การศึกษาเชิงเปรียบเทียบขอบเขตในการให้ความคุ้มครองผู้เสียหายที่เป็นประชากรกลุ่มเปราะบางตามประมวล กฎหมายอาญาไทย : ศึกษาประเทศสหรัฐอเมริกาออสเตรเลีย ฝรั่งเศส และเยอรมนี

บทคัดย่อ

ปัจจุบันพบว่ามีการกระทำความผิดอาญาเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะความผิดที่กระทำต่อบุคคลที่ไม่สามารถพึ่งพาตนเองได้ หรือจำต้องพึ่งพาผู้อื่นในการดำเนินชีวิต หรือถูกชักจูงหรือหลอกลวงได้โดยง่าย เช่น เด็กที่ไร้เดียงสา ผู้สูงอายุ คนพิการทางกาย บุคคลวิกลจริต คนพิการทางสติปัญญา หรือหญิงมีครรภ์ ซึ่งกลุ่มบุคคลเหล่านี้มีลักษณะหรือสภาพทางกายหรือจิตใจที่เปราะบาง บกพร่อง อ่อนแอ มีกำลังน้อย หรือไม่สามารถเข้าใจการกระทำของผู้อื่น ส่งผลให้ประชากรกลุ่มเปราะบางเหล่านี้ไม่มีความสามารถในการต่อสู้หรือช่วยเหลือตนเองให้พ้นจากภยันตรายที่เกิดจากการกระทำของผู้อื่นได้เพียงพอเช่นเดียวบุคคลปกติทั่วไป ดังนั้น ผู้กระทำโดยส่วนใหญ่จึงมุ่งที่จะกระทำความผิดโดยอาศัยโอกาสที่กลุ่มบุคคลเหล่านี้มีลักษณะหรือสภาพที่เปราะบาง ซึ่งกระทำความผิดสำเร็จได้ง่ายและสะดวกกว่ากระทำต่อบุคคลปกติทั่วไป แต่กฎหมายอาญาในปัจจุบันกลับไม่ได้มุ่งคุ้มครองประชากรกลุ่มเปราะบางเป็นพิเศษ โดยกำหนดให้ผู้กระทำความผิดได้รับโทษตามบททั่วไปเท่ากับโทษที่กระทำต่อบุคคลปกติทั่วไป จึงควรมีแนวทางในการกำหนดความผิดและโทษที่เหมาะสมแก่การคุ้มครองผู้เสียหายที่เป็นประชากรกลุ่มเปราะบางมิให้ตกเป็นเหยื่อจากการระทำความผิดอาญาได้โดยง่ายในอนาคต อันเป็นการป้องปรามหรือยับยั้งมิให้มีการกระทำความผิดอาญาต่อกลุ่มบุคคลดังกล่าวต่อไป