjlF_i6vz4ctTyHr1wYYNcPmFLsBG1HbO0. July 31 2021.

Ciprian Obrad. (2021). Constraints and Consequences of Online Teaching. Department of Sociology. West University of Timisoara, pp.1-23.

คมศิลป์ ประสงค์สุข. (2564). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำครูด้านการประกันคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานโดยกระบวนการจัดการความรู้. วิทยานิพนธ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.