การพัฒนาตราสินค้าและฉลากบนบรรจุภัณฑ์สำหรับผลิตภัณฑ์มะพร้าวแปรรูป ตำบลลำพญา อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์รูปแบบเฉพาะตัว และอัตลักษณ์เชิงพื้นที่ของตลาดน้ำลำพญา จากบริบทธรรมชาติ สังคม เศรษฐกิจ และศิลปะและวัฒนธรรม นำไปสู่การกำหนดกลุ่มโทนสี การสร้างภาพประกอบนามธรรม ภาพประกอบที่เกิดจากการวาดและการตัดทอน เพื่อนำไปประยุกต์ใช้ในการพัฒนาตราสินค้าและฉลากบนบรรจุภัณฑ์สำหรับผลิตภัณฑ์มะพร้าวแปรรูปตำบลลำพญา ใช้วิธีวิจัยแบบการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) รวบรวมข้อมูลโดยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ รวมทั้งการถ่ายทอดองค์ความรู้รูปแบบเฉพาะตัว อัตลักษณ์เชิงพื้นที่และการประกอบบรรจุภัณฑ์ เพื่อให้สามารถนำไปดำเนินการได้อย่างต่อเนื่องภายหลังเสร็จสิ้นโครงการวิจัย ผลการวิจัย พบว่า
- 1. ความพึงพอใจต่อผลงานการออกแบบที่จัดอยู่ในระดับมากที่สุด ได้แก่ ตราสินค้ามีการใช้สีในการออกแบบเหมาะสม (Mean=5.00, S.D.= 0.00) ฉลากบนบรรจุภัณฑ์มีรูปทรง สวยงาม โดดเด่นมีเอกลักษณ์ เฉพาะตัว และฉลากบนบรรจุภัณฑ์มีการจัดองค์ประกอบอย่างเหมาะสม มีค่าเฉลี่ยเท่ากัน (Mean=5.00, S.D.=0.00) ส่วนความพึงพอใจต่อบรรจุภัณฑ์ คือ สามารถนำไปใช้เป็นบรรจุภัณฑ์ของผลิตภัณฑ์ตลาดน้ำลำพญา (Mean=4.94, S.D.=0.32)
- ผลการทดสอบประสิทธิภาพของบรรจุภัณฑ์ พบว่า บรรจุภัณฑ์รูปแบบใหม่ (ชนิดถุงซิปล็อคกระดาษคราฟท์) สามารถชะลอการเปลี่ยนแปลงความคล้ำของสีมะพร้าวคั่วได้ โดยในบรรจุภัณฑ์รูปแบบใหม่ มีอายุการเก็บรักษาไม่เกิน 42 วัน และบรรจุภัณฑ์รูปแบบเดิมมีอายุการเก็บรักษาไม่เกิน 21 วัน
3 การทดลองการตลาดผลิตภัณฑ์ พบว่า ในระยะการทดลองการตลาดผลิตภัณฑ์เดือนมกราคม-เดือนมีนาคม 2564 เป็นรายได้จากการขายหน้าร้านที่ตลาดน้ำลำพญา ส่วนช่วงเดือนเมษายน-เดือนพฤษภาคม 2564 เป็นรายได้จากการขายแบบออนไลน์ เนื่องมาจากสถานการณ์การการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) พบว่า อัตรากำไรขั้นต้นเฉพาะผลิตภัณฑ์มะพร้าวคั่วในช่วงกิจกรรมการทดลองการตลาดผลิตภัณฑ์อยู่ที่ ร้อยละ 50 ขึ้นไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2563). Smart product สร้างมูลค่าเพิ่มผลผลิตการเกษตร. เข้าถึงได้จาก
https://www.prachachat.net/columns/news-465697
จิรโมทย์ สินไชย. (2551). รูปลักษณ์ของบรรจุภัณฑ์กับการสื่อความหมายของสินค้าประเภทไปรเวทแบรนด์. วิทยานิพนธ์,
สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ดวงฤทัย ธํารงโชติ. (2550). เทคโนโลยีภาชนะบรรจุ. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร.
นิโอะ ปูซู อิบรอเอ็ง ปิยา วสันต์ พลาศัย และสับรี สะนอ. (2563). การพัฒนาวิธีทำมะพร้าวคั่วโดยใช้ลมร้อนร่วมกับไซโคลน.
วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 12(2), 154-167.
ประชิด ทิณบุตร. (2531). การออกแบบบรรจุภัณฑ์. กรุงเทพฯ : โอ.เอส.พริ้นติ้ง
ประชิด ทิณบุตร และนรรชนภ ทาสุวรรณ. (2561). การใช้ทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการออกแบบพัฒนาตราสัญลักษณ์และ
รูปลักษณ์บรรจุภัณฑ์สินค้าประเภทสมุนไพร สำหรับกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ในเขตพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนบน 2.
วารสารจันทรเกษมสาร, 24(47), 126-141.
วรารัตน์ สานนท์ ปิยวรรณ ธรรมบำรุง เพ็ญพักตร์ แกล้วเดชศรี วิรัติ จันทรทรัพย์ และศรัณยา จังโส. (2561). อดีตถึงปัจจุบัน
แนวทางการพัฒนาอาหารท้องถิ่นที่เป็นอัตลักษณ์ของจังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎ
นครปฐม, 5(1), 133-134.
ศูนย์การบรรจุหีบหอไทย. (2546). หลักการออกแบบบรรจุภัณฑ์. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศ
ไทย.
ศูนย์เครือข่ายข้อมูลอาหารครบวงจร. (2554). การออกแบบกราฟฟิก. เข้าถึงได้จาก
http://www.foodnetworksolution.com/news_and_articles
สมเดช รุ่งศรีสวัสดิ์. (2558). การพัฒนาการสื่อสารภาพลักษณ์และตราสินค้าแหล่งท่องเที่ยวอําเภอบางคนที จังหวัด
สมุทรสงคราม บนฐานเศรษฐกิจสร้างสรรค์และการมีส่วนร่วมของชุมชนอย่างยั่งยืน (รายงานการวิจัย) .มหาวิทยาลัย
ราชภัฏสวนสุนันทา.
สิตางศุ์ เจนวินิจฉัยกุล. (2548). การออกแบบกราฟิกบรรจุภัณฑ์. คณะศิลปกรรมและสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย
เทคโนโลยี ราชมงคลล้านนา.
อรัญ วานิชกร จุฑาธิปต์ จันทร์เอียด อังสุมาลิน จำนงชอบ และคุณัญญา ชาญวิถี. (2557). การออกแบบสินค้าที่ระลึกพหุลักษณ์
จากสปาและการนวดไทย เพื่อยกระดับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทร
วิโรฒ, 22(1), 31-44.