การออกแบบและพัฒนาเครื่องแต่งกายจากผ้าไทลื้อ อำเภอปัว จังหวัดน่าน สำหรับบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ
Main Article Content
บทคัดย่อ
กลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศ (Lesbian Gay Bisexual and Transgender: LGBT) เป็นตลาดเฉพาะกลุ่มที่มีศักยภาพสูง จึงควรให้ความสำคัญในการศึกษาพฤติกรรมการบริโภค อีกทั้งยังมีการศึกษาเกี่ยวกับเครื่องแต่งกายในกลุ่มนี้น้อยมาก ผู้วิจัยจึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาพฤติกรรมการบริโภคและความต้องการเครื่องแต่งกายของกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ 2. พัฒนาและออกแบบเครื่องแต่งกายจากผ้าทอไทลื้อภูมิปัญญาชาวม้ง อำเภอปัว จังหวัดน่านสำหรับกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ และ 3. ศึกษาความพึงพอใจและทดสอบการยอมรับของผู้บริโภคต่อเครื่องแต่งกายที่ออกแบบสำหรับกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงสำรวจและการวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์เข้าด้วยกัน โดยกลุ่มตัวอย่างการวิจัย คือ กลุ่มเพศทางเลือก 220 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณา การวิเคราะห์ตารางไขว้ และ การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1. ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่นิยมสวมใส่กางเกงและแจ็คเก็ตสีดำ เทา และขาว ตกแต่งด้วยลวดลายไทลื้อสีแดงและขาว 2. ผู้วิจัยได้นําผ้าทอไทลื้อมาพัฒนาเป็นชุดทํางานสตรีจำนวน 12 ชุดโดยใช้แนวโน้มสีและแนวโน้มแฟชั่นสตรี ฤดูใบไม้ผลิ 2021 ชุดทำงานที่พัฒนาขึ้น จำนวน 8 ชุด จาก 12 ชุดที่ได้รับเลือกผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งทอและแฟชั่น 3 ท่าน 3. กลุ่มตัวอย่างพึงพอใจต่อเครื่องแต่งกายจากผ้าไทลื้อในระดับมากถึงมากที่สุด โดยรูปแบบที่ 2 มีระดับความพึงพอใจสูงที่สุด (=4.66) จึงนำแบบดังกล่าวไปพัฒนาเป็นต้นแบบเสมือนด้วยโปรแกรมสร้างแบบ 3 มิติต่อไป กลุ่มตัวอย่างในการสำรวจสี่ในห้ามีความตั้งใจซื้อแน่นอนโดยพิจารณาสินค้าจากการนำเสนอสินค้าที่สวยงาม จำหน่ายในราคา 1,101-1,500 บาท คุณสมบัติของเครื่องแต่งที่มีผลต่อความตั้งใจซื้อ (p < 0.05) คือ แนวทางการออกแบบ และสามารถใส่ได้ในชีวิตประจำวัน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Chauhan, V., Reddy-Best, K. L., Sagar, M., Sharma, A. and Lamba, K. (2019). Apparel Consumption and Embodied Experiences of Gay Men and Transgender Women in India: Variety and Ambivalence, Fit Issues, LGBT-Fashion Brands, and Affordability. Journal of Homosexuality. 1-27.
Majumdar, A. (2012). Apparel impulse behavior among gay men. University of Rhode Island.
Nittaya Angkulanon. (2561). เข้าใจอินไซต์ชาวสีรุ้ง เจาะกำลังซื้อ LGBT ไม่ใช่ตลาด Nich อีกต่อไป. Bangkok Inside. สืบค้นเมื่อ 23 มีนาคม 2563, https://www.thebangkokinsight.com/41361/
Strubel, J. and Petrie, T. A. (2018). Perfect bodies: The relation of gay men's body image to their appearance enhancement product consumption behaviors. Journal of Fashion Marketing and Management. 22(1), 114-28.
เกศทิพย์ กรี่เงิน สมภพ สุวรรณรัฐ และ สุวรรณา นาควิบูลย์วงศ์. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อการซื้อผลิตภัณฑ์ชุมชนประเภทผ้า เครื่องแต่งกายของผู้บริโภค. Dusit Thani College Journal. 12(1), 183-98.
กมลวรรณ พัชรพรพิพัฒน์สารสุข. (2560). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพทางการออกแบบผลิตภัณฑ์แฟชั่นประเภทกระเป๋าจากเศษผ้า ผ้าทอไทลื้อบ้านเฮี้ย อำเภอปัว จังหวัดน่าน. Journal of Fine Arts, Chiang Mai University. 8(1), 60-105.
ปาริชาติ วงษ์ทองดี .(2558). ปัจจัยทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นของผู้บริโภคในตลาดนัดสวนจตุจักร กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสยาม.
ปิยะฉัตร ปวงนิยม จิราทัศน์ รัตนมณีฉัตร และ นิติบดี ศุขเจริญ. (2560). แนวทางในการสร้างโอกาสทางการตลาดจากกลุ่มนักท่องเที่ยวที่มีความหลากหลายทางเพศสำหรับธุรกิจโรงแรม. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts). 10(3), 55-71.
รัษฎา วงศ์อนันต์ อุดมศักดิ์ สาริบุตร และ จตุรงค์ เลาหะเพ็ญแสง. (2558). การศึกษาศิลปวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธ์ไทลื้อเพื่อการออกแบบพัฒนาเครื่องประกอบการแต่งกาย. Journal of Industrial Education. 14(3), 368-75.
วัฒนะ จูฑะวิภาต. (2555). ผ้าทอกับชีวิตคนไทย. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
วุฒิพงษ์ ฉั่วตระกูล พิญญ์ ตนานนท์ และ กอบกาญจน์ พจน์ชนะชัย. (2556). การพัฒนากลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดผลิตภัณฑ์ผ้าทอของกลุ่มหัตถกรรมผ้าทอไทลื้อบ้านลวงใต้อำเภอดอยสะเก็ดจังหวัดเชียงใหม่. Journal of Community Development and Life Quality. 1(3), 171-82.
สุภัทณี เปี่ยมสุวรรณกิจ บุญสม เกษะประดิษฐ์ และ กนกรัตน์ ยศไกรฒ. (2561). การดำรงอยู่ของผ้าทอไทลื้อในจังหวัดเชียงราย : บทวิเคราะห์เศรษฐกิจวัฒนธรรม. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 11(1), 74-88.
องค์ สุริยะเมฆะ. (2558). สถานภาพการศึกษาชาติพันธ์ไทลื้อ ตั้งแต่ พ.ศ. 2480 – 2540 The State of Lue Studies from the 1930s to the 1990s. Ramkhamhaeng University Journal Humanities Edition. 34(1), 127-46.