ปัญหาการจัดเก็บภาษีเงินได้นิติบุคคลจากการระดมทุน เสนอขายโทเคนดิจิทัลต่อสาธารณชน

Abstract

ปัจจุบันเงินสกุลดิจิทัลได้รับความนิยมใช้เป็นสื่อกลางในการซื้อขายหรือแลกเปลี่ยนเพื่อการลงทุนเพิ่มมากขึ้น นอกจากนั้น ผู้ประกอบการรายใหม่ (Startup) ซึ่งเป็นบริษัทหรือองค์กรที่มีแนวคิดในการสร้างโครงการใหม่ ๆ ได้มีการนำเงินสกุลดิจิทัลไปใช้เป็นเครื่องมือในการระดมทุน เพื่อเสนอขายโทเคนดิจิทัลต่อสาธารณชนและก่อให้เกิดเงินได้พึงประเมินขึ้น ซึ่งภาครัฐได้ตระหนัก ถึงความสำคัญในการควบคุมกำกับการระดมทุนเสนอขายโทเคนดิจิทัลต่อสาธารณชนให้เป็นระบบที่มีมาตรฐานและกำหนดหลักเกณฑ์ในการคุ้มครองนักลงทุน ซึ่งเป็นที่มาของการตราพระราชกำหนดการประกอบธุรกิจสินทรัพย์ดิจิทัล พ.ศ.2561 รวมตลอดถึงการมีมาตรการจัดเก็บภาษีเงินได้ โดยการตราพระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร (ฉบับที่ 19) พ.ศ.2561 และในภายหลังกรมสรรพากรได้ออกคู่มือคำแนะนำการเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา คริปโทเคอร์เรนซี โทเคนดิจิทัลเพื่อสร้างความชัดเจนสำหรับแนวทางปฏิบัติและการจัดเก็บภาษีให้มากยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตาม การตราพระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร (ฉบับที่ 19) พ.ศ.2561 และคู่มือการเสียภาษีเงินได้ดังกล่าวยังไม่ครอบคลุมและขาดความชัดเจนเกี่ยวกับ การจัดเก็บภาษีเงินได้นิติบุคคลจากการระดมทุนเสนอขายโทเคนดิจิทัลต่อสาธารณชนอยู่หลายประการ 

ดังนั้น ผู้เขียนจึงได้ทำการศึกษามาตรการในการจัดเก็บภาษีเงินได้นิติบุคคลจากการระดมทุนเสนอขายโทเคนดิจิทัลต่อสาธารณชนของประเทศไทยตามประมวลรัษฎากรและทำการศึกษาเปรียบเทียบกับประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศออสเตรเลีย และประเทศสิงคโปร์ที่มีมาตรการในการจัดเก็บภาษีเงินได้ นิติบุคคลอย่างเป็นระบบและจัดเก็บภาษีได้อย่างเหมาะสมกับลักษณะของโทเคนดิจิทัลประเภทต่าง ๆ  พร้อมทั้งวิเคราะห์สภาพปัญหาและนำมาสู่แนวทางในการแก้ไขปัญหา โดยผู้เขียนเสนอแนะให้แก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากรกำหนดนิยามความหมายของโทเคนดิจิทัลแต่ละประเภทให้มีความชัดเจนมากขึ้นเพื่อสะท้อนถึงสิทธิที่กำหนดไว้ในโทเคนดิจิทัลและลักษณะของการเป็นเครื่องมือทางการเงิน