Liang Gaoseng zhuan : History, Origin and Primary structure
Keywords:
Gaoseng zhuan, Nan Liang dynasty, Huijiao, origin, structureAbstract
This article aims to present the history, origin, and primary structure of Gaoseng zhuan (梁高僧傳) written by the monk Huijiao (慧皎) in 519 AD. The style and structure used in Liang Gaoseng zhuan then became the standard for the biographical record of the monks who contributed to Chinese Buddhism. Content analysis is used in examining primary sources, ancient Chinese scriptures, and secondary sources which are the research of current scholars.
The results showed that the motivation for composing Liang Gaoseng zhuan was to introduce the biography of the monks who devoted to Chinese Buddhism rather than those who famous, made them be known in Chinese society, to contest the traditional concepts in Chinese culture, namely Confucianism and Taoism. In addition, the study of the structure reveals the ideal classification of ten categories of monks based on their devotion which has become an important standard for recording biographies of important monks in China. This tradition was later passed on to the Gaoseng zhuan of other dynasties.
References
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม, ประภากร พนัสดิษฐ์, และวิไลพร สุจริตธรรมกุล. (2566). พระกาศยปะ-มาตังคะ: คำแปลและอรรถาธิบายชีวประวัติในคัมภีร์เกาเซิงจ้วน. วารสารธรรมธารา 16, 36-79.
วิไลพร สุจริตธรรมกุล. (2564). “พระไตรปิฎกภาษาจีน”. เรื่องเล่าพระไตรปิฎก, 91-123. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้ง,
วิไลพร สุจริตธรรมกุล และประภากร พนัสดิษฐ์. (2565a). การศึกษาวิเคราะห์ประเด็นปัญหาเกี่ยวกับคัมภีร์สี่สิบสองบทสูตร. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์ 17(2), 114-131.
วิไลพร สุจริตธรรมกุล และประภากร พนัสดิษฐ์. (2565b). ชีวประวัติและคุณูปการของพระธรรมรัตนะในคัมภีร์เกาเซิงจ้วนแปล: พระภิกษุุชาวต่างชาติยุุคราชวงศ์ฮั่น. วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม 11(2), 162-193.
Ji, Y. (紀赟). (2009). A Study on Huijiao’s Biographies of Eminent Monks (慧皎高僧傳研究). Shanghai: Shanghai guji chubanshe.
Kieschnick, J. The Eminent Monk: Buddhist Ideals in Medieval Chinese Hagiography. Honolulu: University of Hawai’i Press, 1997.
Li, F.H. (李富華) and He, M. (何梅). (2003). Research on the Chinese Tripitaka (漢文佛教大藏經研究). Beijing: Zhonghua wenhua chubanshe.
Maspero, H. (1910). Le songe et l’ambassade de l’empereur Ming, étude critique des sources. Bulletin de l'Ecole Française d'Extrême-Orient, 10, 95–130.
Taisho Tripitaka Publication Association (Taishō Issaikyō Kankōkai 大正一切經刊行會). (1962). Taishō Revised Tripiṭaka (Taishō Shinshū Daizōkyō大正新脩大藏經) vol. 50. Tokyo: Taishō Issaikyō Kankōkai.
Tang, Y.T. (湯用彤). (1938). A History of Buddhism during the Han, Wei, Two Jin, and Northern and Southern Dynasties A History of Buddhism during the Han, Wei, Two Jin, and Northern and Southern Dynasties (漢魏兩晉南北朝佛教史). Reprinted. 2007. Beijing: Peking University Press.
Wei, B. (魏斌). (2012). An Shigao's Journey to Jiangnan (安世高的江南行跡). Wuhan University Journal (Humanity Science) 65(4), 39-48.
Wright, A.F. (1954). Biography and Hagiography Hui-Chiao’s Lives of Eminent Monks. Silver Jubilee Volume of the Zunbun-Kagaku-Kenkyusyo, 383-432.
Zhang, G. (張弓). (1997). Cultural History of Buddhist Temples in the Han and Tang Dynasties (漢唐佛寺文化史). Beijing: China Social Science Press.
Zürcher, E. (1959). The Buddhist Conquest of China. Reprint ed. 2007. Leiden: E.J. Brill.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of East Asian and ASEAN Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์ได้ผ่านการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิ ทัศนะและข้อคิดเห็นจาก บทความในวารสารเป็นของผู้เขียน ไม่ถือเป็นความรับผิดชอบของคณะผู้จัดทำและศูนย์การเมือง สังคม และอาณาบริเวณศึกษา การนำบทความในวารสารไปตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตจาก กองบรรณาธิการ
