ข้อจำกัดอำนาจในการตรากฎหมายนิรโทษกรรม
Article Sidebar
Published:
Jun 26, 2018
Main Article Content
Abstract
Many human rights treaties impose obligations to the State parties to prosecute perpetrators of serious crimes. This leads to
the development of the notion that gross violations of human rights shall not be amnestied and result in the protection of individual fundamental rights prescribed in the Constitution, the supreme law of a state.
The value of human rights and constitutional rights henceforth have become the limitations of granting amnesty.
Article Details
Section
Articles
บทความหรือข้อความคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารบัณฑิตศึกษานิติศาสตร์เป็นวรรณกรรมของผู้เขียนโดยเฉพาะคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
References
หนังสือ
ประจักษ์ ก้องกีรติ. ประชาธิปไตยในยุคเปลี่ยนผ่าน. นนทบุรี : สำนักพิมพ์
ฟ้าเดียวกัน. 2558. น. 335.
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. คำสอนว่าด้วยรัฐและหลักกฎหมายมหาชน. กรุงเทพมหานคร : โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2555. น. 73 – 74.
บรรเจิด สิงคะเนติ. หลักพื้นฐานเกี่ยวกับสิทธิเสรีภาพ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์วิญญูชน, 2558. น. 134 - 135.
วิทยานิพนธ์
Phenyo Tshenolo Keiseng Rakate. “The Duty to Prosecute and the Status of Amnesties Granted for Gross and Systematic Human Rights Violations in International Law : Towards a Balanced Approach Model,” Ph.D. dissertation, University of South Africa, 2004.
p. 58.
Articles
Michael P. Scharf. “The Amnesty Exception to the Jurisdiction of
the International Criminal Court.” Cornell International Law Journal 32, p. 514 (1999).
Anja Seibert-Fohr. “The Fight against Impunity under the International Covenant on Civil and Political Rights.” Max Planck Yearbook of United Nations Law 6, p. 303 (2002).
Mark Freeman. Necessary Evils : Amnesties and the Search for Justice, New York : Cambridge University Press, 2011. p. 152.
Electronic
Josepha Close. “Amnesty Provisions in Constitutions of the World :
A Comparative Analysis.” https://aninternationallawblog.
wordpress.com/2015/01/05/amnesty-provisions-in-
the-constitutions-of-the-world-a-comparative-analysis/. October 2, 2015.
ประจักษ์ ก้องกีรติ. ประชาธิปไตยในยุคเปลี่ยนผ่าน. นนทบุรี : สำนักพิมพ์
ฟ้าเดียวกัน. 2558. น. 335.
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. คำสอนว่าด้วยรัฐและหลักกฎหมายมหาชน. กรุงเทพมหานคร : โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2555. น. 73 – 74.
บรรเจิด สิงคะเนติ. หลักพื้นฐานเกี่ยวกับสิทธิเสรีภาพ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์วิญญูชน, 2558. น. 134 - 135.
วิทยานิพนธ์
Phenyo Tshenolo Keiseng Rakate. “The Duty to Prosecute and the Status of Amnesties Granted for Gross and Systematic Human Rights Violations in International Law : Towards a Balanced Approach Model,” Ph.D. dissertation, University of South Africa, 2004.
p. 58.
Articles
Michael P. Scharf. “The Amnesty Exception to the Jurisdiction of
the International Criminal Court.” Cornell International Law Journal 32, p. 514 (1999).
Anja Seibert-Fohr. “The Fight against Impunity under the International Covenant on Civil and Political Rights.” Max Planck Yearbook of United Nations Law 6, p. 303 (2002).
Mark Freeman. Necessary Evils : Amnesties and the Search for Justice, New York : Cambridge University Press, 2011. p. 152.
Electronic
Josepha Close. “Amnesty Provisions in Constitutions of the World :
A Comparative Analysis.” https://aninternationallawblog.
wordpress.com/2015/01/05/amnesty-provisions-in-
the-constitutions-of-the-world-a-comparative-analysis/. October 2, 2015.