การขยายอิทธิพลทางเศรษฐกิจของจีนในภูมิภาคอาเซียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ประเทศจีนและกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนได้จัดทำความร่วมมือและข้อตกลงด้านเศรษฐกิจตามลำดับดังนี้คือ 1) ทำความตกลงด้านการค้าบริการ เมื่อ พ.ศ.2547 2) จัดทำความตกลงด้านการลงทุน เมื่อพ.ศ. 2550และ 3) จัดทำความตกลงเขตการค้าเสรีจีน-อาเซียน มีผลโดยสมบูรณ์เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2553 ผลจากการจัดทำความตกลงดังกล่าวทำให้อัตราภาษีศุลกากรส่วนใหญ่ของจีนกับสมาชิกเก่า 6 ประเทศของอาเซียนเหลือร้อยละศูนย์ (0) เมื่อ พ.ศ. 2552 และผลรวมมูลค่าการค้าระหว่างจีนกับอาเซียนในรอบปี 2555 มีมูลค่ากว่า 4 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ ขณะที่มูลค่าการลงทุนระหว่างจีนกับอาเซียนมีมูลค่ากว่า 5 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ ปี 2558โดยประเทศจีนได้เข้ามามีอิทธิพลทางเศรษฐกิจในอาเซียนทั้งด้านการค้า การลงทุน และการท่องเที่ยวอย่างเต็มตัวเนื่องจากอาเซียนมีบทบาททางด้านเศรษฐกิจในเวทีเศรษฐกิจโลก เพราะอาเซียนมีตลาดขนาดใหญ่ มีกำลังซื้อสูง ซึ่งทำให้นักลงทุนจากภายนอกภูมิภาคสนใจเข้ามาทำการค้าลงทุนกับอาเซียนมากขึ้นจึงทำให้จีนสนใจที่จะเข้ามาขยายฐานทางเศรษฐกิจมาสู่อาเซียนอันจะช่วยเพิ่มความสามารถในการแข่งขันและต่อรองในเวทีการค้าโลกที่เพิ่มขึ้นด้วย
ประเทศจีนได้ก้าวขึ้นเป็นคู่ค้าอันดับ 1 ของอาเซียน และ 10 ประเทศในอาเซียนรวมกันก็เป็นคู่ค้าอันดับ 3 ของจีน โดยเฉพาะสินค้าจีนได้เข้ามาเปิดตลาดอาเซียนจนทำให้ยอดนำเข้าสินค้าจีนของอาเซียนขยายสัดส่วนเพิ่มจากร้อยละ 8.5 ของการนำเข้าทั้งหมดของอาเซียนในปี 2546ขยับเพิ่มเป็นร้อยละ 16.9 ในปี พ.ศ. 2556 และการค้าระหว่างจีน-อาเซียนมีมูลค่าสูงถึง 443,600 ล้านดอลลาร์ จีนจึงมุ่งเน้นการขยายบทบาทและอำนาจโดยใช้เศรษฐกิจและวัฒนธรรมเป็นเครื่องมือ (Soft Power) เพิ่มมากขึ้นที่จะกลายเป็นประเทศที่มีขนาดของเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดของโลกภายในปี พ.ศ. 2568 โดยจีนได้กำหนดเป้าหมายจากปัจจุบันจำนวน1ล้านล้านเหรียญสหรัฐเป็น 4 ล้านล้านเหรียญสหรัฐในปี พ.ศ. 2563 จึงทำให้ประเทศจีนกลายเป็นผู้ที่มีอิทธิพลต่อการกำหนดทิศทางในการแข่งขันทางเศรษฐกิจในภูมิภาคอาเซียนอย่างชัดเจน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
http://www.thaifta.com/thaifta/portals/0/factbook_cn.pdf.
2. กรมอาเซียน. 2558. “อาเซียน-จีน เสาสำคัญแห่งสันติภาพและความเจริญรุ่งเรืองของภูมิภาค.” เข้าถึงเมื่อ 12 ตุลาคม
2559. http://www.aseanthai.net/ewt_news.php?nid=1050&filename=index.
3. กระทรวงการต่างประเทศ. 2555. “สนธิสัญญามิตรภาพและความร่วมมือในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.” เข้าถึงเมื่อ
14 ตุลาคม 2559. http://www.mfa.go.th/asean/contents/files/asean-media-center-20121203-175739-
200288.pdf.
4. เกียรติชัย พงษ์พาณิชย์. 2556. “จีน-อาเซียน.” สยามธุรกิจ 19 (1376): 16.
5. ไชยสิทธิ ตันตยกุล. มปป. “อนาคตของความสัมพันธ์ระหว่างจีนกับอาเซียน.” ศูนย์ศึกษายุทธศาสตร์ สถาบันวิชาการ
ป้องกันประเทศ, เข้าถึงเมื่อ 8 กันยายน 2559. http://www.vijaichina.com/sites/default/files.pdf.
6. “บทบาทของอาเซียนในเวทีโลก.” มปป. เข้าถึงเมื่อ 24 ตุลาคม 2559.https://sites.google.com/site/aseanasean
11/phasa-10-prathes-xaseiyn
7. “บทวิเคราะห์อาเซียน เรื่อง แนวโน้มความสัมพันธ์ระหว่างประเทศจีนกับอาเซียน.” มปป. เข้าถึงเมื่อ 8 กันยายน 2559.
https://sites.google.com/site/phasachinnaru/xaseiyn
8. พงษ์ศักดิ์ สมบุญ. 2557. “บทบาทของประเทศไทยต่อการขยายอิทธิพลของจีนและการรักษาอิทธิพลของสหรัฐอเมริกาใน
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.” นาวิศาสตร์ 97(10): 44-45.
9. มงคล วิศิษฏ์สตัมภ์. 2557. “อาเซียน-จีน เสาสำคัญแห่งสันติภาพและความเจริญรุ่งเรืองของภูมิภาค.” กรมอาเซียน.
เข้าถึงเมื่อ 6 กันยายน 2559, http://www.aseanthai.net/ewt_news.php?nid=1050&filename=index_2.
10. ศูนย์ข้อมูลเพื่อเศรษฐกิจไทยในจีน. มปป. “ข้อมูลเศรษฐกิจจีน.” Thaibizchina, เข้าถึงเมื่อ 10 กันยายน 2559.
http://www.thaibizchina.com/thaibizchina/th/about-china/economy.php.
11. สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์. 2559. “สถิติประชากรอาเซียน.” เข้าถึงเมื่อ 18 ตุลาคม 2559. http://bps.moph.go.th
/new_bps/node/31.
12. สำนักหอสมุดมหาวิทยาลัยบูรพา. มปป. “อาเซียน:สาระน่ารู้.” เข้าถึงเมื่อ 10 กันยายน 2559. http://www.lib.buu.
ac.th/webnew2/?page_id=1286.
13. อักษรศรี พานิชสาส์น. 2557. “อิทธิพลมังกรจีนในอาเซียน.” เข้าถึงเมื่อ 8 กันยายน 2559, Bangkokbiznews,
http://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/568125#sthash.LeTVmOPm.dpuf
ภาษาอังกฤษ
1. Zhang, Yunling and Tang Shiping. 2005. “China Regional Strategy.” In Power Shift: China and Asia’s New
Dynamics, edited Shambaugh, David, 48-68. California: University of California Press.
