พลิกโฉมการเรียนรู้: การทำวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียนเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาในสถานศึกษาระดับอาชีวศึกษา TRANSFORMING LEARNING: CONDUCTING CLASSROOM ACTION RESEARCH TO IMPROVE THE QUALITY OF EDUCATION IN VOCATIONAL EDUCATION INSTITUTIONS

Main Article Content

เฉลิมเกียรติ ถีอาสนา
ศิริ ถีอาสนา

บทคัดย่อ

             บทความวิชาการเรื่องนี้นำเสนอความสำคัญของการวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียน (Classroom Action Research) เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาระดับอาชีวศึกษาในยุคดิจิทัล ซึ่งเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและซับซ้อน การวิจัยนี้มุ่งเน้นการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง โดยผสมผสานเทคโนโลยี การคิดเชิงวิพากษ์ และการแก้ปัญหาในสถานการณ์จริง บทความอธิบายแนวคิดพื้นฐานของการวิจัยเชิงปฏิบัติการ พร้อมทั้งนำเสนอวงจรการวิจัย ได้แก่ การวางแผน การดำเนินการ การสังเกต และการสะท้อนผล นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นถึงประโยชน์ของกระบวนการวิจัยที่ช่วยให้ครูพัฒนาการสอนและผู้เรียนพัฒนาทักษะที่จำเป็นในศตวรรษที่ 21 เช่น ทักษะดิจิทัลและการทำงานร่วมกัน


          การศึกษานี้ยังกล่าวถึงความท้าทาย เช่น การขาดแคลนทรัพยากร และเสนอแนวทางแก้ไขผ่านความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชน การสนับสนุนการวิจัยเชิงปฏิบัติการเป็นปัจจัยสำคัญในการสร้างสรรค์นวัตกรรมการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับตลาดแรงงานและชุมชน รวมถึงการสร้างบุคลากรที่มีคุณภาพและความสามารถในการแข่งขันในระดับโลก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ถีอาสนา เ., & ถีอาสนา ศ. (2025). พลิกโฉมการเรียนรู้: การทำวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียนเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาในสถานศึกษาระดับอาชีวศึกษา: TRANSFORMING LEARNING: CONDUCTING CLASSROOM ACTION RESEARCH TO IMPROVE THE QUALITY OF EDUCATION IN VOCATIONAL EDUCATION INSTITUTIONS. T-VET Journal สถาบันการอาชีวศึกษาภาคเหนือ 3, 9(17), 1–18. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/TVETJournal_IVEN3/article/view/278910
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ประยงค์ สุทธิผล. (2562). การเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์ในยุคดิจิทัล. วารสารการพัฒนาเทคโนโลยีการศึกษา. ปีที่ 11 ฉบับที่ 3. 123-140.

วรวิทย์ เจริญชัย. (2563). ทักษะในศตวรรษที่ 21 และความยืดหยุ่นในการปรับตัว. วารสารการศึกษาเพื่ออนาคต. ปีที่ 5 ฉบับที่ 4. 45-60.

Trilling, B., & Fadel, C. (2009). 21st Century Skills: Learning for Life in Our Times. Jossey-Bass.

Robinson, K. (2011). Out of Our Minds: Learning to Be Creative. Capstone.

สุชาดา วัฒนศิริ. (2565). การขาดแคลนทรัพยากรและปัญหาในระบบการเรียนรู้. วารสารการวิจัย

การศึกษาไทย. ปีที่ 20 ฉบับที่ 3. 88-101.

Sahlberg, P. (2011). Finnish Lessons: What Can the World Learn from Educational Change in Finland? Teachers College Press.

Fullan, M., & Quinn, J. (2021). Deep Learning: Engage the World Change the World. Corwin Press.

นพมาศ สงวนศิลป์. (2563). การใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียนเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษา. วารสารวิทยาศาสตร์การศึกษา. ปีที่ 8 ฉบับที่ 2. 34-49.

Kemmis, S., & McTaggart, R. (1988). The Action Research Planner. Deakin University Press.

Carr, W., & Kemmis, S. (2003). Becoming Critical: Education, Knowledge, and Action Research. Routledge.

Lewin, K. (1946). Action research and minority problems. Journal of Social Issues, 2(4), 34-46.

Stringer, E. T. (2014). Action Research (4th ed.). SAGE Publications.

Elliott, J. (1991). Action Research for Educational Change. Open University Press.

McNiff, J., & Whitehead, J. (2006). All You Need to Know About Action Research. SAGE Publications.

Sagor, R. (2005). The Action Research Guidebook. Corwin Press.

สุวิมล ว่องวานิช. (2555). วงจรการวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียน. วารสารวิทยาการการศึกษา.

ปีที่ 4 ฉบับที่ 3. 35-50.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2554). การสร้างองค์ความรู้ใหม่เพื่อสนับสนุนการเรียนรู้. วารสารนวัตกรรม

การศึกษา. ปีที่ 10 ฉบับที่ 1. 112-127.

ประวิต เอราวัณ. (2562). การแก้ปัญหาและพัฒนาผลลัพธ์การเรียนรู้ของผู้เรียน. วารสารการบริหารการศึกษา. ปีที่ 7 ฉบับที่ 1. 65-82.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2560). การส่งเสริมความเข้าใจผู้เรียนผ่านการวิจัย. วารสารนวัตกรรมการเรียนการสอน. ปีที่ 9 ฉบับที่ 2. 95-110.

คงศักดิ์ ธาตุทอง, & ยาใจ พงษ์บริบูรณ์. (2564). การสร้างแรงจูงใจและความเชื่อมั่นให้แก่ครูในการพัฒนาวิชาชีพ. วารสารวิจัยการศึกษา, ปีที่ 12 ฉบับที่ 2. 45-56.

Schleicher, A. (2020). Educating Learners for the 21st Century. OECD Publishing.

Zhao, Y., et al. (2022). Integrating AR and VR into vocational education. Journal of Future Learning, 18(4), 245-260.

ทิศนา แขมมณี. (2564). การใช้เทคโนโลยีในการออกแบบพื้นที่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21.วารสารการศึกษาและนวัตกรรม. ปีที่ 15 ฉบับที่ 4. 67-82.

ประยุทธ คณาธนะวนิช. (2565). การสร้างเครือข่ายความร่วมมือเพื่อยกระดับการศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษาท้องถิ่น. ปีที่ 13 ฉบับที่ 3. 45-63.

Wong, J. L., et al. (2019). Learning for the Future: Developing Critical Thinking in the Digital Era. Pearson Education.

สุเทพ พงษ์ศรี. (2563). การจัดการเรียนการสอนที่ใช้การแก้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารวิจัยและพัฒนาวิทยาศาสตร์. ปีที่ 9 ฉบับที่ 1. 120-135.

Niemi, H., & Lavonen, J. (2020). Transforming Teacher Education and Learning through Practice. Springer.

โอเบค (OBEC). (2565). การเปลี่ยนแปลงในระบบการประเมินผลผู้เรียน. รายงานสถาบันเพื่อการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

Biesta, G. (2010). Why "What Works" Still Won’t Work: From Evidence-Based Education to Value-Based Education. Studies in Philosophy and Education,

(5), 491–503.

พรเทพ พรหมวงศ์. (2565). การสนับสนุนครูในการวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียน. วารสารการพัฒนาวิชาชีพครู. ปีที่ 14 ฉบับที่ 2. 55-70.

Herrington, J., Reeves, T. C., & Oliver, R. (2007). Authentic learning environments. Handbook of Research on Educational Communications and Technology.3. 401-412.