การวิเคราะห์องค์ประกอบส่วนประสมทางการตลาดและตัวชี้วัด ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของอุตสาหกรรมไมซ์ไทย
คำสำคัญ:
การตลาดอุตสาหกรรมไมซ์ , องค์ประกอบอุตสาหกรรมไมซ์ , ส่วนประสมทางการตลาดอุตสาหกรรมไมซ์ , ตัวชี้วัดความสำเร็จของอุตสาหกรรมไมซ์บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความหมาย องค์ประกอบหลักทางด้านการตลาดที่ใช้ในการขับเคลื่อนอุตสาหกรรมไมซ์ (2) เพื่อกำหนดส่วนประสมทางการตลาดและตัวชี้วัดความสำเร็จของอุตสาหกรรมไมซ์ไทยซึ่งเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีผู้ให้ข้อมูลหลักได้แก่ผู้เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมไมซ์ทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคการศึกษา จำนวนรวมทั้งสิ้น 21 คน โดยแบ่งเป็นการสัมภาษณ์เชิงลึกจำนวน 11 คน และการสนทนากลุ่ม (Focused Group) จำนวน 10 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการนำข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่มมาวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า ความหมายทางการตลาดไมซ์นั้นเป็นการจัดกิจกรรมที่ก่อให้เกิดการซื้อขาย การต่อยอดทางธุรกิจ โดยใช้กิจกรรมไมซ์เป็นพื้นฐาน ได้แก่ การจัดประชุม สัมมนา งานแสดงสินค้า และการจัดอีเวนต์เป็นเครื่องมือทำให้เกิดรายได้กับผู้ประกอบการและพื้นที่จัดงาน โดยกำหนดองค์ประกอบของตลาดไมซ์ได้ 6 องค์ประกอบ กำหนดส่วนประสมทางการตลาดของอุตสาหกรรมไมซ์ได้ 13 องค์ประกอบ และกำหนดตัววัดความสำเร็จของอุตสาหกรรมไมซ์ไทย 6 ตัวชี้วัด ได้แก่ ความพร้อมโครงสร้างพื้นฐานและการเข้าถึง การบริหารงานและมาตรฐาน การจัดอันดับประเทศไทย จำนวนงานไมซ์ที่เกิดขึ้น มูลค่าเศรษฐกิจที่วัดได้จากการจัดงานไมซ์ และคุณค่าที่ลูกค้าได้รับจากงานไมซ์
เอกสารอ้างอิง
เกิดศิริ เจริญวิศาล. (2552). รูปแบบส่วนประสมทางการตลาดที่เหมาะสมของสถานที่จัดงานสำหรับอุตสาหกรรมไมซ์ในประเทศไทย. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาการท่องเที่ยวสำนักงานบัณฑิตศึกษา, มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
กันตภพ บัวทอง. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาตลาด MICE ของจังหวัดชายแดนริมแม่น้ำโขง.วิทยานิพนธ์ปริญญาธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ดุษฎี ช่วยสุข และดลฤทัย โกวรรธนะกุล. (2558). การพัฒนาศักยภาพอุตสาหกรรมไมซ์ในจังหวัดขอนแก่นเพื่อรองรับการเป็นไมซ์ซิตี้ของประเทศไทย. วารสารบริการและการท่องเที่ยว, 10(1), 1-23.
ดร.เสรี วงษ์มณฑา และดร.วิชยานันท์ พ่อค้า. (2017). แนวทางการเสริมสร้างศักยภาพของประเทศไทยให้เป็นเมืองเป้าหมายของไมซ์ (MICE). มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์: วารสารมนุษยศาสตร์, 96-112.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2554). ธุรกิจไมซ์ (MICE BUSINESS). นนทบุรี: เฟิร์นข้าหลวง พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
พินิตา แก้วจิตคงทอง และเยาวลักาณ์ ชาวบ้านโพธิ์. (2016). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกใช้บริการการจัดประชุมและสัมมนา (MICE) ของธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทในจังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 35-46.
วันเฉลิม จันทร์พงษ์แก้ว. (2560). คุณค่าทางการสื่อสารและมูลค่าทางธุรกิจของสตรีทอาร์ท. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (2562). รายงานงบประมาณประจำปี 2562. กรุงเทพฯ.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (2563). หลักเกณฑ์การประเมินเมืองเพื่อเป็นไมซ์ซิตี้. กรุงเทพฯ.
อภิสิทธิ์ ฉัตรทนานนท์. (2547). “การบริหารการตลาด”, ในเอกสารประกอบการเรียนหลักสูตรการพัฒนาการจัดการ. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
Crouch, G.I., & Weber, K. (2002). Marketing convention of tourism. Journal of ConventionTourism International Research and Industry Perspectives. Binghamton New York: The Haworth Press.
Davidson, R., & Cope, B. (2003). Business Travel. Conferences, Incentive Travel, Exhibitions, Corporate Hospitality and Corporate Travel. Pearson Education: Harlow.
Kotler, P. (2012). Marketing Management (The Millennium edition). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Kotler, P. (2016). Marketing management: Analysis, planning, implementation, and control (15th Global ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
MICE Industry by Event Type. Global Opportunity Analysis and Industry Forecast, 2018-2025.Retrieved August 9, 2020, from Allied Market Research Website:https://www.alliedmarketresearch.com/mice-industry-market.
MICE Intelligence Center. (2020) ถอดบทเรียนหนึ่งปี MICE Intelligence จากเทรนด์หลากหลายสู่งานไมซ์ยุค New Normal. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2564, จาก สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ เว็บไซต์:https://intelligence.businesseventsthailand.com/en/blog/m2i.
Natalia, S. (2017). The internationalization of the Meetings-, Incentives-,Conventions-and Exhibitions- (MICE) industry: Its influences on the actors in the tourism business activity. Journal of Economics and Management, 27 (1), 96-113.
PATA Asia Pacific Association Issues and Trends. (2011). Bangkok: Pata Asia Pacific Association.
Rogers, T. (2000). “Destination Industry” Conference: A twenty-First Century. New York:Addition Wesley Longman.
Shankar, B. (2018). Global MICE Industry is projected to reach $1,439.3 Billion, in 2025. Retrieved August 3, 2020, from Allied Market Research Website: https://www.alliedmarketresearch.com/press-release/MICE-industrymarket.html#:~:text=According%20to%20a%20new%20report,7.6%25%20from%202018%20to%202025.
Swarbrooke, J., & Horner, S. (2001). Business Travel and Tourism. Oxford: Butterworth-Heine-mann.
Thailand Convention & Exhibition Bureau. (2020). Thai MICE United (Online). Retrieved August 3, 2020, from MICE in Thailand Website: https://www.facebook.com/miceinthailand/videos/624459911794875.
UNWTO. (2006). Measuring the Economic Importance of the Meetings Industry – Developing a Tourism Satellite Account Extension. Madrid.
Weber, K., & Chon, K. (2002). Convention tourism: international research and industry perspectives. New York: Haworth Hospitality Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารธุรกิจปริทัศน์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
