การปรับปรุงการสอนพุทธศาสนาในยุคที่เปลี่ยนแปลง
คำสำคัญ:
การปรับปรุง, ยุคที่เปลี่ยนแปลง, พุทธศาสนา, การสอนแบบ Stemบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอ การปรับปรุงการสอนพุทธศาสนาในยุคที่เปลี่ยนแปลง โดยใช้การศึกษาจาก การวิเคราะห์ สังเคราะห์ข้อมูลจากตำรา เอกสารวิชาการที่เกี่ยวข้อง จากผลการศึกษาพบว่า การปรับปรุงการสอนพุทธศาสนาในยุคที่เปลี่ยนแปลง จำเป็นต้องคำนึงถึงปัจจัยต่าง ๆ ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงของบริบทสังคม การเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยี และความแตกต่างระหว่างผู้เรียน แนวทางการปรับปรุงที่สำคัญ ได้แก่ การจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning การนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในการเรียนการสอน การออกแบบการเรียนการสอนที่เน้นทักษะการคิดวิเคราะห์ คิดสร้างสรรค์ การแก้ปัญหา และการออกแบบการเรียนการสอนที่เน้นทักษะการทำงานร่วมกันและการสื่อสาร
การเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมเป็นอีกหนึ่งวิธีที่ควรนำมาใช้ โดยครอบคลุมการทำกิจกรรมกลุ่ม การอภิปราย และการทดลอง ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการทำให้ผู้เรียนเข้าใจเนื้อหาการเรียนรู้อย่างลึกซึ้ง สำหรับผู้สอน ความรู้และทักษะในการสอนยุคปัจจุบันเป็นสิ่งที่จำเป็น ทั้งนี้เพื่อให้สามารถถ่ายทอดหลักธรรมพุทธศาสนาและทักษะชีวิตให้กับผู้เรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ การปรับปรุงและนำเทคโนโลยีและวิธีการที่ทันสมัยเข้ามาใช้ในการสอนพุทธศาสนาจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นในการทำให้ผู้เรียนเข้าใจหลักทางธรรมและนำไปใช้ประโยชน์ในชีวิตจริงได้อย่างมีประสิทธิภาพ
References
กระทรวงศึกษาธิการ กรมวิชาการ. (2544). การจัดสาระการเรียนรู้พระพุทธศาสนา กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.
ทวีโชค เหรียญไกร. (2566). การบูรณาการพระพุทธศาสนาในการจัดการเรียนการสอน. วารสารมหาจุฬานา
ครทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช, 10(4), 44-54.
ธีระศักดิ์ บัวแก้ว. (2563). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนพระพุทธศาสนาในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย: กรณีศึกษาโรงเรียนวัดราชาธิวาส. รายงานการวิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระครูปลัดเฉลิมพร อภิวโรและคณะ. (2566). แบบการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุควิถีใหม่ของพระสังฆาธิ
การกรุงเทพมหานคร. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 6(1), 1-15.
พระครูสมุห์วิโรจน์ ใจซื่อสมบูรณ์. (2555). สภาพปัญหาต้านการสอนของพระสอนศีลธรรมในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ราชบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร. (2564). การสอนพระพุทธศาสนาในสังคมไทย. วารสารพุทธศาสตร์ปริทรรศน์,
(1), 113-126.
พระสมบูรณ์ อสโมและคณะ. (2563). ศึกษาแนวทางการพัฒนาเทคนิคการสอนของครูในศตวรรษที่ 21
โรงเรียนพุทธศาสนาวันอาทิตย์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 7(1), 110-120.
ศุภกาญจน์ วิชานาติ. (2562). ทักษะแห่งการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: ความท้าทายสำหรับครูสอน
พระพุทธศาสนา. ปัญญาปณิธาน, 4(2), 81-94.
สุชาติ อุทิศบุญญกุล (2557). การปรับปรุงการสอนพุทธศาสนาในยุคที่เปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุทธาภรณ์ อินทะเสน. (2565). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนพระพุทธศาสนาในโรงเรียน
ประถมศึกษา: กรณีศึกษาโรงเรียนวัดสระแก้ว. รายงานการวิจัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
Pellegrino, J. W., & Hilton, M. L. (Eds. (2012). Education for life and work: Developing
transferable knowledge and skills in the 21st century. National Academies Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 พุทธมัคค์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.