การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์
คำสำคัญ:
กลยุทธ์องค์การ, การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, นักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์บทคัดย่อ
คนเป็นทุนทางทรัพยากรที่มีความสำคัญ และสร้างจุดแข็งให้กับองค์การ ส่งผลให้งานด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ต้องเปลี่ยนเป็นเชิงรุก นักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในฐานะที่เป็นผู้สร้างมูลค่าเพิ่มให้แก่องค์การ และเป็นกลไกสำคัญให้เกิดกิจกรรมการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งถือเป็นสิ่งที่ท้าทายที่ต้องปรับเปลี่ยนสมรรถนะของตนเองให้เป็นหุ้นส่วนเชิงกลยุทธ์เพื่อสนับสนุนการบริหารตามกลยุทธ์ขององค์การ บทความ ฉบับนี้ ผู้เขียนมีวัตถุประสงค์ที่จะนำเสนอแนวคิดการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ให้เป็นแนวทางในการกำหนดกลยุทธ์ทุนทางทรัพยากรมนุษย์สู่การเป็นฐานองค์ความรู้แห่งการปฏิบัติการของนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ขององค์การ และเพื่อเสริมสร้างการพัฒนาหลักการเพิ่มศักยภาพขององค์การที่ตอบสนองต่อยุทธศาสตร์ องค์ความรู้ในการบริหารจัดการ และความเชี่ยวชาญที่นำพาองค์การไปสู่เป้าหมายที่วางไว้ โดยเฉพาะการสร้างองค์การให้เติบโตอย่างยั่งยืน และบรรลุต่อองค์รวมทางสังคม
เอกสารอ้างอิง
ของชุมชน. ธุรกิจปริทัศน์. 9(2). 141-154.
Boudreau, J.W., Ramstad, P.M. (2007). Beyond HR : The new science of human capital. MA : Boston: Harvard Business School Press.
DePree, H.D. (1986). Business as unusual : The people and principles at Herman Miller, Inc. Zeeland, MI: Herman Miller Inc.
McMahan, G.C., Mohrman, S.a., Lawler III, E.E. (1996). The current practice of the human resource function. Human Resource Planning, 19(10). 11-13.
Moskowitz, M. (1952). A practical guide to training and development : assess, design, and evaluate. John Wiley & Sons, Inc.
Nadler, L. (1984). The Handbook of Human Resource Development. New York: John Wiley & Sons.
Schuler, R.S. (1990). Repositioning the human resources function: Transformation or demise?. Academy of Management Executive, 4(3). 49-60.
Urlich, D. (1997). Human resources champions: “The next agenda for adding value and delivering results”, Harvard Business School Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
