รูปแบบการตลาดที่เหมาะสมของผู้ประกอบการ ฟาร์มฮัก ป.อุบล จังหวัดอุบลราชธานี
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ธ.ค. 24, 2019
คำสำคัญ:
รูปแบบการตลาดที่เหมาะสม การท่องเที่ยวเชิงเกษตร ผู้ประกอบการฟาร์มฮัก ป.อุบล
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
อุบลผู้ประกอบการในจังหวัดอุบลราชธานีโดยลักษณะสำคัญของการดำเนินธุรกิจการท่องเที่ยวเชิงเกษตรจะต้องตอบสนองความต้องการและสร้างความพึงพอใจให้กับนักท่องเที่ยวกลุ่มต่างๆด้านการท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์เกษตร ประกอบการท่องเที่ยวเชิงเกษตร (2) วส่หนังสือนประสมทางการตลาดด้าน 7 (7PS) เกินผลิตภัณฑ์ (สินค้า) การกำหนดราคา (ราคา) ช่อ สถานที่การส่งเสริมการตลาด (กระบวนการ) บริการการแพทย์ (3) ผลการศึกษาวิจัยและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ การสร้างรายได้ที่เพิ่มขึ้นจากการประกอบถ่ายภาพให้ได้มากขึ้นองเที่ยวเชิงเกษตรของผู้ประกอบธุรกิจฟาร์มฮักป อุบลจังหวัดอุบลราชธานีที่เหมาะสมต่อไป
Article Details
How to Cite
บท
บทความวิจัย
References
1.กรมการท่องเที่ยว. (2560). คู่มือการประเมินแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
2.กรมส่งเสริมการเกษตร. (2560). คู่มือการบริหารและจัดการการท่องเที่ยวเกษตร. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
3.ทพกร ณ สงขลา. (2556). รูปแบบการจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่ยั่งยืนในอำเภอช้างกลาง จังหวัดนครศรีธรรมราช. (รายงานการวิจัย). สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรเกษตรเขตร้อน มหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์
4.ฟาร์มฮัก ป.อุบล. (2561). ประวัติการดำเนินงานของฟาร์มฮัก ป.อุบล. (ระบบออนไลน์).สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2561. สืบค้นจาก https://www.pohubon.com.
5.สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). การพัฒนาและขับเคลื่อนการผลิตการเกษตรสู่การเติบโตสีเขียวใน การประชุมประจำปี 2555 สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคม
แห่งชาติ เรื่อง อนาคตเกษตรไทยสู่การเติบโตสีเขียว 6 กันยายน2555. (ระบบออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2561. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th
6.ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2541). การบริหารเชิงกลยุทธ์.กรุงเทพฯ: พัฒนศึกษา.
7.ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ธรรมสาร.
8.Christopher & Wirtz. (2007). Services Marketing: People, Technology, Strategy. 7th edition. New York: Prentice Hall
9.Diane Kuehn and et. Al. (2000). Considerations for Agritourism Development. Oswego, New York. (ระบบออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2561. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th.
10.Kotler, P. (2003). Marketing Management New Jersey: Prentice Hall.
11.Pandurang Taware. (2000). Agri–tourism: Innovative Supplementary Income Generating Activity for Enterprising Farmers. Confederation of Indian Industry. (ระบบออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 13
พฤศจิกายน2561. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th
2.กรมส่งเสริมการเกษตร. (2560). คู่มือการบริหารและจัดการการท่องเที่ยวเกษตร. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
3.ทพกร ณ สงขลา. (2556). รูปแบบการจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่ยั่งยืนในอำเภอช้างกลาง จังหวัดนครศรีธรรมราช. (รายงานการวิจัย). สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรเกษตรเขตร้อน มหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์
4.ฟาร์มฮัก ป.อุบล. (2561). ประวัติการดำเนินงานของฟาร์มฮัก ป.อุบล. (ระบบออนไลน์).สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2561. สืบค้นจาก https://www.pohubon.com.
5.สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). การพัฒนาและขับเคลื่อนการผลิตการเกษตรสู่การเติบโตสีเขียวใน การประชุมประจำปี 2555 สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคม
แห่งชาติ เรื่อง อนาคตเกษตรไทยสู่การเติบโตสีเขียว 6 กันยายน2555. (ระบบออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2561. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th
6.ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2541). การบริหารเชิงกลยุทธ์.กรุงเทพฯ: พัฒนศึกษา.
7.ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ธรรมสาร.
8.Christopher & Wirtz. (2007). Services Marketing: People, Technology, Strategy. 7th edition. New York: Prentice Hall
9.Diane Kuehn and et. Al. (2000). Considerations for Agritourism Development. Oswego, New York. (ระบบออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2561. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th.
10.Kotler, P. (2003). Marketing Management New Jersey: Prentice Hall.
11.Pandurang Taware. (2000). Agri–tourism: Innovative Supplementary Income Generating Activity for Enterprising Farmers. Confederation of Indian Industry. (ระบบออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 13
พฤศจิกายน2561. สืบค้นจาก https://www.nesdb.go.th