การศึกษาวัฒนธรรมพื้นบ้านของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเบิ้ง บ้านโคกสลุง จังหวัดลพบุรี เพื่อการออกแบบสติกเกอร์ไลน์สำหรับประชาสัมพันธ์วัฒนธรรมไทยเบิ้ง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวัฒนธรรมพื้นบ้านของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเบิ้ง บ้านโคกสลุง จังหวัดลพบุรี เพื่อการออกแบบสติกเกอร์ไลน์สำหรับประชาสัมพันธ์วัฒนธรรมไทยเบิ้ง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวัฒนธรรมพื้นบ้านของไทยเบิ้งโคกสลุง จังหวัดลพบุรีในด้านภาษาพูด การแต่งกาย และ อัตลักษณ์เฉพาะกลุ่ม เพื่อนำผลของการศึกษามาพัฒนาออกแบบเป็นตัวการ์ตูนในรูปแบบสติกเกอร์ไลน์ และเพื่อเป็นการประชาสัมพันธ์วัฒนธรรมของไทยเบิ้งโคกสลุงให้บุคคลทั่วไปได้รู้จักมากขึ้น ผลการวิจัยพบว่า ชาวไทยเบิ้งโคกสลุงมีสำเนียงภาษาพูดเป็นคำศัพท์เฉพาะตัว สำเนียงที่เปล่งออกมาฟังดูคล้ายสำเนียงเหน่อ เช่น คำว่า เบิ้ง ด๊อก เหว่ย เด้อ รวมถึงการแต่งกายนุ่งโจงกระเบนใส่เสื้ออีหิ้วที่เป็นอัตลักษณ์ สิ่งเหล่านี้ผู้วิจัยได้นำมาพัฒนาออกแบบเป็นการ์ตูนในรูปแบบสติกเกอร์ไลน์จำนวน 40 รูปแบบที่พร้อมใช้งาน และสามารถดาวน์โหลดมาใช้ในการสื่อสารในชีวิตประจำวันได้ เป็นการประชาสัมพันธ์วัฒนธรรมของไทยเบิ้งโคกสลุงอีกทางหนึ่ง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
LINE สื่อทรงพลังครองใจคนไทย. [ออนไลน์] 2560 (อ้างเมื่อ 31 กรกฎาคม 2561). จาก https://blog.infoquest.co.th
ภูธร ภูมะธน. (2541). มรดกวัฒนธรรมไทยเบิ้งลุ่มน้ำป่าสัก ในเขตที่ได้รับผลกระทบจากการสร้างเขื่อนป่าสัก. กรุงเทพฯ : พี เอ ลีฟวิ่ง จำกัด.
สุรชัย เสือสูงเนิน. (2548). การศึกษางานศิลปหัตถกรรมและวิถีชีวิตของชาวไทยเบิ้งโคกสลุง จังหวัดลพบุรี. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
สุธาทิพย์ ธีรานุวรรตน์. (2545). การศึกษาระบบเสียงภาษาไทยเบิ้ง-ไทยเดิ้ง ตำบลโคกสลุง อำเภอพัฒนานิคม จังหวัดลพบุรี. ศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต (ภาษาศาสตร์). มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชาญวิทย์ ตรีประเสริฐ. (2548). พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน การแสดงทางวัฒนธรรมและกระบวนการรื้อฟื้นความเป็นไทยเบิ้ง. วิทยานิพนธ์ สส.ม. กรุงเทพฯ:บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
