การศึกษาพรรณไม้ท้องถิ่นเพื่อใช้ในงานภูมิสถาปัตยกรรม กรณีศึกษา: ไม้พุ่มและไม้คลุมดินในป่าจังหวัดสุรินทร์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพรรณไม้ท้องถิ่นในป่าจังหวัดสุรินทร์ โดยเลือกศึกษาชนิดไม้พุ่มและไม้คลุมดินที่มีศักยภาพในการนำมาใช้ประโยชน์ในงานภูมิสถาปัตยกรรม โดยมีวิธีการศึกษา คือ 1) สำรวจพรรณไม้ท้องถิ่นในป่าจังหวัดสุรินทร์ 4 พื้นที่ 2) จัดกลุ่มพรรณไม้ท้องถิ่นตามลักษณะวิสัยของชนิดพันธุ์   รูปทรงของทรงพุ่ม  ความสูงของต้น  ความโปร่ง-ทึบของทรงพุ่ม   ผิวสัมผัสของใบ  และ สีของใบ ดอก และผล 3) กำหนดหัวข้อเพื่อพิจารณาศักยภาพในการนำมาใช้ในงานภูมิสถาปัตยกรรม 4 หัวข้อ คือ การนำมาใช้เป็นไม้ปิดกั้นและกรอง  การนำมาใช้เป็นไม้ระดับล่างหรือคลุมดิน  การนำมาใช้เป็นไม้ประดับแปลงหรือปลูกเป็นกลุ่มก้อน  และการนำมาใช้เป็นไม้สร้างจุดเด่น และ 4) กำหนดเกณฑ์ค่าระดับคะแนนความเหมาะสม 5 ระดับ โดยเลือกพรรณไม้ที่ได้ค่าระดับคะแนนความเหมาะสมมากที่สุด และค่าระดับคะแนนความเหมาะสมมาก มาเสนอเป็นแนวทางการใช้ประโยชน์ในงานภูมิสถาปัตยกรรม  ผลการศึกษาพบพรรณไม้ท้องถิ่น  45 ชนิด แบ่งเป็นกลุ่มไม้พุ่ม 32 ชนิด กลุ่มไม้คลุมดิน 13 ชนิด พบพรรณไม้ที่มีความเหมาะสมในการนำมาใช้เป็นไม้ปิดกั้นและกรอง 21 ชนิด  นำมาใช้เป็นไม้ระดับล่างหรือคลุมดิน 21 ชนิด  นำมาใช้เป็นไม้ประดับแปลงหรือปลูกเป็นกลุ่มก้อน  25 ชนิด  และนำมาใช้เป็นไม้สร้างจุดเด่น 25 ชนิด  ซึ่งพรรณไม้ท้องถิ่นดังกล่าวมีความเหมาะสมในการนำมาใช้ประโยชน์กับภูมิทัศน์พื้นถิ่นได้ดี และสามารถพัฒนาเป็นไม้ประดับเพื่อจำหน่ายและนำไปใช้ในงานภูมิสถาปัตยกรรมต่อไป