การศึกษาคุณค่างานหัตถกรรมท้องถิ่นของชุมชนต้นแบบเพื่อนำไปสู่การบริหารจัดการ ภูมิปัญญาสร้างสรรค์ของเครือข่ายย่าน ตามแนวแกนเมืองมรดกโลกสุโขทัย ศรีสัชนาลัย และกำแพงเพชร

Main Article Content

อัมพิกา อำลอย

บทคัดย่อ

        การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณค่างานหัตถกรรมท้องถิ่นของชุมชน ซึ่งผู้วิจัยสร้างเกณฑ์ในการคัดเลือกชุมชนต้นแบบ จำนวน 3 ชุมชน เพื่อเป็นตัวแทนของชุมชนเป้าหมายโดยรอบอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ศรีสัชนาลัย และกำแพงเพชร จำนวน 19 ชุมชน เป็นงานวิจัยภาคสนาม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ได้แก่ กลุ่มผู้นำชุมชน จำนวน 19 คน ใช้วิธีสุ่มแบบเจาะจง และกลุ่มประชาชนในชุมชนที่เกี่ยวข้องกับการทำหัตถกรรมท้องถิ่นของชุมชน จำนวน 95 คน ใช้วิธีเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบโควตา จากนั้นนำข้อมูลที่เก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารและการสำรวจภาคสนามมาวิเคราะห์เชิงคุณภาพ โดยนำเสนอผลการวิเคราะห์ผ่านการบรรยาย ผลการวิจัยพบว่า ตัวชี้วัดคุณค่างานหัตถกรรมท้องถิ่นของชุมชนต้นแบบ สามารถจำแนกออกเป็น 4 ด้าน ได้แก่ ด้านที่หนึ่ง คุณค่าความเป็นอัตลักษณ์เฉพาะถิ่น ด้านที่สอง คุณค่าของวัสดุและกรรมวิธีการผลิต ด้านที่สาม คุณค่าทางความงาม และด้านที่สี่ คุณค่าทางประโยชน์ใช้สอย นอกจากนี้รูปแบบการพัฒนาหัตถกรรมท้องถิ่นของชุมชนสอดคล้องกับวัฒนธรรม แสดงให้เห็นถึงการอนุรักษ์และประยุกต์ภูมิปัญญาท้องถิ่น รวมทั้งรูปแบบการบริหารจัดการที่ให้ความสำคัญกับการมีส่วนร่วมของประชาชนในชุมชนและอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วน ถือว่าเป็นเครื่องมือสำคัญในการอนุรักษ์คุณค่าของมรดกทางวัฒนธรรมของชุมชน ศักยภาพดังกล่าว นำไปสู่การพัฒนาหรือปรับปรุงแนวทางการบริหารจัดการที่สามารถเชื่อมโยงการพัฒนาหัตถกรรมท้องถิ่นในลักษณะระบบเครือข่ายและสามารถเชื่อมโยงเอกลักษณ์ด้านหัตถกรรมท้องถิ่นกับพื้นที่ศึกษา ต่อยอดสู่การสร้างกลไกการสนับสนุนของชุมชน เพื่อนำไปสู่การบริหารจัดการภูมิปัญญาสร้างสรรค์ของเครือข่ายย่าน ตามแนวแกนเมืองมรดกโลกสุโขทัย ศรีสัชนาลัย และกำแพงเพชรต่อไป

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร. (2564). ชนเผ่าเมี่ยน หรือ เย้า ตำบลคลอง

ลานพัฒนาอำเภอคลองลาน จังหวัดกำแพงเพชร. สืบค้นเมื่อ 15 เมษายน 2564, จาก

https://acc.kpru.ac.th/KPPStudies/index.php?title=ชนเผ่าเมี่ยน_หรือ_เย้า_ตำบลคลองลานพัฒนา_อำเภอคลอง

ลาน_จังหวัดกำแพงเพชร.

ชนากานต์ ชัยรัตน์. (2553). ต้นทุนและผลตอบแทนจากผลิตภัณฑ์ผ้าหมักโคลนย้อมสีธรรมชาติของกลุ่มทอผ้าบ้านนาต้นจั่น

ตำบลบ้านตึก อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย (บช.ม). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ณิชาดา วิเศษกาศ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา บ้านนาต้นจั่น ตำบลบ้านตึก

อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย (รป.ม). พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.

ตระกูลพันธ์ พัชรเมธา. (2559). ผลิตภัณฑ์หัตถกรรมกับการพัฒนาสู่สินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์. วารสารมหาวิทยาลัย

ศิลปากร, 36(1), 67-80.

ถมรัตน์ เงินทอง และเพชรา บุดสีทา. (2564). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกผ้าปักชาวเขาเพื่อเพิ่มช่องทางการตลาดสำหรับ

กลุ่มผ้าปักชาวเขา บ้านคลองเตย ตำบลคลองลานพัฒนา จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารวิชาการบัณฑิตศึกษาและ

สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 11(2), 55-64.

วราภรณ์ มั่นทุ่ง วิติยา ปิดตังนาโพธิ์ และนิรัช สุดสังข์. (2558). ผลของการใช้เปลือกหอยและผงเหล็กที่มีต่อการพัฒนารูปแบบ

เครื่องปั้นดินเผาบ้านทุ่งหลวง จังหวัดสุโขทัย. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 6(1),

-89.

วัชรพงษ์ ชุมดวง และคณะ. (2562). แผนงานวิจัย การบูรณาการการท่องเที่ยวสร้างสรรค์ พื้นที่โดยรอบตามแนวแกนเมือง

มรดกโลก ศรีสัชนาลัย-สุโขทัย-กำแพงเพชร. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาตร์ วิจัย และนวัตกรรม

(สกสว.).

วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. (2553). ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้าน : เอกลักษณ์เฉพาะถิ่น. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 30(1), 163-182.

สุธิดา มาอ่อน. (2565). ศิลปะแห่งการร่วมสร้างสรรค์ในชุมชนเครื่องปั้นดินเผาบ้านทุ่งหลวง อำเภอคีรีมาศ จังหวัดสุโขทัย.

วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 13(1), 26-40.

สุมาวลี จินดาพล และคณะ. (2562). โครงการย่อยที่ 2 โครงการนำร่องต้นแบบการบริหารจัดการชุมชน เพื่อการท่องเที่ยว

เชิงสร้างสรรค์พื้นที่โดยรอบตามแนวแกนเมืองมรดกโลก ศรีสัชนาลัย-สุโขทัย-กำแพงเพชร. กรุงเทพฯ: สำนักงาน

คณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาตร์ วิจัย และนวัตกรรม (สกสว.).

อัมพิกา อำลอย. (2564). การบริหารจัดการภูมิปัญญาท้องถิ่นในชุมชนในประเทศไทย. วารสารวิชาการการออกแบบ

สภาพแวดล้อม, 8(1), 170-191.

อิสรีย์ นรเศรษฐาภรณ์. (2561). การสงวนรักษาผ้าหมักโคลน บ้านนาต้นจั่น อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย (ศศ.ม). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

โอกามา จ่าแกะ. (2560). กระบวนการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นหัตถกรรมผ้าปักชาวเขาสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์ :

กรณีศึกษากลุ่มชาติพันธุ์ชาวไทยภูเขาชนเผ่าม้งและเมี่ยน จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และ

สังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร (สักทอง), 23(3), 52-70.