ที่ว่างกึ่งบวกกึ่งลบ : ที่ว่างสื่อกลางระหว่างมนุษย์ สถาปัตยกรรมและบริบท

บทคัดย่อ

เมื่อเราแบ่งที่ว่างทางสถาปัตยกรรมโดยใช้เจตจำนงเป็นเกณฑ์แล้วจะมีที่ว่างเกิดขึ้น 2 ประเภทได้แก่ ที่ว่างเชิงบวก
(Positive Space) ซึ่งเป็นที่ว่างที่มีการวางผัง มีการรองรับความต้องการใช้งาน และมีขอบเขตที่ชัดเจน และอีกประเภทคือที่ว่าง
เชิงลบ (Negative Space) ซึ่งเป็นที่ว่างถูกปล่อยปละ ไม่มีขอบเขต ไม่มีการใช้งานอันเฉพาะเจาะจงทางพื้นที่ ซึ่งได้แก่ที่ว่างทาง
ธรรมชาติ หรือบริบทรอบนอกที่ตั้งที่ไม่สามารถควบคุมได้ แต่ยังมีที่ว่างอีกประเภทหนึ่งซึ่งเป็นที่ว่างสื่อกลางระหว่างที่ว่างสอง
ประเภทข้างต้น เป็นที่ว่างที่เปิดโอกาสให้ที่ว่างทั้งสองประเภทข้างต้นไหลแทรกซึมสู่กัน จนเกิดเป็นการเชื่อมต่อระหว่างกัน ที่ว่าง
ดังกล่าวคือที่ว่างกึ่งบวกกึ่งลบ (Positive/Negative Space) ซึ่งทำหน้าที่เป็นที่ว่างสื่อกลางหนึ่ง ที่ว่างกึ่งบวกกึ่งลบนั้นถูกเริ่มต้น
อธิบายไว้โดยสถาปนิกชาวญี่ปุ่น Yoshinobu Ashihara ซึ่งแม้จะถูกเขียนไว้ในหนังสือ Exterior Design in Architecture ซึ่ง
เผยแพร่ไว้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1971 แต่กลับไม่ถูกสานต่อหรือเผยแพร่อย่างกว้างขวาง บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการนำเสนอให้
เข้าใจถึงที่ว่างกึ่งบวกกึ่งลบ รวมไปถึงที่ว่างทางสถาปัตยกรรมประเภทต่างๆ ที่เกี่ยวข้องเพื่อให้เห็นถึงที่มา เงื่อนไข หน้าที่และ
คุณประโยชน์ของที่ว่างกี่งบวกกึ่งลบ ที่ว่างกึ่งบวกกึ่งลบนั้นมีสาระสำคัญในการช่วยให้เกิดความเชื่อมโยงเป็นสื่อกลางระหว่างที่
ว่างภายในอันเป็นที่ว่างทางสถาปัตยกรรมกับธรรมชาติภายนอกอันเป็นที่ว่างเชิงลบ จนเกิดเป็นการเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์กับ
สภาพแวดล้อมภายนอก