การพัฒนาเส้นใยใบอ้อยเพื่อผลิตผลิตภัณฑ์เครื่องประกอบการแต่งกาย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาเส้นใยใบอ้อยด้วยวิธีแช่หมักในน้ำหมักชีวภาพ 2) ผลิตเส้นด้ายใยอ้อยแบบหัตถกรรมโดยใช้เส้นใยรังไหมเป็นส่วนผสม และ 3) ทดสอบมาตรฐานทางอุตสาหกรรมของผ้าทอใยอ้อย เพื่อหาแนวทางออกแบบและผลิตผลิตภัณฑ์ประกอบเครื่องแต่งกาย ผลการวิจัยพบว่า ระดับความเข้มข้นของน้ำหมักชีวภาพที่เหมาะสมคือ ร้อยละ 80 โดยปริมาตร 50 ลิตร ต่อใบอ้อยสดฉีกแกนทิ้ง 10 กิโลกรัม ระยะเวลาแช่หมัก 4 เดือน ได้ค่าผลผลิตร้อยละ 45 แปรสภาพเส้นใยโดยต้มด้วยน้ำเปล่า 10 ลิตร ผสมโซเดียมไฮดรอกไซด์ 0.2 กรัม ที่อุณหภูมิ 100 องศาเซลเซียส เป็นเวลา 1 ชั่วโมง ได้ค่าผลผลิตร้อยละ 55.55 เมื่อนำเส้นใยรังไหมปริมาณร้อยละ 20 40 60 และ 80 ผสมกับเส้นใยอ้อย แล้วใช้กงดีดฝ้ายดีดให้เป็นปุยก่อนฟั่นด้ายพบว่า ทั้ง 4 อัตราส่วน สามารถผลิตเส้นด้ายใยอ้อยได้ การทดสอบมาตรฐานทางอุตสาหกรรมของผ้าทอใยอ้อย มีผลดังนี้ ความคงทนต่อแรงฉีกขาดสูงสุด 32.96 คือ สูตรที่ 3 (60 : 40) แรงดึงขาดของด้ายตามแนวด้ายพุ่ง 4.73 นิวตัน อัตราเร็วของระยะยืด 34.76 มิลลิเมตร คือ สูตรที่ 2 (40 : 60) ค่าเฉลี่ยความหนาสูงสุด 1.291 มิลลิเมตร คือ สูตรที่ 4 (80 : 20) ความโค้งงอของด้ายพุ่ง 5.50 เซนติเมตร คือ สูตรที่ 4 (80 : 20) และมีปริมาณความชื้นเฉลี่ยสูงสุดร้อยละ 8.22 คือ ผืนที่ 4 (80 : 20) เมื่อออกแบบโดยมุ่งเน้นการใช้งานผลิตภัณฑ์เครื่องประกอบการแต่งกายพบว่า ผ้าทอใยอ้อยสามารถผลิตกระเป๋า หมวก และรองเท้า ได้รูปทรง สีสัน สวยงาม และแข็งแรงเหมาะสมต่อการใช้งาน