Integrating with Visual Culture Design of Southern Part of Folk Museum: A Case Study Chaiya Folk Museum, Talat Chaiya Sub-District Chaiya District Surat Thani Province Integrating with Visual Culture Design of Southern Part of Folk Museum: A Case Study Chaiya Folk Museum, Talat Chaiya Sub-District Chaiya District Surat Thani Province
Main Article Content
Abstract
These studying objectives are local identity synthesis, component and format of media in southern of Thailand folk museum, created a prototype of the cultural culture of Chaiya Folk Museum in Suratthani province and the evaluation quality of the visual culture media prototype is practice-led research methods using mixed methods research. The methods are qualitative research methods and quantitative research methods by interviewing the group who provided the main information obtained from the purposive selection together with participatory observation and nonparticipative observation. Synthesis of elements and forms of cultural media in the form of folk museums to summarize the Southern dialect identities used in design and questionnaires for quality evaluation of the visual culture media prototype consisting of Chaiya Folk Museum Suratthani province. The results of the research concluded that
The Chaiya local identity are Phra Borom That Chaiya, Phum Riang Silk Weaving, Salted Eggs, Naga Prok attitude, Avalokitesvara Buddha statue, Buddhadassa Bhikkhu, The Suan Mokkh International Dharma Hermitage and Muay Thai Chaiya, whose physical characteristics of identity are a line, shapes, and colors. The physical characteristics have 5 steps to create a new shape (2-3 Dimensions):1. Silhouette 2. Transform 3. Pattern- New pattern 4. Intersect 5. Loop of Pattern.
The evaluation of the quality of the visual media culture prototype for the Chaiya Folk Museum Suratthani province has the result for each research topic: Practical using get high level ( = 4.24, S.D. = 0.59), Promotion of learning get (the highest mean score) high level ( = 4.50, S.D. = 0.48), Designing the museum ( = 4.22, S.D. = 0.59), Meaning of the content ( = 4.20, S.D. = 0.58).
Article Details
References
คณะกรรมการบูรณาการด้านพิพิธภัณฑ์และแหล่งเรียนรู้. (2559). แผนยุทธศาสตร์การบูรณาการด้านพิพิธภัณฑ์และแหล่ง
เรียนรู้ระยะ 20 ปี. กรุงเทพฯ: สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้.
จีรยศ ธูปเมืองปักษ์. (2551). พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น : กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์วัดพรหมราช อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา.
สารนิพนธ์. ภาควิชาโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดวงรัตน์ ด่านไทยนำ. (2551). การออกแบบเรขศิลป์เพื่อส่งเสริมสภาพแวดล้อมในเขตกรุงเทพมหานคร. รายงานการวิจัย.
สาขากราฟิกและมัลติมีเดีย คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องตน. พิมพครั้งที่ 7. กรงเทพฯ : สุวีริยาสาสน
ปิยะพงษ์ วิจารณ์. (2548). การเสนอแนวทางการออกแบบนิทรรศการเรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่นบ้านหนองขาวสำหรับ
พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นหนองขาว อำเภอท่าม่วงจังหวัดกาญจนบุรี. วิทยานิพนธ์. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
พิเชษฐ จันทร์รังษีฉาย. (2548). แนวความคิดในการออกแบบพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในเขตภาคเหนือตอนบน. วิทยานิพนธ์
สาขาวิชาสถาปัตยกรรม. สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ศิริพร ศรีสินธุ์อุไรและอุษณีย์ พรหมสุวรรณ์. (2551). พลวัตและความหมายของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา พิพิธภัณฑ์
พื้นบ้านวัดม่วง อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี พิพิธภัณฑ์บ้านเขายี่สาร อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม.
กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ.
สมคิด จำนงศร.( 2552). การพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นวัดนาหนองเป็นศูนย์การเรียนรู้วิถีชีวิตชุมชนไทยยวน ตำบลดอนแร่
อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์. สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
สิริรัตน์ สีสมบัติ. (2552.) แหล่งเรียนรู้ชุมชนกับการฟื้นฟูอัตลักษณ์ทางชาติพันธ์ของชาวชอง. วิทยานิพนธ์ สาขาวิชา
วัฒนธรรมศึกษา. มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุจารีย์ จรัสด้วง. (2552). การบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์. สาขาวิชาการบริหารงาน
วัฒนธรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุชาติ เถาทอง. (2553). การวิจัยสร้างสรรค์ทัศนศิลป์. ชลบุรี: คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.