การศึกษาเปรียบเทียบสำนวนจีนและสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง การศึกษาเปรียบเทียบสำนวนจีนและสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบสํานวนจีนกับสํานวนไทยที่มีคําเกี่ยวกับร่างกาย เพื่อศึกษาคุณค่าภาพสะท้อนทางสังคมและวัฒนธรรมที่มีอยู่ในสำนวนจีนและสำนวนไทย และเพื่อสร้างหนังสือส่งเสริมการอ่าน เรื่อง สำนวนจีนและสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย แหล่งข้อมูลที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ พจนานุกรมสำนวนจีน (成语大词典) 100 สำนวนจีน ชุมนุมสำนวนจีน สำนวนสุภาษิตคำพังเพย สำนวนไทยใช้ให้เป็น สำนวนไทยขุนวิจิตรมาตรา และสำนวนไทยฉบับราชบัณฑิตยสถาน พุทธศักราช 2545 ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาชาวจีนที่เรียนภาษาไทยในคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2562 จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ตารางสำนวนจีนที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย ตารางสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย ตารางสำนวนจีนและสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกายที่มีความหมายเหมือนกัน และแบบประเมินหนังสือส่งเสริมการอ่าน ผลการวิจัย พบว่า

1. ผลการศึกษาเปรียบเทียบสํานวนจีนกับสํานวนไทยที่มีคําเกี่ยวกับร่างกายและมีความหมายเหมือนกัน พบจำนวน 161 สำนวน แบ่งเป็น 3 ประเด็น ได้แก่ 1) สำนวนจีนกับสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกายเหมือนกัน/คล้ายคลึง จำนวน 58 สำนวน 2) สำนวนจีนกับสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกายเหมือนกัน/คล้ายกันบางคำ จำนวน 53 สำนวน และ 3) สำนวนจีนกับสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกายไม่เหมือนกัน จำนวน 50 สำนวน

2. ผลการศึกษาคุณค่าภาพสะท้อนทางสังคมและวัฒนธรรมที่มีอยู่ในสำนวนจีนและสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย พบว่า

     2.1 คุณค่าของสำนวนจีนกับสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย ได้แก่ 1) เป็นหลักคำสอน การตักเตือน ชี้แนะ เรื่องการให้รู้จักเห็นอกเห็นใจผู้อื่น การคิดให้รอบคอบก่อนจะลงมือทำสิ่งใด 2) เป็นเครื่องมือสื่อภาษาเพื่อสื่อสารที่ต้องการให้ผู้ฟังเกิดความรู้สึกและเข้าใจความหมายลึกซึ้ง ทำให้เห็นภาพตามที่ผู้พูดต้องการได้ชัดเจน 3) เป็นเครื่องชี้ให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างคน สัตว์ กับธรรมชาติ และเป็นกระจกสะท้อนภาพสังคม สะท้อนอาชีพ เกษตรกรรม ความคิด ความเชื่อ จารีตประเพณี วิถีชีวิตความเป็นอยู่ การใช้ชีวิตและกฎการลงโทษของคนในสมัยนั้น

     2.2 ภาพสะท้อนทางวัฒนธรรม สังคม ในสำนวนจีนกับสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย ได้แก่ 1) วัฒนธรรมทางวัตถุ (Material) ประกอบด้วยอาหารการกินและยารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม เครื่องมือ เครื่องใช้และอาวุธ เครื่องดนตรี และธรรมชาติ 2) วัฒนธรรมทางความคิด (Idea) ประกอบด้วยอุปนิสัย/ความคิด ความเชื่อทางศาสนา และเกษตรกรรม 3) วัฒนธรรมด้านบรรทัดฐาน (Norm) ประกอบด้วย การแต่งกาย การพูด และการทำความดี

3. ผลการสร้างหนังสือส่งเสริมการอ่าน เรื่อง สำนวนจีนและสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับร่างกาย พบว่ามีความเหมาะสมอยู่ในระดับดี มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.25