การออกแบบลายผ้าจากแรงบันดาลใจศิลปะลวดลายทวารวดีเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การออกแบบลายผ้าทวารวดีเป็นการสร้างสรรค์ผลงานโดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมทวารวดีในมิติของเศรษฐกิจสร้างสรรค์ คือ การนำเอาลวดลายประดับบนประติมากรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐมมาเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบ เพื่อสะท้อนไปสู่การสร้างอัตลักษณ์และความงามบนผืนผ้าที่มุ่งเน้นประโยชน์ใช้สอยรวมถึงความสวยงามทางสุนทรียศาสตร์ และเป็นต้นแบบให้กับผู้ประกอบการหรือผู้ที่มีความสนใจและเห็นคุณค่าศิลปกรรมทวารวดีในจังหวัดนครปฐม โดยผู้วิจัยใช้กระบวนการออกแบบสร้างสรรค์ลวดลายผ้าทอและลวดลายผ้าพิมพ์และนำไปสู่กระบวนการคัดเลือกและประเมินศักยภาพลวดลายผ้าโดยผู้เชี่ยวชาญ โดยมีวัตถุประสงค์ในการศึกษา คือ 1) เพื่อออกแบบลายผ้าจากลวดลายประดับบนประติมากรรมสมัยทวารวดีในจังหวัดนครปฐม 2) เพื่อสร้างต้นแบบลายทอและผ้าพิมพ์ที่สามารถผลิตได้จริงและสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ ผลการศึกษาพบว่า ลวดลายผ้าทอจำนวน 12 ลาย มีศักยภาพสะท้อนศิลปกรรมทวารวดีอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.55 (SD=0.32) มีศักยภาพด้านการสร้างสรรค์ลวดลายผ้าทวารวดีอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.55 (SD=0.35) ศักยภาพด้านการผลิตอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.55 (SD=0.28) ศักยภาพด้านเศรษฐกิจ อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.41 (SD=0.24) ลวดลายผ้าพิมพ์จำนวน 11 ลาย มีศักยภาพสะท้อนศิลปกรรมทวารวดีอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.63 (SD=0.01) ศักยภาพด้านการสร้างสรรค์ลวดลายผ้าทวารวดีอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.61 (SD=0.15) ศักยภาพด้านการผลิตอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.53 (SD=0.28) ศักยภาพด้านเศรษฐกิจอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.60 (SD=0.22)
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จอห์น ฮาวกินส์. (2552). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ : เขามั่งค่ังกันได้อย่างไร. แปลโดย คุณากร วาณิชย์วิรุฬห์. กรุงเทพมหานคร:
อัมรินทร์พร้ินติ้ง แอนด์ พับลิชช่ิง.
ดุษฎี สุนทรารชุน. (2531). ออกแบบลายผ้า กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล และแพทรีเซีย ซีสแมน. (2530). ผ้าลานนา ยวน ลื้อ ลาว. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : โครงการศูนย์
ส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล. (2535). ผ้าเอเชีย : มรดกร่วมทางวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ร่วมกับสำนักงาน
คณะกรรมการแห่งชาติและองค์การศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒธรรมสหประชาชาติ.
ธิดา สาระยา. (2545). ทวารวดี : ต้นประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
นุกูล ชมพูนิช. (2551). ทวารวดีศรีนครปฐม. นครปฐม: ศูนย์การเรียนรู้ทวารวดี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ปรเมธี วิมลศิริ (2552). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ : ทางรอดของเศรษฐกิจไทยในทำไมต้องเศรษฐกิจ สร้างสรรค์ กรุงเทพฯ : (TCDC).
ปิยะวรรณ ปิ่นแก้ว และคณะ. (2553) การศึกษาลวดลายประดับบนประติมากรรมสมัยทวารวดี
ในจังหวัดนครปฐม เพื่อออกแบบลวดลายเลขศิลป์ 2 มิติ. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
ผาสุข อินทราวุธ. (2551). ทวารวดีธรรมจักร. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
.มนัสศักดิ์ รักอู่. (2552). สรรสาระ : 125 ปี การศึกษาเรื่องอารยธรรมทวารวดี บริเวณลุ่มแม่น้ำแม่กลองและท่าจีน.
ใน สรรสาระอารยธรรมทวารวดี. (หน้า 7-80). นครปฐม: ศูนย์การเรียนรู้ทวารวดี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
เลอสม สถาปิตานนท์. (2532). การออกแบบคืออะไร กรุงเทพฯ: 49 กราฟฟิค & พับบลิเคชั่น.
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2545). ออกแบบกราฟิค (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อีแอนด์ไอคิว.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2547). ศิลปะทวารวดี : วัฒนธรรมพุทธศาสนายุคแรกเริ่มในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
สันติ เล็กสุขุม. (2545). กนกในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
สรัญญา สุริยรัตนกร, กฤษฎา พิณศรี และประภัสสร โพธิ์ศรีทอง. (2542). พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระปฐมเจดีย์. กรุงเทพฯ
: สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากร
สิโรตน์ ภินันท์รัชต์ธร. (2549). ลวดลายปูนปั้นสมัยทวารวดี. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ ศรีทวรวดี
ศวรปุณยะ ศิลป์แผ่นดิน ถิ่นอารยะ วันที่ 20-22 ธันวาคม 2549. นครปฐม: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
อภิสิทธิ์ ไล่สัตรูไกล. (2552). ความคิดสร้างสรรค์ขับเคลื่อนเศรษฐกิจในทำไมต้องเศรษฐกิจสร้างสรรค์ กรุงเทพฯ : (TCDC).
อัจฉราพร ไศละสูต. (2524). การออกแบบลวดลายผ้าและเทคนิคการพิมพ์. กรุงเทพฯ : สหประชาพานิช.
อุษา ง้วนเพียรภาค. (2548). โบราณวัตถุในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระปฐมเจดีย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ
กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม.
เอื้อเอ็นดู ดิศกุล ณ อยุธยา. (2549). แบบฝึกหัดการออกแบบพื้นฐาน 2 มิติ. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.