การศึกษาการใช้สัญลักษณ์ ทางการเมืองของประเทศไทย ในการออกแบบอาคารรัฐสภาฯ

Main Article Content

พีระพงศ์ เวชส่งเสริม
สมชาติ จึงสิริอารักษ์

บทคัดย่อ

         อาคารรัฐสภาเป็นสถาปัตยกรรมทางการเมืองที่สามารถเล่าเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ได้ในหลายมิติอีกทั้งยังสะท้อน แนวความคิดท่ามกลางบริบททางการเมืองของประเทศนั้นๆผลจากการศึกษาพบว่าบริบททางประวัติศาสตร์ที่ผ่านเวลาที่ยาวนานของประเทศหนึ่งประเทศใดมีตัวสถาปัตยกรรมและที่ตั้งเป็นหลักฐานที่สำคัญที่สุดในฐานะของ สัญลักษณ์ทางการเมืองโดย รูปแบบทางสถาปัตยกรรมสามารถเล่าแนวความคิด รูปแบบ และปรัชญาทางการเมือง ตลอดจนสภาพของสังคม ในยุคต่างๆอย่าง ตรงไปตรงมาและสอดคล้องกับประวัติศาสตร์ของประเทศนั้น หากมองย้อนกลับมาที่รูปแบบของสถาปัตยกรรมไทยมีวิวัฒนาการมาหลายร้อยปี ตั้งแต่ยุคทวาวดีมาจนถึงราชอาณาจักรสยาม ก่อนเกิดกระแสของแนวความคิดแบบตะวันตกเข้ามาในสมัยรัชกาลที่ 5 และกลับมาฟื้นฟูความเป็นไทยอีกครั้งในสมัยรัชกาลที่ 6 ที่เป็นแบบราชาชาตินิยม ซึ่งใช้แบบหลังคาแบบไทยอันเป็นอัตลักษณ์ที่โดดเด่นชัดเจน แต่ด้วยทฤษฎีของรูปทรงต้องเกิดจากการใช้สอยตามทฤษฎีตะวันตกทำให้เห็นถึงความสิ้นเปลืองอย่างมหาศาล ทั้งในโครงสร้าง, พื้นที่ใช้สอย และงบประมาณทางเศรษฐกิจเพื่อดำรงไว้ซึ่งรูปแบบหลังคาแบบไทย ปัญหาในลักษณะแบบเดียวกันนี้ในกลายเป็นปัญหาในประเทศญี่ปุ่นเช่นกันถึงขนาดมีสถาปนิกที่ร่วมกันแสวงหาสถาปัตยกรรมแห่งชาติได้เสนอรูปทรงหลังคาแบบญี่ปุ่นบนสถาปัตยกรรมแบบสมัยใหม่ที่เรียกว่า มงกุฎจักรพรรดิ ให้เป็นสถาปัตยกรรมแห่งชาติญี่ปุ่น แต่ถูกคัดค้าน อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะไม่มีผู้รับรองว่าเป็นสถาปัตยกรรมแห่งชาติของญี่ปุ่นแต่ผลดีของการตั้งใจผลิตผลงานของสถาปนิก อย่างจริงจังก็สามารถนำพาอัตลักษณ์ของสถาปัตยกรรมแบบญี่ปุ่นสมัยใหม่ให้เป็นที่ยอมรับของแวดวงการออกแบบสถาปัตยกรรมของโลกในยุคปัจจุบัน ด้วยเหตุผลที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นวัตถุประสงค์ในการศึกษาเพื่อที่จะพัฒนาการออกแบบสถาปัตยกรรมไทยขึ้นมาใหม่โดยไม่ลอกเลียนของเดิมหรือผลิตซ้ำในบริบทของประวัติศาสตร์และแนวความคิดบนอุดมการณ์แห่งประชาธิปไตยของชาติไทยในปัจจุบันตลอดจนหาความเชื่อมโยงกันของสถาบันทางการเมืองที่สำคัญ ทั้งก่อนหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองใน พ.ศ. 2475 เพื่อนำไปสู่การสร้างความหมายและแทนที่ด้วยรูปแบบสถาปัตยกรรมที่มีจิตวิญญาณแบบไทยในที่สุด

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ธีรยุทธ บุญมี. (2547). ประชาสังคม , กรุงเทพฯ: สายธาร.

ปิยลดา เทวกุล ทวีปรังษีพร .(2547) . คำ ความคิด สถาปัตยกรรม . กรุงเทพฯ: ลายเส้น .

สมชาติ จึงสิริอารักษ์ .( 2553). สถาปัตยกรรมแบบตะวันตกในสยาม สมัยรัชกาลที่ 4 พ.ศ. 2480 . กรุงเทพฯ :คณะ
สถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร .

สมชาติ จึงสิริอารักษ์ .(2560). การศึกษาเปรียบเทียบสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ระหว่างญี่ปุ่นกับสยามตั้งแต่กลางศตวรรษที่19ถึงสิ้นสุดสงครามโลกครั้ง ที่ 2 . คณะสถาปัตยกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร .

สานักเลขาธิการรัฐสภา .( 2536). 60ปีรัฐสภาไทย , กรุงเทพฯ : อักษรสัมพันธ์.

สานักเลขาธิการรัฐสภา .( 2553 ). รัฐสภาแห่งใหม่ . กรุงเทพฯ : แปลนโมทิฟ.

สันติสุข โสภณศิริ .( 2555 ).สถาบันพระมหากษัตริย์กับประชาธิปไตย . กรุงเทพฯ : มูลนิธิเด็ก.

อธิป จิตตฤกษ์ .( 2557 ) .ประชาธิปไตย: ความรู้ฉบับพกพา . กรุงเทพ : โอเพนเวิรด์ พับบลิชชิง เฮาส์ .