การพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานไม้ไผ่
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานไม้ไผ่ ผู้วิจัยได้ดำเนินการเพื่อให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการวิจัย เพื่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานไม้ไผ่ที่เกิดจากการต่อยอดภูมิปัญญาแบบมีส่วนร่วมของชุมชน การผสมผสานวัสดุหนังให้มีเอกลักษณ์ สร้างมูลค่าเพิ่มให้มีรูปแบบเป็นที่ต้องการของตลาดและผู้บริโภค การผลิตผลิตภัณฑ์ต้นแบบ การถ่ายทอดเทคโนโลยีสู่ชุมชนด้านการออกแบบและด้านการผลิตผลิตภัณฑ์ วิธีดำเนินการศึกษาวิจัยมีดังนี้ คัดเลือกกลุ่มผู้ผลิตผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานไม้ไผ่แบบมีส่วนร่วม คือกลุ่มสานศิลป์ บางเจ้าฉ่า จังหวัดอ่างทอง ศึกษาวิเคราะห์ ข้อดี ข้อบกพร่องเพื่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์โดยการสังเกต สัมภาษณ์เพื่อนำข้อมูลมาพัฒนาผลิตภัณฑ์ โดยมีผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน ด้านการจักสาน ด้านการออกแบบ และด้านการผลิตผลิตภัณฑ์ช่วยในการแนะนำ เพื่อนำไปสู่การออกแบบร่าง การเขียนแบบ และการผลิตผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานไม้ไผ่ผสมผสานกับหนังสัตว์ ผลิตเป็นผลิตภัณฑ์กระเป๋าจำนวน 5 แบบ ที่มีลักษณะแตกต่างกัน ให้มีความแปลกใหม่และนำเสนอขั้นตอนการปฏิบัติงาน โดยละเอียดด้วยรูปภาพ คำอธิบายใต้ภาพและนำต้นแบบมาเป็นสื่อการถ่ายทอดความรู้ ทักษะด้านการออกแบบ ด้านการผลิตผลิตภัณฑ์ให้กลุ่มสานศิลป์บางเจ้าฉ่า ผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานไผ่ที่ได้รับการพัฒนาแล้วจะใช้เครื่องมือ แบบสอบถาม สอบถามความคิดเห็นของผู้ผลิต และผู้บริโภคหรือผู้สนใจผลิตภัณฑ์ ด้านประโยชน์ใช้สอย ด้านความสวยงาม และด้านความพึงพอใจในผลิตภัณฑ์ โดยใช้สถิติวิเคราะห์ข้อมูล ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าเปรียบเทียบความแตกต่างใช้ t-test ผลการวิจัยพบว่า ออกแบบผลิตภัณฑ์กระเป๋าเครื่องจักสานไม้ไผ่ผสมผสานกับหนังสัตว์ สำหรับสุภาพสตรีจำนวน 4 แบบ สุภาพบุรุษจำนวน 1 แบบ ผู้ผลิตและผู้บริโภคหรือผู้สนใจผลิตภัณฑ์ มีความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก เปรียบเทียบความคิดเห็น ความพึงพอใจในแต่ละด้านพบว่าไม่แตกต่าง เมื่อเปรียบเทียบเป็นรายข้อพบว่าข้อที่มีความแตกต่างคือ ผลิตภัณฑ์มีการจัดวางลวดลายสาน การตกแต่งด้วยสี พื้นผิววัสดุ มีความสวยงามและความเหมาะสม กลุ่มสานศิลป์บางเจ้าฉ่าที่ได้รับการถ่ายทอดเทคโนโลยี ได้รับความรู้ ทักษะด้านการออกแบบ ด้านการผลิต สามารถนำแนวทางเพื่อไปพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานไม้ไผ่ได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทิศนา แขมมณี. (2552). ศาสตร์การสอน:องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธวัชชัย เทียนประทีป. (2552). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผักตบชวาผสมผสานกับหนังสัตว์. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
นวลลออ ทินานนท์. (2543). การศึกษางานหัตถกรรมพื้นบ้านในจังหวัดนครนายก. กรุงเทพฯ: คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประเวศ วะสี. (2542). ชุมชนเข้มแข็ง ทุนทางสังคมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนเพื่อสังคมและธนาคารออมสิน.
วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. (2539). เครื่องจักสานในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : พิมพ์ครั้งที่ 2. โอ เอส พริ้นติ้งส์เฮ้าส์.
สุนันทา แก้วสุข และคณะ. (2548). การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาคุณภาพมาตรฐานผลิตภัณฑ์ หัตถกรรมเครื่องจักสานผักตบชวา ตำบลคลองวัว อำเภอเมืองจังหวัดอ่างทอง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
สุรเชษฐ์ ไชยอุปละ. (2546). การศึกษาและพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์เครื่องจักสานผักตบชวา สำหรับศูนย์ศิลปาชีพบางไทร. วิทยานิพนธ์ คอ ม.กรุงเทพฯ : สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
อภัย นาคคง. (2523). หัตถกรรมพื้นบ้านและงานหัตถกรรมพื้นบ้านของสังคมไทย. สงขลา: สถาบันทักษิณคดีศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครรินทรวิโรฒ.