ความท้าทายและโอกาสของตลาดออนไลน์: งานหัตถกรรมทองเหลืองในพื้นที่ศึกษารัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดียและจังหวัดอุบลราชธานี ประเทศไทย ช่วงทศวรรษที่ผ่านมาจนถึงสมัยแห่งการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19

Main Article Content

Sitthichai Smanchat

บทคัดย่อ

หัตถกรรมอุตสาหกรรมมีบทบาทสำคัญในด้านเศรษฐกิจและการดำรงชีวิตของชาวชนบททั้งในประเทศอินเดียและประเทศไทย การพัฒนางานหัตถกรรมหล่อทองเหลืองแบบสูญขี้ผึ้งเป็นความท้าทายและโอกาสสำหรับตลาดออนไลน์ในปัจจุบัน งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเปรียบเทียบงานหล่อทองเหลืองแบบสูญขี้ผึ้งระหว่างรัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย กับจังหวัดอุบลราชธานี ประเทศไทย โดยการสำรวจภาคสนามในประเทศไทยและรวบรวม ทั้งสังเคราะห์และวิเคราะห์ข้อมูลจากข้อมูลภาคเอกสารและข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต โดยเฉพาะข้อมูลในประเทศอินเดีย ซึ่งพบว่าทั้งอินเดียและไทยมีงานหล่อทองเหลืองแบบสูญขี้ผึ้ง โดยใช้เทคนิคการหล่อโลหะแบบดั้งเดิมที่เก่าแก่ที่สุด ที่มีมาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ รัฐบาลอินเดียสนับสนุนสภาหัตถกรรมอินเดีย ที่ก่อตั้งขึ้นตั้งแต่ปี 2507 เป็นสมาคมที่ไม่แสวงหาผลกำไรในการพัฒนาและช่วยการตลาดงานหัตถกรรมอินเดีย ซึ่งรวมงานหล่อทองเหลืองแบบสูญขี้ผึ้ง ในขณะที่ประเทศไทยเพิ่งก่อตั้ง SACICT ในปี 2546 ขึ้นเพื่อปฏิบัติภารกิจแบบเดียวกัน


ตั้งแต่ทศวรรษที่ผ่านมาจนถึงยุคการระบาดใหญ่ของโรคโควิด 19 (ค.ศ.2019-2021) งานหล่อทองเหลืองแบบสูญขี้ผึ้งของประเทศอินเดียเป็นที่ต้องการของตลาดมากกว่าประเทศไทยทั้งในประเทศและต่างประเทศ ด้วยมีการส่งเสริมการตลาดออนไลน์ สร้างมูลค่าเพิ่มจากมุมมองประวัติศาสตร์ และเผยแพร่บนเว็บไซต์ต่าง ๆ เป็นภาษาอังกฤษ การพัฒนาการออกแบบผลิตภัณฑ์ของประเทศอินเดียก็ก้าวไปเร็วกว่าประเทศไทย ด้วยช่างฝีมือไทยยังคงยึดกับงานอนุรักษ์แบบดั้งเดิม แม้ว่านักวิชาการไทยจะพยายามช่วยในกระบวนการทางเทคโนโลยีและการพัฒนาการออกแบบ ในปัจจุบันนี้การตลาดออนไลน์นั้นมีหลากหลายบริการ เช่น Facebook, Line, Instagram, WhatsApp, WeChat ฯลฯ จึงเป็นความท้าทายและโอกาสสำหรับตลาดหัตถกรรมทั้งในประเทศอินเดียและประเทศไทย


คำสำคัญ: ตลาดออนไลน์, งานหัตถกรรมทองเหลือง, ประเทศอินเดีย, ประเทศไทย, โควิด 19

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
Smanchat, S. (2022). ความท้าทายและโอกาสของตลาดออนไลน์: งานหัตถกรรมทองเหลืองในพื้นที่ศึกษารัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดียและจังหวัดอุบลราชธานี ประเทศไทย ช่วงทศวรรษที่ผ่านมาจนถึงสมัยแห่งการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19. เอเชียปริทัศน์, 43(1), 126–146. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/asianreview/article/view/249067
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Articles)
Share |

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย

กิตบดินทร์ ภูมิภาค, ธีระพล เสนคราม, และ ปรีชา สะอาด. 2556. การสร้างและออกแบบตู้ ลดปริมาณ

ความชื้นในแม่พิมพ์เครื่องทองเหลือง (ภาคนิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตร์). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัย

ราชภัฏอุบลราชธานี.

ชัชวาล ขันติคเชนชาติ. 2555. “การประยุกต์ใช้เทคนิคภาพเสมือนสามมิติโฮโลแกรมจำลองผลิตภัณฑ์

ทองเหลือง ของศูนย์อนุรักษ์หัตถกรรมหล่อทองเหลืองบ้านปะอาว ตำบลปะอาว อำเภอเมือง

จังหวัด อุบลราชธานี”. วารสารวิทยาศาสตร์ คชสาส์น. สุรินทร์: คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

ดลฤดี จันทร์แก้ว, วรินดา สุทธิพรม, และ วันวิสา มากดี. 2557. การพัฒนาองค์ความรู้ตามแนวทาง

เศรษฐกิจสร้างสรรค์ กรณี: กลุ่มเครื่องทองเหลืองบ้านปะอาว อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี.

กรุงเทพฯ: รายงานการวิจัยกรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.

นริศรา สารีบุตร, วศิน เนียมหอม, วัชระชัย บุญน้อย, ยุทธศักดิ์ สัณฑมาศ. 2560.“การพัฒนาเครื่องประดับ

ทองเหลืองตามเอกลักษณ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา ศูนย์อนุรักษ์หัตถกรรมทองเหลืองบ้านปะอาว

อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี”. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

ปุลณัช เดชมานนท์. 2556. “การตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านสื่อเครือข่ายสังคมออนไลน์ในช่วงเวลาจำกัด.”

วิทยานิพนธ์ บธ.ม., มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี ปทุมธานี.

พระครูสุตบูรพาสถิต และ เสนอ ภิรมจิตรผ่อง. 2555.“แนวทางการอนุรักษ์และเพิ่มมูลค่าหัตถกรรม

ทองเหลือง บ้านปะอาว ตำบลปะอาว อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี”. วารสารวิชาการ

มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์ และ ศุภร เสรีรัตน์. 2552. การบริหารตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ:

เพชรจรัสแสงธุรกิจ.

สักรินทร์ อินทรวงศ์, เกรียงศักดิ์ เชียวมั่ง, ศักดิ์ชาย สิกขา. 2563. “ศิลปหัตถกรรมทองเหลือง บ้านปะอาว:

การอนุรักษ์และพัฒนา เพื่อต่อยอดภูมิปัญญาหัตถกรรมชุมชน”. วารสารศิลปกรรมบูรพา. ชลบุรี:

สำนักงานคณบดีคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

สุริยา โชคสวัสดิ์. 2551. หัตถกรรมทองเหลืองบ้านปะอาว มรดกทางศิลปวัฒนธรรมจากภูมิปัญญาโบราณ.

อุบลราชธานี: ภาควิชาวิศวกรรม อุตสาหกรรม: คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

เสาวนีย์ ศรีจันทร์นิล. 2560. “ส่วนประสมทางการตลาดออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ผ่าน

ทางอินเทอร์เน็ตของผู้บริโภค ในเขตจังหวัดนนทบุรี.” วิทยานิพนธ์ บธ.ม., มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์.

ภาษาต่างประเทศ

Guin, Debarshi. 2013.“Marketing of Dokra Handicrafts and Livelihood status of the Artisans: A

case study of Bankura District”, Indian Journal of Landscape systems and Ecological

studies, Vo.36, No-1.

Kundu, Payel. 2016. “Current Status of Dokra Craft in Bikna: A Case Study of Bankura District,

West Bengal, India”. The International Journal of Humanities & Social Studies (ISSN

-9203).

Mukherjee, Diya. 2016. “A Comparartive Study of Dokra Metal Craft Technology and Harappan

Metal Craft Technology”. Journal of Multidisciplinary Studies in Archaeology 4.

Renu and Anupama. 2018. “Digitalisation: An Aid in Marketing of Handicrafts”. Journal of

Emerging Technologies and Innovative Research. 5(1).

Samanta, Raj Kumar. 2015.“Socio-economic status of Dokra Artisans’-a case study of Burdwan

District, West Bengal, India”. International Journal of Current Research and

Academic Review (ISSN: 2347-3215).

Sinha, Sanghamitra, Chakrabortty, Druheen, and Sinha, Malavika. 2015. “Dhokra: A Traditional

Craft of Rural India”. International Journal of History and Cultural Studies (IJHCS).