การจัดการสภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้นในบริบททางการเมืองในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • เอกรินทร์ ศิโรรัตนชัย นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

การจัดการสภาวะวิกฤติ, การสื่อสารทางการเมือง, เหตุการณ์ความขัดแย้ง

บทคัดย่อ

การจัดการสภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้นในบริบททางการเมืองนั้นมีหลักการสำคัญในการจัดการสภาวะวิกฤตที่ได้ผลคือ “การสื่อสารทางการเมือง” ซึ่งในห้วงที่เกิดเหตุการณ์สำคัญนั้นการเข้าควบคุมสถานการณ์ได้รวดเร็วและเกิดการสูญเสียน้อยที่สุดเท่านั้นที่ผู้ปฏิบัติงานจะต้องตระหนักถึงให้มากที่สุด การนำแนวคิดวิกฤตการณ์ (Crisis) เข้ามาเป็นกรอบในการจัดการกับภาวะวิกฤติต้องดำเนินการ
ทุกขั้นตอนอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็น การควบคุมศักภาพของวิกฤตการณ์ (Crisis) การเตรียมเข้าสู่
การจัดการวางแผนยุทธศาสตร์ การยอมรับในวิกฤตการณ์ (Crisis) ที่เกิดขึ้น บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวคิดการจัดการสภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้นในบริบททางการเมืองในประเทศไทย ซึ่งเน้นให้เห็นถึงความสำคัญของการจัดการสภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้นในบริบททางการเมืองในการดำเนินการควบคุมปัญหา แก้ไขวิกฤติ และการนำเอาวิกฤติเป็นโอกาส เพื่อฟื้นฟูความเสียหายและเรียกคืนความศัทธา
ต่อสถาบันเพื่อแสดงถึงความรับผิดชอบต่อสาธารณะชนและรักษาความศรัทธาที่มีต่อสถาบันไว้ให้ได้

เอกสารอ้างอิง

ณรงค์ บุญสวยขวัญ. (2552). การเมืองภาคพลเมือง บทวิเคราะห์แนวคิดและปฏิบัติการ

ท้าทายอำนาจการเมืองในระบบตัวแทน กรุงเทพมหานคร บริษัท เอดิสันเพรสโปรดักส์ จำกัด. กรุงเทพฯ : ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง.

ถวิลวดี บุรีกุล. (2550). การมีส่วนร่วม แนวคิด ทฤษฎีและกระบวนการ. กรุงเทพฯ :

สถาบันพระปกเกล้า.

ยุทธพร อิสรชัย. (2552). ความรู้คืออำนาจในรวมบทความวิชาการรัฐศาสตร์เนื่องใน

โอกาสครบรอบ 31 ปี มสธ. ครบรอบ 27 ปีรัฐศาสตร์.

สาขาวิชารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.

ยุทธพร อิสรชัย. (2551). การสื่อสารทางการเมืองกับกระแสโลกาภิวัตน์ประมวลสาระชุด

วิชาการสื่อสาร. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วันชัย วัฒนศัพท์ แปลและเรียบเรียง. (2548). คู่มือการศึกษาการมีส่วนร่วมของประชาชน

และการแก้ปัญหาความขัดแย้ม. กรุงเทพฯ : ศูนย์การพิมพ์แก่นจันทร์จำกัด.

สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2541). การสื่อสารกับการเมือง. กรุงเทพฯ : ประสิทธิ์ภัณฑ์

แอนด์ พริ้นติ้ง.

สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2551). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช

กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.

Almond, G. A., & Coleman, J. S. (1960). The politics of the developing areas. Princeton University Press.

Almond, G. A., & Powell, G. B., Jr. (Eds.). (1980). Comparative politics today: A world view. Brown and Company.

Chaffee, S. (1977). Mass communication in political socialization. In S. A. Renshon (Ed.), Handbook of political socialization. New York. Free Press.

Denton, R. E., & Woodward, G. C. (2003). An introduction to political communication. Routledge.

James, E., & James, E. H. (2008). Linking crisis management and leadership competencies: The role of human resource development. Advances in Developing Human Resources, 10(3), 352-367.

Deutsch, K. W. (2003). Political community and the North Atlantic area. In B. F. Nelsen & A. Stubb (Eds.), The European Union: Readings in the theory and practice of European integration (pp. 123-124). Lynn Rienner.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-28

รูปแบบการอ้างอิง

ศิโรรัตนชัย เ. (2025). การจัดการสภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้นในบริบททางการเมืองในประเทศไทย. วารสารเอเชียตะวันออกและอาเซียนศึกษา, 25(1), 142–157. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/eascramJ/article/view/276067