การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชน กลุ่มคนพิการ (บ้านเจน) อำเภอภูกามยาว จังหวัดพะเยา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (Participatory Action Research: PAR) คือ การสังเกตการณ์ การสัมภาษณ์เชิงลึก การจัดเวทีเสวนา การสร้างการเรียนรู้ร่วมกันของคณะนักวิจัย ผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน และกลุ่มเป้าหมายคือสมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชน กลุ่มคนพิการ (บ้านเจน) อำเภอภูกามยาว จำนวน 19 คน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบและพัฒนาต้นแบบผลิตภัณฑ์ของกลุ่มวิชาหกิจชุมชนที่มีความสอดคล้องกับศักยภาพในการผลิตของคนพิการและผู้ด้อยโอกาส และความต้องการของตลาด โดยต้นแบบผลิตภัณฑ์ที่พัฒนาขึ้นจะถูกนำไปประเมินความคิดเห็นของประชาชน นักท่องเที่ยว รวมถึงร้านที่จัดจำหน่ายสินค้าผลิตภัณฑ์ชุมชนของจังหวัดพะเยาในประเด็นประโยชน์ทางด้านกายภาพ (Practical Function) และ ความงาม (Aesthetic Function) จำนวน 100 คน เพื่อนำข้อมูลที่ได้มาเป็นแนวทางปรับปรุงและพัฒนาผลิตภัณฑ์ สรุป และอภิปรายผลงานวิจัย
ผลการวิจัย พบว่า จากการวิเคราะห์สภาพปัญหา ความต้องการ และศักยภาพของกลุ่มในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ของกลุ่ม พบว่า สมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชน กลุ่มคนพิการ (บ้านเจน) อำเภอภูกามยาว มีความร่วมมือร่วมใจในการดำเนินงาน มีความเสียสละเพื่อประโยชน์ส่วนรวม และมีความมุ่งมั่นตั้งใจในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ภายใต้การสร้างการเรียนรู้แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนให้เข้าสู่การรับรองมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน ซึงแนวทางในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ พบว่า ต้องให้สมาชิกกลุ่มมีความรู้ ความเข้าใจ ด้านกระบวนการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน รวมทั้งการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพื่อเข้าสู่การรับรองมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน จากผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ซึ่งผลการประเมินความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างที่มีต่อต้นแบบผลิตภัณฑ์ที่พัฒนาขึ้น พบว่า ต้นแบบผลิตภัณฑ์โคมไฟจากวัสดุใยกล้วยที่ออกแบบและพัฒนาขึ้นมีความเหมาะสมด้านประโยชน์ทางด้านกายภาพและความงามอยู่ในระดับมาก ( =4.47)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธีระชัย สุขสด. (2544). การออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ : โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮาส์.
นงพรรณ พิริยานุพงศ์. (2546). คู่มือวิจัยและพัฒนา. นนทบุรี : โครงการสวัสดิการวิชาการสถาบันพระบรมราชชนก.
นวลน้อย บุญวงศ์. (2542). หลักการออกแบบ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทา โรจนอุดมศาสตร์. (2534). ผ้าบาติก. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
นิรัช สุดสังข์. (2548). การวิจัยออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
พันธุ์ทิพย์ รามสูตร. (2540). การวิจัยปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ : พี เอ ลีฟวิ่ง.
สำนักงานเลขานุการ คณะกรรมการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2548). พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน พ.ศ.2548. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
สุวิมล กลางประพันธ์. (2551). แนวทางการพัฒนากลุ่มอาชีพในพื้นที่โครงการพระราชดำริหมู่บ้านสหกรณ์สู่การเป็นองค์กร จัดการตนเอง อำเภอสันกำแพง กิ่งอำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
เสรี พงศ์พิศ. (2548). ฐานคิดจากแผนแม่บทสู่วิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพฯ : เจริญวิทย์การพิมพ์.
เสรี พงศ์พิศ. (2552). คู่มือทำวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพฯ : พลังปัญญา.
อมรวิชช์ นาครทรรพ และ ดวงแก้ว จันทร์สระแก้ว. (2541). การวิจัยเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม: ข้อคิด แนวทาง และประสบการณ์ของ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.อลิศรา ชูชาติ. กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัยนโยบายการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Mccarthy, E. and Pereault, JR. (1991). Basic Marketing. New York : Mc Graw-Hill.
Selener, D. (1998). Participatory Action Research and Social Change. New York : Cornell Participatory Action Research Network.