สภาวะน่าสบายในเรือนพื้นถิ่นภาคใต้ : กรณีศึกษา เรือนไทยพื้นถิ่นอำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการศึกษาภาคสนามด้านสภาวะน่าสบายในเรือนพื้นถิ่นภาคใต้ โดยการตรวจวัดค่าปัจจัยต่าง ๆ ที่มีผลต่อสภาวะน่าสบาย จากเครื่องมือวัด และใช้แบบสอบถามวัดค่าความรู้สึกสบายเชิงอุณหภาพ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินสภาวะน่าสบายในเรือนพักอาศัยพื้นถิ่น และศึกษาอิทธิพลของปัจจัยทั้ง 6 ปัจจัยที่ส่งผลต่อความรู้สึกสบายเชิงอุณหภาพ ได้แก่ อุณหภูมิอากาศ อุณหภูมิการแผ่รังสีความร้อน ความชื้นสัมพัทธ์ ความเร็วอากาศ (ตัวแปรทางกายภาพ) ระดับกิจกรรม และเครื่องแต่งกาย (ตัวแปรบุคคล) กลุ่มตัวอย่าง เป็นนักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย และคนในพื้นที่ จำนวน 387 คน โดยทำการทดสอบบริเวณใต้ถุนของเรือนพื้นถิ่น ในพื้นที่อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา จำนวน 2 หลัง ระยะเวลาในการเก็บข้อมูลจากการตรวจวัดค่าจากเครื่องมือวัด ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2560 ทุก ๆ 5 นาที เงื่อนไขของกลุ่มตัวอย่างอยู่ในกิจกรรมการนั่งพักผ่อน และใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงในการทดสอบ

        ผลจากการศึกษาอิทธิพลทั้ง 6 ปัจจัยที่มีผลต่อสภาวะน่าสบาย พบว่าปัจจัยความชื้นสัมพัทธ์ อุณหภูมิอากาศ และความเร็วอากาศมีอิทธิพลต่อความน่าสบาย นอกจากนี้ยังพบว่าปัจจัยด้านความเคยชิน และความสามารถในการปรับตัวทางอุณหภูมิของผู้ทดสอบ นำไปสู่สู่การขยายขอบเขตสภาวะน่าสบายและเป็นแนวทางการออกแบบสภาพแวดล้อมและการประหยัดพลังงาน ผนวกกับลักษณะทางกายภาพของเรือนพื้นถิ่นที่ยกใต้ถุนสูง วัสดุโครงสร้างของตัวเรือน วัสดุประกอบเรือนเป็นวัสดุที่มาจากธรรมชาติ ลักษณะการวางตัวเรือนหันหน้าเข้าสู่ทางสัญจร ทั้งทางน้ำและทางบก ช่วยในเรื่องของการระบายอากาศ และระบายความชื้น ทำให้ผู้ทดสอบอยู่ในสภาวะน่าสบาย แต่พบว่าขอบเขตความน่าสบายของผู้ทดสอบ สูงกว่า ขอบเขตความน่าสบายมาตรฐานที่กำหนดโดย ASHRAE (ASHRAE,1992) อยู่ระหว่าง 3.00 – 5.00 องศาเซลเซียล