การพัฒนาและออกแบบชุดทำงานสตรีจากผ้าซิ่นตีนจก ลาวครั่ง จังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษารูปแบบและลวดลายของผ้าซิ่นตีนจกลาวครั่ง บ้านบ่อกรุ จังหวัดสุพรรณบุรี 2) พัฒนาและออกแบบชุดทํางานสตรีจากผ้าซิ่นจีนจกลาวครั่ง บ้านบ่อกรุ จังหวัดสุพรรณบุรี 3) สำรวจความพึงพอใจของผู้บริโภคที่มีต่อชุดทํางานสตรีจากผ้าซิ่นจีนจกลาวครั่ง บ้านบ่อกรุ จังหวัดสุพรรณบุรี ข้อมูลเบื้องต้นพบว่าผ้าซิ่นตีนจกลาวครั่ง บ้านบ่อกรุ จังหวัดสุพรรณบุรีที่มีการทออยู่ในปัจจุบันเป็นการประยุกต์ลวดลายโบราณทอรวมกันจนเกิดเป็นลวดลายใหม่ แต่ยังคงเอกลักษณ์ของความเป็นลาวครั่งไว้คือ ผ้าซิ่นพื้นสีแดงที่ได้จากการย้อมสีด้วยครั่ง และมีลวดลายขิด จกและมัดหมี่ที่อ่อนช้อย ผู้วิจัยได้นําลวดลายของผ้าซิ่นตีนจกมาใส่ใน ผลิตภัณฑ์ชุดทํางานสตรีและเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นสตรีวัยทํางานจํานวน 100 คนด้วยแบบสอบถามทางอินเตอร์เนต วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ไคสแควร์ และ การวิเคราะห์ความแปรปรวนหลายตัวแปร ผลการวิจัยพบว่า ผู้บริโภคพึงพอใจต่อชุดที่ได้รับเลือกไปตัดเย็บในระดับมาก ผู้ตอบแบบสอบถามร้อยละ 65 อาจจะซื้อชุดทำงานสตรีจากผ้าซิ่นตีนจก ราคาที่เหมาะสมคือ 2,500-3,000 บาท อายุ อาชีพและรายได้ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมและความตั้งใจซื้อชุดทํางานสตรีของผู้บริโภคอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ.(p < 0.05) สตรีที่เป็นพนักงานบริษัทและประกอบอาชีพอิสระมีความพึงพอใจต่อชุดทำงานทั้งสี่แบบสูงกว่าสตรีที่รับราชการอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จรัสพิมพ์ วังเย็น .(2554). การออกแบบเครื่องนุ่งห่มเพื่อการพัฒนารูปแบบสินค้าพื้นเมือง กรณีศึกษา ผ้าจกไทยวน จังหวัดราชบุรี. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี-ราชมงคลพระนคร. กรุงเทพฯ.
ชีวสิทธิ์ บุณยเกียรติ.(มกราคม 2561). พิพิธภัณฑ์ศูนย์วัฒนธรรมลาวครั่งบ้านบ่อกรุ. ฐานข้อมูลพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. สืบค้นเมื่อ 5 เมษายน 2561, https://www.sac.or.th/databases/museumdatabase/review_inside_ByMember_Detail.php?id=2176&CID=106337
ทรงพล ต่วนเทศ .(2555). การศึกษาภูมิปัญญาการทอผ้าพื้นเมืองของคนไทยเชื่อสายลาวครั่ง ในจังหวัดสุพรรณบุรี ชัยนาท และอุทัยธานี. ปริญญานิพนธ์. ศษ.ม กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุษบา หินเธาว์. (2557). การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมของชุมชนเพื่อหาแนวทางอนุรักษ์ฟื้นฟูภูมิปัญญาลาวครั่ง. วารสารปาริชาติ, 27(3), 132-144.
บุษบา หินเธาว์ และลำเนา เอี่ยมสอาด. (2559). การศึกษาเปรียบเทียบกระบวนการสื่อสารเพื่อการดำรงอยู่ของวัฒนธรรมผ้าทอมือลาวครั่งระหว่างชุมชนในพื้นที่ประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารปาริชาติ, 29(2), 109-129.
ปรัชญ์ หาญกล้า และพรสนอง วงศ์สิงห์ทอง. (2557). การออกแบบเครื่องแต่งกายสตรีเพื่อพัฒนางานพื้นถิ่นให้เป็นสินค้าระดับชาติโดยใช้แนวคิดการออกแบบอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาผ้าทอมือ อำเภทเวียงเชียงรุ้ง จังหวัดเชียงราย. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 1(1), 24-31.
พยนต์ กาฬภัคดี. (2555). เอกลักษณ์เฉพาะตัวของชาวลาวครั่ง. สุพรรณบุรี: พิพิธภัณฑ์ศูนย์วัฒนธรรมลาวครั่งบ้านบ่อกรุ.
พัสวี กาฬภัคดี. (2561, พฤษภาคม). สัมภาษณ์โดย ชาติรส การะเวก ที่จังหวัดสุพรรณบุรี.
สุพิศ ศรีพันธุ์. (2555). การปรากฏตัวของชาวลาวครั่งในประเทศไทย. สุพรรณบุรี: พิพิธภัณฑ์ศูนย์วัฒนธรรมลาวครั่งบ้านบ่อกรุ.
อติกานต์ สุทธิวงษ์ และ ศุภรัก สุวรรณวัจน์. (2559). การออกแบบลายพิมพ์ผ้าตีนจกสำหรับสร้างสรรค์แฟชั่นร่วมสมัยจากภูมิปัญญาไทยพวน จังหวัดสุโขทัย. วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(2), 146-158.
ไอรดา สุดสังข์. (2559). การออกแบบและพัฒนาชุดทำงานสตรี ด้วยเทคนิคการจับจีบ จากผ้าทอลายดอกปีบ จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 7(2), 170-179.
Dulayasutcharit, Y., Keawset, P and Chanthapo, A. (2018). The Development of Indigenous Woven Thai-Krnag Products in Central Thailand for the Creative Economy. Dusit Thani College Journal, 12(1), 150-164.)
