การออกแบบลายผ้าจากแรงบันดาลใจศิลปะลวดลายทวารวดีเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ

Main Article Content

ปิยะวรรณ ปิ่นแก้ว

บทคัดย่อ

การออกแบบลายผ้าทวารวดีเป็นการสร้างสรรค์ผลงานโดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมทวารวดีในมิติของเศรษฐกิจสร้างสรรค์  คือ การนำเอาลวดลายประดับบนประติมากรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐมมาเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบ เพื่อสะท้อนไปสู่การสร้างอัตลักษณ์และความงามบนผืนผ้าที่มุ่งเน้นประโยชน์ใช้สอยรวมถึงความสวยงามทางสุนทรียศาสตร์ และเป็นต้นแบบให้กับผู้ประกอบการหรือผู้ที่มีความสนใจและเห็นคุณค่าศิลปกรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐม โดยผู้วิจัยใช้กระบวนการออกแบบสร้างสรรค์ลวดลายผ้าทอและลวดลายผ้าพิมพ์และนำไปสู่กระบวนการคัดเลือกและประเมินศักยภาพลวดลายผ้าโดยผู้เชี่ยวชาญ โดยมีวัตถุประสงค์ในการศึกษา คือ 1) เพื่อออกแบบลายผ้าจากลวดลายประดับบนประติมากรรมสมัยทวารวดีในจังหวัดนครปฐม 2) เพื่อสร้างต้นแบบลายทอและผ้าพิมพ์ที่สามารถผลิตได้จริงและสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ ผลการศึกษาพบว่า ลวดลายผ้าทอจำนวน  12 ลาย มีศักยภาพสะท้อนศิลปกรรมทวารวดีอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.55 (SD=0.32)  มีศักยภาพด้านการสร้างสรรค์ลวดลายผ้าทวารวดีอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.55 (SD=0.35)  ศักยภาพด้านการผลิตอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.55 (SD=0.28)   ศักยภาพด้านเศรษฐกิจ อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.41 (SD=0.24)   ลวดลายผ้าพิมพ์จำนวน 11 ลาย มีศักยภาพสะท้อนศิลปกรรมทวารวดีอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.63 (SD=0.01)  ศักยภาพด้านการสร้างสรรค์ลวดลายผ้าทวารวดีอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.61 (SD=0.15)  ศักยภาพด้านการผลิตอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.53 (SD=0.28)   ศักยภาพด้านเศรษฐกิจอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.60 (SD=0.22)   


 


 

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จอห์น ฮาวกินส์. (2552). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ : เขามั่งค่ังกันได้อย่างไร. แปลโดย คุณากร วาณิชย์วิรุฬห์. กรุงเทพมหานคร:

อัมรินทร์พร้ินติ้ง แอนด์ พับลิชช่ิง.

ดุษฎี สุนทรารชุน. (2531). ออกแบบลายผ้า กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล และแพทรีเซีย ซีสแมน. (2530). ผ้าลานนา ยวน ลื้อ ลาว. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : โครงการศูนย์

ส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล. (2535). ผ้าเอเชีย : มรดกร่วมทางวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ร่วมกับสำนักงาน

คณะกรรมการแห่งชาติและองค์การศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒธรรมสหประชาชาติ.

ธิดา สาระยา. (2545). ทวารวดี : ต้นประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

นุกูล ชมพูนิช. (2551). ทวารวดีศรีนครปฐม. นครปฐม: ศูนย์การเรียนรู้ทวารวดี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

ปรเมธี วิมลศิริ (2552). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ : ทางรอดของเศรษฐกิจไทยในทำไมต้องเศรษฐกิจ สร้างสรรค์ กรุงเทพฯ : (TCDC).

ปิยะวรรณ ปิ่นแก้ว และคณะ. (2553) การศึกษาลวดลายประดับบนประติมากรรมสมัยทวารวดี

ในจังหวัดนครปฐม เพื่อออกแบบลวดลายเลขศิลป์ 2 มิติ. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

ผาสุข อินทราวุธ. (2551). ทวารวดีธรรมจักร. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.

.มนัสศักดิ์ รักอู่. (2552). สรรสาระ : 125 ปี การศึกษาเรื่องอารยธรรมทวารวดี บริเวณลุ่มแม่น้ำแม่กลองและท่าจีน.

ใน สรรสาระอารยธรรมทวารวดี. (หน้า 7-80). นครปฐม: ศูนย์การเรียนรู้ทวารวดี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

เลอสม สถาปิตานนท์. (2532). การออกแบบคืออะไร กรุงเทพฯ: 49 กราฟฟิค & พับบลิเคชั่น.

วิรุณ ตั้งเจริญ. (2545). ออกแบบกราฟิค (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อีแอนด์ไอคิว.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2547). ศิลปะทวารวดี : วัฒนธรรมพุทธศาสนายุคแรกเริ่มในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

สันติ เล็กสุขุม. (2545). กนกในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

สรัญญา สุริยรัตนกร, กฤษฎา พิณศรี และประภัสสร โพธิ์ศรีทอง. (2542). พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระปฐมเจดีย์. กรุงเทพฯ

: สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากร

สิโรตน์ ภินันท์รัชต์ธร. (2549). ลวดลายปูนปั้นสมัยทวารวดี. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ ศรีทวรวดี

ศวรปุณยะ ศิลป์แผ่นดิน ถิ่นอารยะ วันที่ 20-22 ธันวาคม 2549. นครปฐม: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

อภิสิทธิ์ ไล่สัตรูไกล. (2552). ความคิดสร้างสรรค์ขับเคลื่อนเศรษฐกิจในทำไมต้องเศรษฐกิจสร้างสรรค์ กรุงเทพฯ : (TCDC).

อัจฉราพร ไศละสูต. (2524). การออกแบบลวดลายผ้าและเทคนิคการพิมพ์. กรุงเทพฯ : สหประชาพานิช.

อุษา ง้วนเพียรภาค. (2548). โบราณวัตถุในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระปฐมเจดีย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ

กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม.

เอื้อเอ็นดู ดิศกุล ณ อยุธยา. (2549). แบบฝึกหัดการออกแบบพื้นฐาน 2 มิติ. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.